Pierwsze biskupstwa polskie - Karol Buczek

Książki & Multimedia > Książki

Opis - Seria BESTSELLERY Z PRZESZŁOŚCI Czy słynna kronika Thietmara jest rzeczywiście wiarygodnym źródłem wiedzy o początkach organizacji Kościoła katolickiego w Polsce? Jaki był charakter zależności Kościoła polskiego od Magdeburga w latach 966-989? Czy rzeczywiście Jordan był pierwszym biskupem "poznańskim"? Na te i wiele innych fascynujących pytań, związanych z początkami polskiej państwowości i roli Kościoła katolickiego w niej, próbuje odpowiedzieć niniejsza praca. Nazwa - Pierwsze biskupstwa polskie Autor - Karol Buczek Oprawa - Miękka Wydawca - Universitas Kod ISBN - 9788324227747 Kod EAN - 9788324227747 Rok wydania - 1995 Język - polski Format - 14.1x20.4 Ilość stron - 56 Podatek VAT - 5% Premiera - 2016-01-19

Sklep: InBook.pl

Pierwsze biskupstwa polskie universitas

Historia. Archeologia >Historia krajów, narodów i miejsc

Czy słynna kronika Thietmara jest rzeczywiście wiarygodnym źródłem wiedzy o początkach organizacji Kościoła katolickiego w Polsce? Jaki był charakter zależności Kościoła polskiego od Magdeburga w latach 966-989? Czy rzeczywiście Jordan był pierwszym biskupem "poznańskim"? Na te i wiele innych fascynujących pytań, związanych z początkami polskiej państwowości i roli Kościoła katolickiego w niej, próbuje odpowiedzieć niniejsza praca....

Sklep: Prolibri.pl

Pierwsze biskupstwa polskie Universitas

Historia religii i kościoła. DuchowniHistoria Polski - 960-1795Kościół. Kościoły. ZakonyWydawnictwa naukowe i popularno-naukowe

Czy słynna kronika Thietmara jest rzeczywiście wiarygodnym źródłem wiedzy o początkach organizacji Kościoła katolickiego w Polsce? Jaki był charakter zależności Kościoła polskiego od Magdeburga w latach 966-989? Czy rzeczywiście Jordan był pierwszym biskupem "poznańskim"? Na te i wiele innych fascynujących pytań, związanych z początkami polskiej państwowości i roli Kościoła katolickiego w niej, próbuje odpowiedzieć niniejsza praca.

Sklep: Booknet.net.pl

Pierwsze biskupstwa polskie UNIVERSITAS

/ Ebooki / Historia Archeologia

Tytuł Pierwsze biskupstwa polskie Autor Karol Buczek Język polski Wydawnictwo Universitas ISBN 978-83-242-2467-8 Rok wydania 2016 Kraków Wydanie 2 Liczba

Sklep: Wieszcz.pl

Pierwsze biskupstwa polskie w.2 Universitas

początkach organizacji Kościoła katolickiego w Polsce? Jaki był charakter zależności Kościoła polskiego od Magdeburga w latach 966-989? Czy rzeczywiście Jordan był pierwszym biskupem "poznańskim"? Na te i wiele innych fascynujących pytań, związanych z początkami polskiej państwowości i roli Kościoła katolickiego w niej, próbuje odpowiedzieć niniejsza praca.

Sklep: Booksnet.pl

Pierwsze biskupstwa polskie UNIVERSITAS

Religia / Literatura religijna

Seria BESTSELLERY Z PRZESZŁOŚCI Czy słynna kronika Thietmara jest rzeczywiście wiarygodnym źródłem wiedzy o początkach organizacji Kościoła katolickiego w Polsce? Jaki był charakter zależności Kościoła polskiego od Magdeburga w latach 966-989? Czy rzeczywiście Jordan był pierwszym biskupem "poznańskim"? Na te i wiele innych fascynujących pytań, związanych z początkami polskiej państwowości i roli Kościoła katolickiego w niej, próbuje odpowiedzieć niniejsza praca.

