Jan III Waza, władca renesansowy katmar sp.z o.o.

Historia. Archeologia >Historiografia. Nauki pomocnicze

Jan III Waza (1537 - 1592) uważany jest za władcę, który stworzył podwaliny szwedzkiej mocarstwowości. Okres jego rządów bogaty jest w wydarzenia związane z historią Polski. Żoną Jana III była Katarzyna Jagiellonka. Ich syn, Zygmunt, został królem Polski. Niniejsza biografia to barwna opowieść o renesansowym władcy, który interesował się sztuką i muzyką, znał kilka języków obcych i był człowiekiem niezwykle oczytanym. Jan III próbował stworzyć w Szwecji nowy rodzaj kościoła łączący w sobie elementy religii luterańskiej i katolickiej. Z powodzeniem realizował wielkie projekty architektoniczne. Autor książki ukazuje nie tylko postać króla, ale także jego otoczenie. To pierwsza biografia Jana III Wazy, jaka ukazała się w Szwecji od 1745 roku!...

Sklep: Prolibri.pl

Jan III Waza, władca renesansowy Katmar sp.z o.o.

Historia Polski - 960-1795BiografieHistoriografia. Nauki pomocnicze historii. Genealogia. Historycy

Jan III Waza (1537 - 1592) uważany jest za władcę, który stworzył podwaliny szwedzkiej mocarstwowości. Okres jego rządów bogaty jest w wydarzenia związane z historią Polski. Żoną Jana III była Katarzyna Jagiellonka. Ich syn, Zygmunt, został królem Polski. Niniejsza biografia to barwna opowieść o renesansowym władcy, który interesował się sztuką i muzyką, znał kilka języków obcych i był człowiekiem niezwykle oczytanym. Jan III próbował stworzyć w Szwecji nowy rodzaj kościoła łączący w sobie elementy religii luterańskiej i katolickiej. Z powodzeniem realizował wielkie projekty architektoniczne. Autor książki ukazuje nie tylko postać króla, ale także jego otoczenie. To pierwsza biografia Jana III Wazy, jaka ukazała się w Szwecji od 1745 roku!

Sklep: Booknet.net.pl

Jan III Waza, władca renesansowy. Katmar

Książki / Nauki społeczne, humanistyczne, ekonomiczne / Historia. Archeologia

.

Sklep: Kumiko.pl

Jan III Waza. Władca renesansowy Finna

Historia poszczególnych krajów i krain

Jan III Waza (1537

Sklep: Booknet.net.pl

Jan III Waza władca renesansowy Finna

Historia Polski - 960-1795BiografieHistoriografia. Nauki pomocnicze historii. Genealogia. HistorycyHistoria państw skandynawskich

Niniejsza biografia to barwna opowieść o renesansowym władcy, który interesował się sztuką i muzyką, znał kilka języków obcych i był człowiekiem niezwykle oczytanym. Jan III próbował stworzyć w Szwecji nowy rodzaj kościoła łączący w sobie elementy religii luterańskiej i katolickiej.Autor książki ukazuje nie tylko postać króla, ale także jego otoczenie. To pierwsza biografia Jana III Wazy, jaka ukazała się w Szwecji od 1745 roku.

Sklep: Booknet.net.pl

Jan III Waza. Władca renesansowy Emg

Książki/Biografie i wspomnienia/Biografie

Sklep: Selkar.pl

Jan III Waza władca renesansowy Finna

/Książki/Biografie i wspomnienia/Biografie/

Sklep: Godi.pl

Jan III Waza. Władca renesansowy. FINNA

Literatura faktu / Biografie

Wydanie 2011r. Oprawa twarda. Strony 372. Format 15,0x21,0cm. Biografia Jana III Wazy (1537 - 1593) stanowi drugą część z czterotomowego cyklu biografii szwedzkich Wazów. Okres jego rządów obfituje w wątki polskie, m.inn. poprzez żonę Katarzynę Jagiellonkę i syna Zygmunta, króla Polski. Barwna opowieść o renesansowym, nietuzinkowym władcy pióra uznanego w Szwecji profesora Larsa Ericsona Wolke.

Sklep: Literacka.pl

Pochodne instrumenty kredytowe - Izabela Pruchnicka-Grabias

Książki & Multimedia > Książki

Opis - Książka, posiadająca istotne walory praktyczne, jest pierwszą pozycją polskiej autorki w tak kompleksowy sposób analizującą nie tylko istotę funkcjonowania kredytowych instrumentów pochodnych, ale również modele ich wyceny, doskonalenie których autorka słusznie uznaje za kluczowe dla rozwoju tego rynku. Niewątpliwą zaletą opracowania jest mnogość przykładów, przeprowadzających Czytelnika przez kolejne etapy szacowania wartości omawianych struktur i tworzących idealną bazę dla zrozumienia konstrukcji tych złożonych produktów. Prof. zw. dr hab. Janusz Soboń Publikacja stanowi cenne kompendium wiedzy zarówno dla praktyków rynku finansowego, jak i studentów oraz słuchaczy studiów podyplomowych i doktoranckich, jak również dla pracowników nauki zainteresowanych wdrażaniem metod kwantyfikacji ryzyka kredytowego w praktykę. Prof. nadzw. SGH dr hab. Paweł Niedziółka Nazwa - Pochodne instrumenty kredytowe Autor - Izabela Pruchnicka-Grabias Oprawa - Miękka Wydawca - CeDeWu Kod ISBN - 9788375563733 Kod EAN - 9788375563733 Wydanie - 1 Rok wydania - 2011 Język - polski Format - 16.5x23.0cm Ilość stron - 280 Podatek VAT - 5%

Sklep: InBook.pl

Przewodnik po metafizyce - Sebastian Tomasz Kołodziejczyk (red.)

