UMCS

Opis

"Książka stanowi bardzo udaną formę upowszechnienia wyników grantu, jest jasno i starannie zredagowana, zawiera przy tym szereg informacji wprowadzających czytelnika w szerszą problematykę neuropsychologii sądowej. Praca stanowi ważną i wartościową pozycję wydawniczą dla wszystkich interesujących się możliwościami wykorzystania w psychologii sądowej dorobku i metodologii współczesnej neuropsychologii. Jest oryginalnym opracowaniem, zarówno w polskiej jak i światowej literaturze przedmiotu, opisującym zależności, jakie występują pomiędzy wybranymi właściwościami procesów poznawczych (przede wszystkim ich sztywnością) a skłonnościami do zachowań impulsywnych, gwałtownych i agresywnych naruszających porządek prawny. Oryginalny charakter ma przede wszystkim metodologia podjętych i przeprowadzonych badań, tzn. wykorzystanie metod i procedur neuropsychologii klinicznej w odniesieniu do sprawców przestępstw. Najogólniej biorąc, recenzowane badania mieszczą się w nurcie neuropsychologii sądowej, dziedziny nowej i tworzącej dopiero swoje podstawy teoretyczne i metodologiczne. Neuropsychologia kliniczna jest w stanie wypełnić istotną lukę w badaniach nad rolą psychologicznych zmiennych i mechanizmów w genezie zachowań przestępczych. Większość badań prowadzonych dotychczas w tym obszarze miała co prawda charakter kliniczny, ograniczała jednak zakres i przedmiot inicjatyw poznawczych do konstruktów wyłącznie niemal związanych z perspektywą psychiatrycznej psychologii klinicznej, analizującej i opisującej strukturalne i funkcjonalne zaburzenia osobowości u osób naruszających prawo. Przedmiotem tych badań była kwestia stanu zdrowia psychicznego przestępców, próba opisania mechanizmów motywacyjnych leżących u podstaw ich przestępnych zachowań, znaczenie osobowościowych i sytuacyjnych czynników motywacyjno-kryminologicznych. W przypadku tych ostatnich koncentrowano się przede wszystkim na takich formalnych właściwościach procesów motywacyjnych, jak siła i kierunek motywacji, a także stopień samokontroli, z jakim działał sprawca. Podejście powyższe od lat wykorzystywane było w opiniowaniu sądowo-psychologicznym odnośnie do stopnia poczytalności sprawcy czynu zabronionego. Pewnym ograniczeniem i słabą stroną diagnostyki omawianego typu był ich fragmentaryczny czy też wycinkowy charakter, niepozwalający na całościowy, holistyczny opis psychicznego funkcjonowania sprawcy tempore criminis. Perspektywa neuropsychologiczna daje możliwość przezwyciężenia wyżej wspomnianych diagnostycznych ograniczeń, stwarza bowiem realne szanse na szerokie bardzo, wieloaspektowe podejście do czynności i zadań diagnostycznych. Jest ono w stanie opisać nie tylko strukturę osobowości przestępcy, jej funkcjonalne właściwości czy też przebieg procesów motywacyjnych, lecz także wskazać zależności, jakie zachodzą pomiędzy strukturalnymi i funkcjonalnymi właściwościami ośrodkowego układu nerwowego a sprawnością i poziomem konkretnych funkcji psychicznych, bardziej złożonymi zależnościami zachodzącymi między nimi (na przykład poprzez opis tzw. funkcji wykonawczych) oraz tworzy możliwości odniesienia opisanych właściwości do konstruktu osobowości czy motywacji. Powstaje więc szansa na "pełny" psychologiczny opis stanu i funkcjonowania psychicznego sprawcy przestępstwa, analizujący wyodrębnione zmienne i mechanizmy w aspekcie