Sklep: Literacka.pl

Daleko od szosy (Płyta DVD)

Książki & Multimedia > Filmy Video

Opis - Leszek Górecki nie umie znaleźć sobie miejsca na wsi - ciasno mu i jak twierdzi, brak mu odbicia. Marzy, żeby zostać kierowcą. Opuszcza wieś i najładniejszą w okolicy dziewczynę. Na Śląsku pracuje jako robotnik, kończy kurs samochodowy i wkrótce prowadzi wywrotkę. W czasie wakacji w rodzinnej wsi bez pamięci zakochuje się w studentce Ani. Zrywa z Bronką. Parę dzieli jednak przepaść kulturalna. Ania zachęca Leszka do podjęcia nauki i obiecuje pomoc. Leszek przyjeżdża do Łodzi, pracuje i uczy się, ale w domu Ani jest niemile widziany. Mimo to biorą ślub. Na świat przychodzi ich synek. Kłopoty mieszkaniowe nie mają końca, dziecko zaczyna chorować i Ania zmuszona jest przeprowadzić się do rodziców. Przeżywają pierwszy kryzys małżeński. Na szczęście, z pomocą przychodzą rodzice Leszka, dzięki czemu może skończyć szkołę. Podbudowany psychicznie, postanawia zdawać na studia. Nazwa - Daleko od szosy Wydawca - TVP S.A. Obsada - Joachim Lamża, Sławomira Łozińska, Krzysztof Stroiński, Barbara Burska, Jan Machulski, Józef Nalberczak, Krzysztof Kołbasiuk, Ferdynand Matysik, Halina Kossobudzka, Anna Szczepaniak, Irena Szwczykówna Kod EAN - 5902600069096 Rok wydania - 1976 Nośnik - Płyta DVD Podatek VAT - 23%

Sklep: InBook.pl

Koronowani Królowie Polski - Wacław II (1271-1305) - blister numizmatyka, 2008 Mennica Polska: Numizmatyka

Kategorie > Promocje

Koronowani Królowie Polski - Wacław II (1271-1305) Kontynuacja popularnej serii "Poczet Królów i Książąt Polskich". Cztery numizmaty w eleganckim blistrze z wizerunkiem popiersia i półpostaci Wacława II, wybite w niskim nakładzie - tylko 1000 sztuk. Data emisji: 15.05.2008 r. Stop: mosiądz złocony, 2 x mosiądz srebrzony, mosiądz Stempel: lustrzany - 3 pierwsze numizmaty, stempel zwykły - ostatni numizmat Średnica: 21,00 mm, 2 x 32,00 mm, 27,00 mm Nakład limitowany: 1000 kompletów Projekt nawiązuje do serii monet

Sklep: Numizmatyczny.pl

Koronowani Królowie Polski - Wacław II (1271-1305) - zestaw złoty, 2008 Mennica Polska: Numizmatyka

Kategorie > Zestawy kolekcjonerskie

Koronowani Królowie Polski - Wacław II (1271-1305) Złoto: Au 900 Stempel: lustrzany Średnica: 2 x 21,00 mm Waga: 2 x 8 g (popiersie i półpostać Wacława II) Opakowanie: estetyczne, drewniane etui koloru mahoniowego Data emisji: 15.05.2008 r. Zestaw nr 1 Ponadczasowy portret majestatycznego monarchy i kuszący blask szlachetnego kruszcu. Historia, która pozostawiła ślad w złocie na wieki. Hit inwestycyjny wybity w złocie i rarytas numizmatyczny o limitowanym nakładzie tylko 100 kompletów. Złoto to niekwestionowane uosobienie bogactwa, stabilności i bezpieczeństwa. Tym trafniejsze staje się bowiem powiedzenie "Im gorsze czasy, tym mocniej świeci się złoto". Ten cenny złoty numizmat to pewna i udana inwestycja, która zachwyci każdego perspektywą rosnących z każdym dniem zysków! W skład jednego kompletu wchodzą: * dwa złote numizmaty z numerem certyfikatu wybitym na rancie każdego z numizmatów, * certyfikat autentyczności Mennicy Polskiej S.A. z hologramem i numerem seryjnym, * estetyczne, drewniane etui koloru mahoniowego.   Projekt nawiązuje do serii monet

Sklep: Numizmatyczny.pl

Wpraw to w ruch. Proste mechanizmy dla wynalazców, majsterkowiczów i artystów - Dustyn Roberts