Książki & Multimedia > Książki

Opis - Przewodniki po filozofii to pierwsza w Polsce seria książkowa, której celem jest zdanie sprawy z aktualnego stanu badań naukowych w zakresie wszystkich dyscyplin filozoficznych. Każda pozycja w serii jest zbiorem esejów autorstwa czołowych polskich znawców przedmiotu reprezentujących różne ośrodki akademickie. Adresatami serii są zarówno wykładowcy i studenci filozofii, jak i szersze grono miłośników filozofii, stąd obok dbałości o merytoryczną jakość tekstów, redaktorom serii przyświeca troska o ich jasność i przystępność. Oprócz uporządkowanej prezentacji najważniejszych wątków toczonych dziś filozoficznych debat Czytelnik otrzymuje obszerne wskazówki bibliograficzne, z uwzględnieniem najnowszych publikacji na dany temat.Redaktorzy serii: Sebastian Tomasz Kołodziejczyk & Janusz SalamonPrzewodnik po metafizyce to zbiór artykułów prezentujących najnowsze stany badań nad bogatą problematyką metafizyczną we współczesnej filozofii. Niewątpliwą zaletą Przewodnika jest to, że jego Autorzy przekonująco pokazują, iż wiele problemów tradycyjnej filozofii zostało w wieku XX i XXI podjętych i opracowanych na nowo, głównie dzięki temu, że filozofia analityczna potrafiła przezwyciężyć swoje antymetafizyczne nastawienie. Dodatkowo Autorzy umiejętnie łączą tradycję kontynentalną z analityczną, by w ten sposób zaznaczyć unikalną wartość metafizyki jako dyscypliny uniwersalnej.Redaktor tomu: Sebastian Tomasz KołodziejczykKsiążka, którą łaskawy Czytelnik obecnie otrzymuje, jest świadectwem zainteresowań metafizycznych młodszego pokolenia filozofów polskich. Ich inspiracje są różne, łączy ich jednak fascynacja problematyką metafizyczną i rzetelność w jej podejmowaniu. Dzięki różnorodności propozycji książka stanowi dobry przegląd tego, co dziś w filozofii, także polskiej, się dzieje. Przewodniczący Rady Naukowej Serii: Władysław Stróżewski Nazwa - Przewodnik po metafizyce Autor - Sebastian Tomasz Kołodziejczyk (red.) Oprawa - Miękka Wydawca - WAM Kod ISBN - 9788375057485 Kod EAN - 9788375057485 Rok wydania - 2011 Język - polski Seria wydawnicza - Przewodniki po filozofii Format - 15.5x23.0cm Ilość stron - 636 Podatek VAT - 5%

Sklep: InBook.pl

Między niebem a piekłem - Grzegorz Polaczek

Książki & Multimedia > Książki

Opis - "Między niebem a piekłem" to porywająca opowieść o dwóch banitach zesłanych na Ziemię: diable Seth'ie i aniele Bartłomieju. Przypadkowe spotkanie powoduje, iż ze względu na obopólne korzyści, postanawiają zamieszkać razem. Książka opowiada o wspólnych wysiłkach, które mają doprowadzić ich z powrotem do domu, gdzie nie będą musieli mierzyć się z codziennymi problemami życia na Ziemi. Nazwa - Między niebem a piekłem Autor - Grzegorz Polaczek Oprawa - Miękka Wydawca - Novae Res Kod ISBN - 9788377222300 Kod EAN - 9788377222300 Rok wydania - 2011 Język - polski Format - 12.0x19.5cm Ilość stron - 236 Podatek VAT - 5%