złożonych i skomplikowanych zależności przyczynowo-skutkowych. Aktualny stan rozwoju psychologii klinicznej nie daje wciąż podstaw do ostatecznych rozstrzygnięć w omawianej kwestii. Włączenie w proces diagnozy perspektywy neuropsychologicznej przybliża jednak ewidentnie taką możliwość. Uważam, że recenzowana książka wpisuje się w ten właśnie kierunek badań, co czyni ją nadzwyczaj ważną i wartościową inicjatywą wydawniczą, przesądzającą o jej oryginalności i praktycznej, opiniodawczej przydatności. Książka ma konsekwentną i jasną konstrukcję. Składa się z pięciu rozdziałów, wstępu i wykazu cytowanej literatury. Mimo stosunkowo niewielkiej objętości udało się Autorom przekazać podstawy wiedzy dotyczącej organizacji strukturalno-funkcjonalnej mózgu w regulacji procesów psychicznych oraz ich zaburzenia w postaci zachowań agresywnych (rozdział pierwszy autorstwa Anny Herzyk i Pawła Krukowa), a także problematykę tzw. mózgu aspołecznego (rozdział drugi napisany przez Bożydara Kaczmarka). Kolejne rozdziały książki są sprawozdaniem z przeprowadzonych badań empirycznych. Zgodnie z obowiązującymi standardami obejmują one metodologię przeprowadzonych badań neuropsychologicznych (Autorzy Beata Ledwoch i Paweł Krukow), prezentację wyników badań z zakresu neuropsychologicznej analizy regulacji i kontroli funkcji wykonawczych u dorosłych sprawców przestępstw i grup porównawczych (również autorstwa Beaty Ledwoch i Pawła Krukowa) oraz, ciekawy bardzo, ostatni rozdział monografii rozważający zagadnienia związane z aplikacją badań neuropsychologicznych w prawie karnym (Autorka: Beata Ledwoch). Najmniejszych zastrzeżeń nie budzi zarówno sam model badawczy, sformułowane pytania i hipotezy, jak i operacjonalizacja wyodrębnionych zmiennych. Zastosowane narzędzia badawcze (test WCST, historyjki obrazkowe B. Kaczmarka, Lista Spraw do Załatwienia i Wieże Tower) są w pełni adekwatne do celu badań i charakteru zmiennych, użyto ich przy tym w sposób profesjonalny, zgodny ze standardami diagnostycznymi współczesnej neuropsychologii. Praca zawiera jasny i wyczerpujący opis metody, adekwatny dobór narzędzi pomiarowych, właściwy dobór sposobów analizy danych i procedur statystycznej analizy wyników. Niemała liczebność grupy kryterialnej (100 więźniów odbywających karę pozbawienia wolności) oraz właściwie dobrane grupy kontrolne (30 pacjentów neurologicznych i 70 osób zdrowych) pozwoliły na przeprowadzenie wielokierunkowej analizy porównawczej. Wprowadzenie dwóch grup kontrolnych okazało się decyzją metodologicznie słuszną i uzasadnioną. W projekcie grantu planowano bowiem jedynie grupę kontrolną składającą się z pacjentów z potwierdzonymi w badaniach neuroobrazowych uszkodzeniami mózgu w obrębie płatów czołowych. Kolejna, druga grupa kontrolna umożliwiła odniesienie uzyskanych wyników nie tylko do osób ujawniających ewidentną patologię (uszkodzenie OUN), lecz też do osób, u których prawdopodobieństwo uszkodzenia mózgu było znikome. Powyższa zmiana metodologiczna stworzyła sprzyjające warunki do szerszych porównań, umiejętnie wykorzystane przez realizatorów w sprawozdawczej i analitycznej części monografii." Ze recenzji prof. dr hab. Józef K. Gierowski

Sposoby płatności

• Płatność przy odbiorze
• Przelew bankowy
• Karta kredytowa

Dostawa towaru

• Śledzenie stanu zamówienia
• Poczta Polska
• Przesyłka kurierska