Hueckel Instytut Teatralny

Książki / Literatura obcojęzyczna

Wojciech Nowicki o albumie: "Nigdy jako widz nie widzialem az tyle, nie tak dokladnie, tak z bliska. Nigdy nie bylem tak bardzo w srodku wydarzen scenicznych. Nie bez przyczyny, bo Hueckel wraz z aktorami krazy tam, gdzie ja nigdy nie bede krazyl - w srodku wydarzen. Jest w tych fotografiach nieodparta reportazowosc, ale nie ta, do ktorej przywyklismy, inna, nowa: to przeniesiona do czarnego pudla teatru street photography, zbieranie wszystkiego, co przyniesie zycie, cieszenie sie swiatlem odnalezionym w kanionach ulic, zdziwienie twarza w grymasie. Patrze wiec na zdjecia Hueckel nie jak na wypelnienie zamowienia, wywiazanie sie z kontraktu rzemieslnika (udokumentowac to, co wazne, w ten sposob, aby pozostalo rozpoznawalne i dawalo spektaklowi dluzsze zycie); dostrzegam w nich samoistne, oparte na przyjemnosci obserwacji trwanie. Nie lepsze ani nie gorsze niz trwanie spektakli, ktore udokumentowala, inne po prostu, bo oparte na innych zasadach. Jej zdjecia naleza juz wylacznie do swiata sztuk wizualnych, fotografii dokumentalnej najwyzszej proby. Forma - niezalezna od materii teatralnej, z ktora ma do czynienia - jest jej wlasna, osobna." Wojciech Nowicki, "Obnazanie" (tekst kuratorski) Magda Hueckel o albumie: "Z zalozenia staram sie nie narzucac ze swoimi interpretacjami. Nie chce byc na kontrze do jezyka ani sensu spektaklu, wchodzic w zadne krytyczne spiecia. Pamietajmy jednak, ze to bardzo rozmyty obszar, bo moge isc tylko za wlasnym odczuwaniem. Sila rzeczy staje sie medium nieobojetnym dla przekazu, mimo ze usilnie podazam za opowiescia rezysera, jej temperatura, dynamika, sposobem obrazowania, a takze tematem. Im dluzej pracuje z jakims rezyserem, rezyserka i zespolem, tym to doswiadczenie staje sie ciekawsze. Coraz lepiej rozumiem jezyk artysty, jego dynamike, coraz lepiej udaje mi sie ukazac indywidualnosc tworcza. Fotografowanie staje sie mniej intuicyjne, coraz bardziej swiadome, precyzyjne oraz zdefiniowane, bliskie konkretnej, indywidualnej estetyki. To nie znaczy, ze nie ma w moich zdjeciach wspolnego mianownika. Jest kilka tematow i przestrzeni, ktore szczegolnie mnie pociagaja. Czesto na przyklad kieruje obiektyw na drugi plan, niekoniecznie zajmuje mnie to, co najbardziej widoczne. Interesuje mnie tez relacja miedzy cialem a projekcjami wizualnymi, tak silnie obecnymi w dzisiejszym teatrze. I oczywiscie wracam do tematow poruszanych w moich autorskich fotografiach. Dreczy mnie temat przemijania, transformacji, kola zycia i smierci, jak rowniez alienacji i samotnosci - i tego tez jest duzo w moich fotografiach teatralnych." Magda Hueckel w rozmowie Agata Adamiecka-Sitek i Iwona Kurz, "Podgladanie duchow, fotografowanie cial".

Sklep: Libristo.pl