Sklep: InBook.pl

2 zł, 750-lecie lokacji Krakowa, 2007 NBP - monety Nordic Gold

Kategorie > Monety Nordic Gold - 2 zł

Moneta obiegowa 2 zł - 750-lecie lokacji Krakowa, 2007 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji: 1.200.000 szt. Data emisji monet: 22.05.2007 r. To już 750 lat minęło ... Moneta obiegowa, na której ukazano ważne historyczne wydarzenie dotyczące Krakowa. Niewątpliwy HIT inwestycyjny ! Awers: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, po bokach orła oznaczenie roku emisji: 20-07, pod orłem napis: ZŁ 2 ZŁ, w otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA, poprzedzony oraz zakończony sześcioma perełkami. Pod lewą łapą orła znak mennicy. Rewers: Stylizowany wizerunek fragmentu pieczęci księcia Bolesława Wstydliwego. W otoku stylizowany napis: 750-LECIE LOKACJI KRAKOWA, zakończony krzyżykiem. Na boku: ośmiokrotnie powtórzony napis: NBP, co drugi odwrócony o 180 stopni, rozdzielony gwiazdkami. Projektant monety: Ewa Tyc-Karpińska (awers), Robert Kotowicz (rewers) Kraków (pełna nazwa formalna: Stołeczne Królewskie Miasto Kraków, w skrócie Stoł. Król. M. Kraków) - miasto w południowej Polsce, położone nad Wisłą. Trzecie pod względem liczby mieszkańców po Warszawie i Łodzi, drugie pod względem powierzchni; jedno z najstarszych miast Polski, o ponad tysiącletniej historii, wysokich walorach kulturowych i architektonicznych. W przeszłości Kraków odgrywał rolę administracyjnej stolicy państwa i siedziby władców Polski. Kraków jest stolicą województwa małopolskiego oraz historycznej Małopolski. Na terenie Krakowa znajduje się siedziba główna instytucji o charakterze centralnym tj. Polskiej Akademii Umiejętności, miasto posiada również wiele placówek o znaczeniu i statusie narodowym, np. Narodowy Stary Teatr, Muzeum Narodowe, czy Biblioteka Jagiellońska. Pełni bardzo ważną funkcję administracyjną, kulturalną, edukacyjną, gospodarczą, usługową i turystyczną. Jest kluczowym węzłem drogowym i kolejowym. W pobliżu Krakowa znajduje się drugi co do wielkości w Polsce port lotniczy, o znaczeniu międzynarodowym i charakterze transatlantyckim (Balice). Etymologia nazwy Kraków Według legendy zapisanej przez Kadłubka nazwa Krakowa pochodzi od imienia księcia Kraka (Krakus lub Gracchus). Data narodzin, śmierci oraz lata panowania legendarnego władcy Polaków i założyciela Krakowa nie są znane. Według Kadłubka, którego świadectwo jest najstarsze, miał być jednym z książąt/namiestników Polaków walczących z Galami w Panonii lub Karyntii (kronikarz nie stwierdza tego wprost), po czym został wybrany królem i dał początek zorganizowanemu państwu polskiemu. Jak głosi legenda - po powrocie na ziemie polskie został królem. Miał dwóch synów i jedną córkę. Jego synowie mieli zabić groźnego Smoka Wawelskiego, a jeden z nich przez zawiść zabił brata. Inna legenda podaje, że sam Krak był pogromcą smoka. Córka miała na imię Wanda i stała się bohaterką innej legendy. Z opisem pogrzebu Kraka łączy się wzmianka o założeniu Krakowa. Podanie o Kraku przypomina nieco podanie o czeskim Kroku, a motyw walki ze smokiem został prawdopodobnie zaczerpnięty z legendy o świętym Jerzym. Choć zaliczana do najstarszych podań polskich, legenda zawiera ślady wydarzeń VII i VIII-wiecznych. Po śmierci Kraka usypano mu kopiec, gdzie według legend jest zasypany. Mieszkańcy Krakowa nosili ziemię w rękawach, stąd kopiec nazwano Rękawką. Historia Krakowa Najstarszy ośrodek osadniczy znajdował się m.in. na obronnym Wzgórzu Wawelskim. Był to prawdopodobnie jeden z najważniejszych grodów w plemiennym państwie Wiślan. Być może ziemie Wiślan znajdowały się przez pewien czas pod władaniem Państwa Wielkomorawskiego. W X w. Kraków wchodził w skład państwa pierwszych Przemyślidów. Ok. 990 roku znalazł się w granicach państwa piastowskiego. Pierwsza znana pisemna wzmianka o Krakowie (jako ważnym grodzie handlowym) pochodzi z relacji Ibrahima ibn Jakuba z ok. 966 r. Nad Wisłą obok Wawelu, na niewielkim wzgórzu z jurajskiego białego kamienia, według legendy stała niegdyś świątynia pogańska, na miejscu której zbudowano następnie kościół romański pw. św. Michała Archanioła. Co najmniej od 1000 roku w Krakowie znajdowała się siedziba biskupstwa, a za panowania Kazimierza Odnowiciela Kraków stał się główną