Książki & Multimedia > Książki

Opis - Podręcznik majsterkowicza! Każdy majsterkowicz marzy o zbudowaniu maszyny, która może być wprawiana w ruch. Koła zębate, przekładnie, napędy to kluczowe elementy, obok których żaden pasjonat majsterkowania nie przejdzie obojętnie! Jeżeli chcesz poznać skuteczne techniki ruchomego łączenia części, jeżeli chcesz zbudować maszynę wprawianą w ruch, to trafiłeś na rewelacyjną książkę, która wprowadzi Cię w świat mechanizmów. Sięgnij po nią i poznaj najczęściej stosowane materiały oraz dowiedz się, jak je łączyć i gdzie ich szukać. Na kolejnych stronach znajdziesz cenne informacje na temat mocowania różnych elementów oraz poznasz kluczowe pojęcia: siły, tarcia i momentu obrotowego. Uzbrojony w tę wiedzę, przystąpisz do poznawania źródeł mocy mechanicznej i elektrycznej oraz zbudujesz pojazd zasilany pułapką na myszy! Na sam koniec zobaczysz, jak korzystać z łożysk i sprzęgieł oraz nauczysz się łączyć proste maszyny w złożone układy. W tej unikalnej publikacji pokazano liczne projekty, których realizacja sprawi Ci mnóstwo frajdy. Książka ta musi znaleźć się na półce każdego szanującego się majsterkowicza! Sięgnij po tę książkę i: wybierz właściwe materiały do Twojego projektu poznaj połączenia rozłączne oraz nierozłączne opanuj techniki obliczania siły i momentu obrotowego wykorzystaj łożyska, sprzęgła, sprężyny i śruby zbuduj zaawansowaną maszynę Zbuduj wymarzoną maszynę! Zerknij na przykłady: - kliknij, by powiększyć: Dustyn Roberts - inżynier mechanik, nauczycielka. Założycielka firmy doradczej Dustyn Robots. Posiada szeroką wiedzę, zdobytą w trakcie studiów na uniwersytecie Carnegie Mellon, uniwersytecie Delaware oraz Politechnice Nowojorskiej. Nazwa - Wpraw to w ruch. Proste mechanizmy dla wynalazców, majsterkowiczów i artystów Oryginalny tytuł - Making Things Move DIY Mechanisms for Inventors, Hobbyists, and Artists Autor - Dustyn Roberts Oprawa - Miękka Wydawca - Helion Kod ISBN - 9788324698578 Kod EAN - 9788324698578 Rok wydania - 2015 Język - PL Tłumacz - Krzysztof Sawka Format - 170x230 Ilość stron - 344 Podatek VAT - 5% Premiera - 2015-03-12

Sklep: InBook.pl

Kolorowanki z kredkami Frozen Fever

Książki & Multimedia > Książki

Opis - Zawartość: Dwie kolorowanki A4 i A5 (każda po 8 kartek ze szkicami do kolorowania), kredki 4 szt. Nazwa - Kolorowanki z kredkami Frozen Fever Wydawca - Anker Kod ISBN - 5012128450617 Kod EAN - 5012128450617 Rok wydania - 2015 Format - 21x28 cm Ilość stron - 3 Podatek VAT - 23%

Sklep: InBook.pl

10 zł, Papież Jan Paweł II (1920 - 2005), moneta platerowana złotem, 2005 NBP - srebrne monety