siedzibą książęcą. W okresie rozbicia dzielnicowego Kraków był siedzibą księcia seniora, z czasem jednak książęta krakowscy stracili faktyczne zwierzchnictwo nad innymi władcami piastowskimi. W 1241 miasto zostało zniszczone podczas najazdu tatarskiego. Mogło to zadecydować o niepowodzeniu pierwszej lokacji Krakowa, która najprawdopodobniej miała miejsce na początku XIII w. Rozpoczęto odbudowę Krakowa, a książę Bolesław Wstydliwy, jego matka Grzymisława i żona św. Kinga w dniu 5 czerwca 1257 r. nadali miastu lokację na prawie magdeburskim. Wtedy też powstał charakterystyczny szachownicowy układ miasta, w który wpasowano zachowane elementy wcześniejsze (ul. Grodzka, kościół Mariacki). Pomiędzy Krakowem a Wawelem istniała osada Okół, dawne podgrodzie, która została wcielona do Krakowa przez króla Władysława Łokietka po buncie wójta Alberta. W 1320 r. w katedrze wawelskiej miała miejsce koronacja Władysława Łokietka, kończąca symbolicznie okres rozbicia dzielnicowego. Odtąd, aż do 1734, Kraków był miejscem koronacji królów Polski. W XIV wieku na przedmieściach Krakowa powstały dwa kolejne miasta: na południu Kazimierz (1335 r.) i na północy Kleparz (1366 r.). Będąc w XV i XVI w. stolicą jednego z mocarstw europejskich, Kraków rozwijał się pod każdym względem - architektonicznym, handlowym, rzemieślniczym, kulturalnym, naukowym. Kompleks zamkowy na Wawelu przebudowano i rozbudowano w stylu renesansowym. Odnowiono powstały w roku 1364 uniwersytet. Zbudowany został również Barbakan. W czasach Zygmunta Augusta Kraków liczył około 30 tys. Mieszkańców. Po unii polsko-litewskiej i powstaniu Rzeczypospolitej Obojga Narodów Kraków znalazł się na uboczu wielkiego państwa. Sejmy i elekcje nowych monarchów odbywały się w Warszawie, położonej mniej więcej w połowie drogi między stolicami Korony i Litwy. Od 1596 r., rozpoczął się proces wyjazdu dworu królewskiego Zygmunta III Wazy z Krakowa do Warszawy, zakończony ok. 1611 r. Nie zaistniał jednakże taki fakt, który nazwać byłoby można formalno prawnym "przeniesieniem stolicy". Katedra na Wawelu pozostał miejscem koronacyjnym, oraz pochówku królów Polski. Kraków pozostał stołecznym i królewskim miastem, niezależnie od osoby króla. Nawet w czasach późniejszych, sułtan turecki Kara Mustafa, pisał w korespondencji do ściśle związanego z Wilanowem Jana III Sobieskiego: "zniszczę Twój Kraków ...". Wraz z upadkiem Rzeczypospolitej rozpoczął się upadek Krakowa. Zniszczenia wojenne mocno nadszarpnęły pozycję miasta i zahamowały jego rozwój. Po raz pierwszy Kraków został zniszczony przez obce wojska w 1655, podczas "potopu szwedzkiego" (przedmieścia ucierpiały jednak mocno już w 1587, podczas próby zdobycia miasta przez arcyksięcia Maksymiliana Habsburga). W XVIII w. był zdobywany przez wojska pruskie, szwedzkie, austriackie i rosyjskie. 24 marca 1794 na rynku krakowskim przysięgę Narodowi złożył naczelnik Tadeusz Kościuszko rozpoczynając tym samym powstanie. Po III rozbiorze Polski Kraków zajęli Austriacy. W latach 1809-1815 należał do Księstwa Warszawskiego jako stolica departamentu. W latach 1815-1846 był stolicą niewielkiej powierzchniowo, formalnie niepodległej Rzeczypospolitej Krakowskiej. Wolne Miasto Kraków wraz z Okręgiem, Krakowem jako stolicą, było ostatnim wyrazem formalnej niepodległości, dotyczącym polskiej państwowości do czasu wskrzeszenia Polski stanowiącej byt samoistny, w 1918 r. W okresie Rzeczypospolitej Krakowskiej, rozpoczęła się gruntowna modernizacja i przebudowa miasta, które wciąż tkwiło w średniowiecznym układzie urbanistycznym. Zburzono większość murów miejskich, zasypano fosę na miejscu której powstał park nazwany Plantami. Po "rewolucji krakowskiej" czyli zbrojnym powstaniu przeciwko zaborcom, w 1846 ponownie został zajęty przez Austrię, w której granicach pozostawał aż do 1918. W 1850 wielki pożar zniszczył ok. 10% powierzchni miasta. W dwudziestoleciu międzywojennym, tuż po odzyskaniu niepodległości, polskie władze centralne, uznały wawelski zamek, za gmach reprezentacyjny Rzeczypospolitej do użytku Naczelnika Państwa, a następnie dla Prezydenta RP. Uchwałą zaś Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 1921 r., krakowski zespół urbanistyczny na Wawelu, stał się jedną z oficjalnych Rezydencji Prezydenta Polski. Do dzisiaj, zachował się apartament Prezydenta RP Ignacego Mościckiego. Okupant niemiecki, zajął miasto już sześć dni po rozpoczęciu wojny. W czasie okupacji hitlerowskiej (1939-1945) stolica Generalnego Gubernatorstwa. Kraków był jedynym większym miastem, który nie zanotował spadku ludności, a w 1945 roku był miastem, gdzie mieszkało najwięcej mieszkańców. Niestety okupant niemiecki wywiózł do Niemiec wiele dzieł sztuki, z których wiele nie powróciło do kraju. O ile przed wojną ludność żydowska stanowiła 25% wszystkich mieszkańców, to po wojnie stanowili niewiele ponad 2%. Kraków odniósł też niewielkie straty podczas bombardowania miasta przez lotnictwo Armii Czerwonej. Wkroczenie do miasta sił sowieckich, nie było wyzwoleniem - okazało się ponowną okupacją, tym razem o "kolorze czerwonym". W okresie powojennym silny rozwój terytorialny i ludnościowy miasta, m.in. w 1951 przyłączono do Krakowa Nową Hutę, która nigdy nie posiadała samodzielnego statusu miejskiego. Nowa Huta nie miała nigdy oddzielnego ratusza i swoich radnych, chociaż do dzisiaj, jednym z historycznych miejsc w tej Dzielnicy, jest Plac Ratuszowy, gdzie w zamysłach budowniczych "socjalistycznego miasta" instytucja takowa miała zostać wzniesiona. Kraków został uprzemysłowiony. Efektem tego było zanieczyszczenie powietrza, jednak w porównaniu z regionem śląskim niezbyt duże. Na przełomie tysiącleci, w 2000, gród Kraka uzyskał tytuł "Europejskiej Stolicy Kultury". Dzisiaj, Kraków jest jednym z najpopularniejszych miejsc na świecie. W 2006 r., był w "piątce" najbardziej popularnych miast Europy, w 2007 r. uzyskał miano "najmodniejszego miasta świata" - wg amerykańskiej agencji internetowej Orbitz, wyznaczającej trendy w światowej turystyce. Pomimo swojej coraz większej kosmopolityczności, pozostaje nadal depozytariuszem polskiego godła. Jako jedyne miasto w Polsce, ma prawo używać w herbie, godła Państwa Polskiego. Taka możliwość, wg. symboliki heraldycznej, przysługuje jedynie miastom stołecznym. Atrakcje turystyczne Krakowa Kraków jest jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych w Polsce. Jest również jednym z ważnych ośrodków turystycznych, kulturalnych i zabytkowych w Europie. Kraków posiada ok. 3 500 obiektów architektury zabytkowej, prawnie uznanych i wpisanych do rejestru zabytków, w tym 1000 o najwyższych walorach artystycznych. Ruchomych dóbr kultury (poza muzeami), a więc w domach prywatnych, w kościołach, klasztorach - jest ok. 500 tys. W Krakowie warto zobaczyć i zwiedzić: Wzgórze Wawelskie: katedra na Wawelu, Zamek Królewski na Wawelu, Wawel Zaginiony, Smocza Jama. Rynek krakowski: kościół Mariacki i kościół św. Wojciecha, Sukiennice, Ratusz, kamienice, pomnik Adama Mickiewicza. Planty: Barbakan, Brama Floriańska, baszty: Pasamoników, Stolarska, Ciesielska, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych "Pałac Sztuki". Ulice: Floriańska, Grodzka, Bracka, Kanonicza, Mikołajska, Karmelicka. Synagogi Krakowa: Tempel, Wysoka, Wolfa Bociana (Poppera) z 1620, Stara w Krakowie, Izaaka, Kupa, synagoga i cmentarz Remuh. Kopce: Kościuszki, Krakusa, Piłsudskiego, Wandy. Zabytki krakowskie godne uwagi (wg stylów): Kraków romański: kościoły: św. Wojciecha, św. Andrzeja, Najświętszego Salwatora w Krakowie, krypta św. Leonarda w katedrze wawelskiej. Kraków gotycki: Barbakan, brama Floriańska, kościoły: Mariacki, św. Marka, św. Krzyża, św. Idziego, św. Barbary, kościół i klasztor Dominikanów, kościół i klasztor Franciszkanów, katedra na Wawelu, wieża ratuszowa, Collegium Maius, fortyfikacje miejskie Krakowa. Kraków renesansowy: kaplica Zygmuntowska na Wawelu, willa Decjusza w Woli Justowskiej, prałatówka kościoła Mariackiego. Kraków barokowy: kościoły: Misjonarzy na Stradomiu, Bernardynów na Stradomiu, św. Piotra i Pawła, św. Marcina, św. Mikołaja, Przemienienia Pańskiego (oo. Pijarów), św. Józefa w Krakowie (ul. Poselska), św. Floriana, Karmelitów na Piasku, św. Anny, Zwiastowania NP Marii (oo. Kapucynów), kościół i klasztor Paulinów (na Skałce). Kraków XIX-wieczny: Cmentarz Rakowicki (zał. 1803), Krypta Zasłużonych na Skałce, kamienice Teodora Talowskiego, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych "Pałac Sztuki". Kultura Krakowa Kraków, jest jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych w Polsce, powszechnie uważanym za stolicę kulturalną kraju. Jest również jednym z ważnych ośrodków turystycznych, kulturalnych i zabytkowych w Europie. Obszar zabytkowego Starego Miasta oraz Kazimierza wpisano w 1978 r. na pierwszą listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO. W roku 2000 Kraków został wybrany na jedno z europejskich miast kultury. W 2005 Kraków odwiedziło ponad 7 milionów turystów, o milion więcej niż w roku poprzednim. W Krakowie znajduje się wiele instytucji kulturalnych o istotnym znaczeniu dla życia kulturalnego w Polsce. Imprezy kulturalne w Krakowie to m. in.: Festiwal Kultury Żydowskiej, Festiwal Sacrum-Profanum, Międzynarodowy Festiwal Teatrów Alternatywnych, Wianki świętojańskie, Sylwester na krakowskim rynku, Żywa Szopka przy Franciszkańskiej, Emaus, Rękawka, Juwenalia, Lajkonik, Wybory "króla kurkowego", Parada smoków, Festiwal Shanties, Noc Muzeów, Studencki Festiwal Informatyczny. Sztuka Krakowa Sztuka Krakowa zajmuje od wieków czołową pozycję wśród polskich zjawisk artystycznych, reprezentowanych w tym mieście zarówno przez zachowane architektoniczne zespoły zabytkowe i obiekty o dużej wartości, jak i stosunkowo bogate zbiory muzealne i kościelne, wśród których znajdują się wybitne dzieła sztuki o dużym znaczeniu dla kultury europejskiej (ołtarz W. Stwosza, kolekcja arrasów wawelskich, obrazy cenionych artystów, m.in. L. da Vinci i Rembrandta). Rozkwit sztuki w Krakowie uwarunkowany był uprzywilejowaną pozycją grodu, a następnie miasta jako ośrodka handlowego, siedziby księcia seniora i wreszcie stolicy rozległego państwa. Zabytkowy układ urbanistyczny Krakowa Plan zabudowy starego Krakowa - obecnie śródmieście w obrębie Plant - zaliczony został do zabytków grupy "0", najwyższej skali międzynarodowej. Aktem, który zapoczątkował powstanie tego zabytkowego zespołu był przywilej lokacyjny, wydany dla Krakowa w 1257 roku przez księcia Bolesława Wstydliwego, jego matkę Grzymisławę i żonę Kunegundę. Zapewne wkrótce potem przystąpiono do rozplanowania miasta. Przed średniowiecznymi urbanistami stanęło wówczas niełatwe zadanie - należało połączyć w jeden zwarty organizm miejski rozrzucone szeroko a rozwijające się na długo przed lokacją osady, a także uwzględnić stojące już monumentalnie budowle i prowadzące do nich ulice. W rezultacie kilkuletnich zapewne prac powstał zdumiewający dziś swoją dojrzałością plan miasta o logicznym i harmonijnym układzie przestrzennym, którego centrum stanowi ogromny rynek o wymiarach 200 x 200 metrów. Z boków tego placu wybiegają zasadniczo po trzy ulice, które łącząc się pod kątem prostym z przecznicami tworzą typowy dla miast zakładanych w średniowieczu układ szachownicy. Widoczne na planie nieregularności i krzywizny niektórych ulic wynikły z konieczności liczenia się z przedlokacyjną zabudową. Plan urbanistyczny Krakowa był tak doskonały, że nie wymagał zmian przez kilka następnych stuleci i dzięki temu zachował się do naszych czasów, pełniąc dziś funkcję centrum współczesnego miasta. Począwszy od XIII wieku Kraków otaczał się wałami i murami obronnymi, a w ich obrębie wznoszono kamienice, kościoły i pałace. Każde stulecie pozostawiło tu ślad w postaci wspaniałych pomników architektury, wzbudzających nasz podziw i świadczących o wysokiej kulturze pokoleń, które je pozostawiły. Ciekawostki dotyczące Krakowa: * Nazwę "Kraków" (Krakow) nosi także kilka innych miejscowości na świecie (miejscowości o nazwie Krakow znajdują się także m. in. w stanach Missouri, Nebraska, Wisconsin i Michigan w USA oraz w Meklemburgii-Pomorzu Przednim w Niemczech. * Po Krakowie jeździła zaczarowana dorożka. Zaczarowana Dorożka, to wiersz K.I. Gałczyńskiego, opublikowany w tomie wierszy i poematów w 1948 roku. Wiersz, dedykowany żonie Natalii, utrzymany jest w tonie nastrojowego liryzmu i żartobliwej groteski. Odtwarza podróż zaczarowaną dorożką przez nocny Kraków. Pierwowzorem zaczarowanej dorożki był fiakier nr 13 (inne źródła podają nr 6) Jan Kaczara. Gałczyński, przebywając w Krakowie w latach 1946-1948, lubił korzystać z tego środka lokomocji, najczęściej właśnie z dorożki Kaczary, znanego z tego, że często mówił wierszem. Zaczarowany dorożkarz, któremu wiersz Gałczyńskiego przyniósł dużą popularność, zmarł w 1980 roku. Tą samą dorożką do 1985 roku ze złotym napisem "Zaczarowana Dorożka" jeździł syn Jana Kaczary. Po wypadku komunikacyjnym (zderzenie z wartburgiem) nie powróciła już na ulice Krakowa. * Ulice Krakowa - obecnie jest ich blisko dwa tysiące. Za najstarszą ulicę w Krakowie uznaje się ulicę Kanoniczą dochodzącą pod Wawel. * W Krakowie znajduje się najstarszy polski uniwersytet - Uniwersytet Jagielloński. Założony został w 1364 r. przez Kazimierza Wielkiego. * Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie to najstarsza wyższa uczelnia artystyczna w Polsce. Założona w roku 1818 pod nazwą: Szkoła Rysunku i Malarstwa (funkcjonowała w ramach Oddziału Literatury Uniwersytetu Jagiellońskiego). * W Krakowie istnieje 11 dużych teatrów oraz szereg mniejszych, często wystawiających swoje sztuki w małych nastrojowych piwniczkach. Znajduje się tu także pierwszy polski teatr stały, publiczny i zawodowy, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, jeden z najstarszych w Polsce. * W Krakowie znajduje się ponad 30 muzeów, z których najważniejsze są Państwowe Zbiory Sztuki w Zamku Królewskim na Wawelu, Muzeum Narodowe z dużą kolekcją malarstwa polskiego i światowego oraz Muzeum Książąt Czartoryskich ze słynnym obrazem Leonarda da Vinci Dama z gronostajem. * Juwenalia - jak w innych miastach także w Krakowie odbywa się coroczne święto studentów, które przypada na okres maja (czasem początek czerwca) i trwa od kilku do kilkunastu dni. Najważniejszymi elementami święta są pochody studenckie i klucz do bram miasta (gdzie miasto dziękuje studentom za ich obecność). Temu świętu towarzyszą liczne koncerty, występy i zabawy. * Śmiało można powiedzieć, iż Kraków jest kolebką polskiego sportu. To tutaj w 1889 roku prof. dr Henryk Jordan założył Park Zabaw i Gier, gdzie tutejsza młodzież mogła swobodnie poznawać i uprawiać sport. Oprócz tego w 1869 roku wprowadzono w Galicji (w tym również w Krakowie) wychowanie fizyczne do szkół. * Na terenie Krakowa znajdują się dwa uzdrowiska. * W Krakowie jest około 40 parków. * Kraków to teren, na którym znajduje się wiele cennych gatunków fauny i flory. W Krakowie znajduje się 5 rezerwatów przyrody (Bielańskie Skałki, Bonarka, Panieńskie Skały, Skałki Przegorzalskie, Skołczanka). * W Krakowie znajduje się około 192 pomników przyrody, większość z nich to drzewa. "Źródło Świętojańskie" w Tyńcu oraz głaz narzutowy przy ulicy Spółdzielców są jednymi z najważniejszych pomników przyrody w gminie Kraków. Ciekawostki numizmatyczne dotyczące Krakowa: I-IV w. - Kraków nawiązał kontakty z kupcami rzymskimi, o czym świadczą wykopaliska z tego okresu (m. in. monety rzymskie). 1076 r. - powołano mennicę państwową w Krakowie. 1367 r. - król Kazimierz Wielki przeprowadził reformę monetarną, wprowadzając do obiegu grosz krakowski - srebrną monetę polską, wzorowaną na groszu praskim zarówno co do wartości jak i typologii. Na awersie widniała korona i napis w podwójnym otoku: KAZIMIRVS PRIMUS DEI GRATIA REX POLONIE. Rewers zdobił piękny orzeł otoczony napisem GROSSI CRACOVIENSSES. W praktyce grosz krakowski był bity ze względów prestiżowych. Bardzo krótko i w małych ilościach, gdyż jego emisja była nieopłacalna. Aby utrzymać podobną zawartość srebra (a więc i wartość) jak w groszu praskim, pozyskiwano surowiec ze srebrnego złomu, który był drogi. Obecnie grosz krakowski jest bardzo cenną monetą numizmatyczną. 1494 r. - w murze Collegium Maius odkryto skarb: monety, pierścienie i inne kosztowności. 1685 r. - zamknięto mennicę na Wawelu. 1765 r. - mandat królewski o przeniesieniu z Wawelu do Warszawy archiwum koronnego, tzw. Archiwum Skarbca Koronnego. Do roku 1768, po raz drugi, na Wawelu działa mennica. W okresie tzw. Rzeczpospolitej Krakowskiej (Wolne Miasto Kraków (1815-1846) - Kraków długo nie miał własnej waluty, gdyż znajdował się w unii walutowej z Królestwem Polskim. W obrocie były pieniądze sąsiadów i monety z czasów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Dopiero w 1835 r., w związku z usunięciem wizerunku orła białego z monet kongresówki, rozpoczęto bicie własnych, tzw. złotówek krakowskich. 1833 r. - Zgromadzenie Reprezentantów podjęło decyzje o wprowadzeniu do obiegu monety krajowej. źródło: wikipedia - wolna encyklopedia

Sklep: Numizmatyczny.pl

10 zł, 750-lecie lokacji Krakowa (Kraków, lokacja)

Monety / Monety tematycznie / Wydarzenia

 Kategoria: numizmatyka/monety kolekcjonerskie Rewers monety: W centralnej części stylizowane wizerunki: pieczęci księcia Bolesława Wstydliwego oraz pierwszych słów z aktu lokacyjnego Krakowa w języku łacińskim. W otoku stylizowany napis: 750-LECIE LOKACJI KRAKOWA. Awers monety: Z prawej strony wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej na tle stylizowanego fragmentu Barbakanu. W centralnej części wizerunek Bramy Floriańskiej oraz z lewej strony oznaczenie roku emisji: 2007. W otoku stylizowany napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA, rozpoczęty i zakończony krzyĹźykami. U dołu stylizowany napis: ZŁ 10 ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: m/w. Projektant monety: Robert Kotowicz  Badania archeologiczne dowiodły, Ĺźe tereny, na których dzisiaj leĹźy Kraków, były zamieszkiwane przez ludzi juĹź w czasach prehistorycznych. Najstarsze ślady bytności człowieka pochodzą bowiem z okresu paleolitu. Niewątpliwie osiedlaniu się ludzi na tych terenach sprzyjały dogodne warunki naturalne: krasowe jaskinie dające schronienie, lasy i rzeki stanowiące Ĺşródło poĹźywienia czy teĹź surowce mineralne. Czynniki te sprawiły, Ĺźe ludzie zamieszkujący te tereny dość szybko porzucili koczowniczy tryb Ĺźyć i osiedli na ziemi krakowskiej. W okresie kultury łuĹźyckiej, tj. około 1300 r. p.n.e. na terenach tych istniały juĹź osady rolniczo-hodowlane, które z czasem stały się zalążkiem obecnego miasta. Prawdopodobnie na przełomie wieków VII i VIII powstały kopce Krakusa, czyli legendarnego załoĹźyciela miasta i Wandy. Historyczna część miasta znajdowała się na Wzgórzu Wawelskim otoczonym rozlewiskami Wisły. Z kolei na wiek IX datuje się powstanie tutejszego grodu, który stał się znaczącym ośrodkiem plemiennego państwa Wiślan. Najstarsza wzmianka o Krakowie pochodzi z roku 965, kiedy to Ĺźydowski kupiec i podróĹźnik Ibrahim-Ibn-Jakub w swej relacji o państwach słowiańskich wymienia Kraków jako bogaty gród leżący na skrzyĹźowaniu szlaków handlowych. Kraków jest oczywiście nierozerwalnie związany z historią Polski. Początek tej wspólnej historii wyznacza X stulecie, kiedy to pierwszy król Polski, Mieszko I przyłączył Kraków do państwa polskiego. Na przestrzeni wieków kolejni królowie przyczyniali się do rozwoju, rozbudowy oraz wzrostu znaczenia Krakowa na mapie Polski i Europy: w 1000 roku Bolesław Chrobry powołał biskupstwo krakowskie oraz rozpoczął budowę Katedry Wawelskiej, zaś w 1038 roku Kraków stał się stolicą państwa polskiego, po tym jak Kazimierz Odnowiciel uczynił zeń swoją siedzibę. Utwierdzeniem stołecznego charakteru Krakowa była koronacja Bolesława Śmiałego, która odbyła w krakowskiej katedrze w 1076 roku. Do XII wieku Kraków był centrum intelektualnego i kulturalnego Ĺźycia kraju. Oprócz tego, Ĺźe posiadał zasobną bibliotekę, to mieściła się w nim takĹźe najlepsza polska uczelnia, szkoła katedralna. Choć Kraków stanowił de facto sieć luĹşno ze sobą powiązanych osad skupionych wokół Wzgórza Wawelskiego, to jako miasto nabierał coraz większego znaczenia.  Lokacja Krakowa miała miejsce 5 czerwca 1257 roku. Dokonał jej, na prawie magdeburskim, Bolesław Wstydliwy. W tamtym okresie powstał Główny Rynek i narodził się charakterystyczny szachownicowy układ miasta z rozchodzącymi się promieniście ulicami, który inkorporował wcześniejsze zabudowania. W 1286 roku rozpoczęła się budowa fortyfikacji: fos, murów obronnych, baszt czy teĹź bram wjazdowych. W 1320 roku w Krakowie odbyła się kolejna koronacja polskiego króla, Władysława Łokietka. Była to wyjątkowa uroczystość, która nastąpiła wkrótce po zjednoczeniu Polski. Bardzo waĹźny z punktu widzenia Krakowa był okres panowania Kazimierza Wielkiego, które rozpoczęło się 24 kwietnia 1333 roku. Za jego panowania rozbudowano sukiennice, dzięki czemu rozkwitł krakowski handel. Powstały teĹź piękne, gotyckie świątynie i zamek na Wawelu. Ponadto w mieście powstał system wodociągów, łaĹşni i szpitali. Natomiast 12 maja 1364 roku król ufundował Akademię Krakowską, która z czasem przekształciła się w słynny Uniwersytet Jagielloński. Wiek XV był początkiem złotego okresu w dziejach Krakowa. Jako siedziba Jagiellonów miasto stało się nie tylko stolicą monarchii, ale takĹźe centrum Ĺźycia kulturalnego i naukowego. W okresie tym w mieście przebywał Wit Stwosz, twórca słynnego witraĹźa w kościele Mariackim. W Krakowie tamtych czasów kształcił się takĹźe Mikołaj Kopernik. Pod koniec tego stulecia król Jan Olbracht przesiedlił ludność Ĺźydowską do załoĹźonego przez Kazimierza Wielkiego miasta Kazimierz. Przełom wieku XV i XVII to szczytowy okres rozwoju Krakowa, gdzie oprócz kultury i nauki kwitł równieĹź handel i bogaciła się architektoniczna strona miasta. Włoscy architekci przebudowali wówczas królewską rezydencję na Wawelu, dzięki czemu stała się ona perłą renesansowej architektury. Równie olśniewająca była wzniesiona przez Berrecci

Sklep: enumizmatyczny.pl