Kategorie > Monety srebrne - 10 zł

  Kolekcja: Papież Jan Paweł II (1920-2005) Stan zachowania monety: I (menniczy) Nominał: 10 zł Stop: 925/1000 Ag platerowane Au Stempel: lustrzany Średnica: 32,00 mm Waga: 14,14 g Nakład: 176.000 szt. Cena emisyjna NBP: 55 zł Data emisji monet: 29.06.2005 r. Duma każdego kolekcjonera. Niezwykły człowiek, który zmienił świat i ludzkie serca - papież Jan Paweł II - uwieczniony na pięknej, srebrnej monecie kolekcjonerskiej z rewersem platerowanym złotem. Rewers: z lewej strony wizerunek Papieża Jana Pawła II. Z prawej strony stylizowany wizerunek fragmentu Bazyliki Mniejszej p.w. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach. U góry półkolem napis: JAN PAWEŁ II, u dołu półkolem napis: 1920-2005. Awers: wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Powyżej półkolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Poniżej orła oznaczenie roku emisji: 2005. Poniżej oznaczenia roku emisji wizerunki dwóch dłoni. U dołu półkolem napis: ZŁ 10 ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: m/w. Monety kolekcjonerskie i obiegowe: Papież Jan Paweł II (1920 - 2005) Czy wiesz, że przed pontyfikatem Jana Pawła II nigdy żaden papież: 1) nie był Słowianinem, 2) nie przyjechał do Polski, 3) nie podróżował tyle po świecie, 4) nie władał tyloma językami, 5) nie był celem zamachu, 6) nie odwiedził Ziemi Świętej i Jerozolimy, 7) nie przekroczył progu meczetu, 8) nie gościł rabinów w Watykanie, 9) nie przykładał takiej wagi do kontaktów z młodzieżą. Papież Jan Paweł II Papież napisał 14 encyklik, 14 adhortacji, 11 konstytucji oraz 43 listy apostolskie. Papież Jan Paweł II mianował 232 kardynałów (w tym 9 Polaków), beatyfikował 1318 błogosławionych (w tym 154 Polaków), kanonizował 478 świętych. Ten niestrudzony Pielgrzym, docierający w najodleglejsze dla Stolicy Apostolskiej rejony świata, odbył 102 pielgrzymki zagraniczne, podczas których odwiedził 135 krajów oraz około 900 miejscowości (niektóre wielokrotnie). Najdłuższa pielgrzymka to Daleki Wschód (Bangladesz, Singapur) Fidżi, Nowa Zelandia, Australia i Seszele - 48 974 km, zaś najkrótsza pielgrzymka to San Marino - 470 km. Papież Jan Paweł II odbył 142 podróże na terenie Włoch, podczas których wygłosił 898 przemówień. Odwiedził 301 rzymskich parafii na 334 istniejące. Jego celem było dotarcie do wszystkich parafii. Zabrakło niewiele ... Papież Jan Paweł II to największy podróżnik wśród papieży. Podczas wszystkich pielgrzymek papież przebył ponad 1,6 miliona kilometrów, co odpowiada 40-krotnemu okrążeniu Ziemi wokół równika i czterokrotnej odległości między Ziemią, a Księżycem. Pontyfikat Jana Pawła II jest trzecim co do długości w dziejach Kościoła. Dłużej panowali tylko święty Piotr - pierwszy następca Jezusa (34 lata) i Pius IX, który został wybrany papieżem w 1846 roku w wieku 54 lat (32 lata). Jan Paweł II (łac. Ioannes Paulus II), właściwie Karol Józef Wojtyła (ur. 18 maja 1920 r. w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 r. w Watykanie) - sługa Boży Kościoła katolickiego, polski duchowny katolicki, arcybiskup krakowski, kardynał, od 16 października 1978 do 2 kwietnia 2005 - papież. Poeta i poliglota, a także aktor, dramaturg i pedagog. Jako filozof - fenomenolog, przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego. Człowiek Roku 1994 magazynu Time. Życie przed wyborem na papieża Dzieciństwo i młodość Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. Ród Wojtyłów wywodzi się z Czańca koło Kęt i Lipnika (obecnie dzielnica Bielska-Białej). Ród Kaczorowskich pochodzi z Michałowa k. Szczebrzeszyna. Karol Wojtyła ochrzczony został dnia 20 czerwca 1920 roku przez księdza Franciszka Żaka, kapelana wojskowego. Rodzicami chrzestnymi Karola Wojtyły byli Józef Kuczmierczyk, szwagier Emilii Wojtyły, i jej siostra, Maria Wiadrowska. Rodzice nadali imię Karolowi na cześć ostatniego cesarza Austrii bł. Karola Habsburga. Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Jedynym źródłem utrzymania była pensja ojca - wojskowego urzędnika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w stopniu porucznika. Matka pracowała dorywczo jako szwaczka. Edmund, brat Karola, po ukończeniu wadowickiego gimnazjum studiował medycynę w Krakowie i został lekarzem. Wojtyłowie mieli jeszcze jedno dziecko - Olgę, która zmarła po urodzeniu. W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia - Lolek. Był chłopcem bardzo utalentowanym i usportowionym. Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, a także spacery po okolicy Wadowic. W większości wycieczek towarzyszył mu ojciec. Jego matka zmarła 13 kwietnia 1929 roku, w wieku 45 lat. Trzy lata później, w 1932 r., zmarł na szkarlatynę w wieku 26 lat brat Edmund. Chorobą zaraził się od swojej pacjentki w szpitalu w Bielsku. Od września 1930 roku, po zdaniu egzaminów wstępnych, Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką. Już w tym wieku, według jego katechetów, wyróżniała go także ogromna wiara. W pierwszej klasie ks. Kazimierz Figlewicz zachęcił go do przystąpienia do kółka ministranckiego, którego stał się prezesem. Katecheta ten miał znaczny wpływ na rozwój duchowy młodego Karola Wojtyły. Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem - występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów z wadowickich gimnazjów: żeńskiego im. Michaliny Mościckiej i męskiego im. Marcina Wadowity. Studia 14 maja 1938 Karol Wojtyła zakończył naukę w gimnazjum otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, która umożliwiała podjęcie studiów na większości uczelni bez egzaminów wstępnych. Karol Wojtyła wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia rozpoczął w październiku 1938 roku. W pierwszym roku studiów Karol przeprowadził się wraz z ojcem do rodzinnego domu matki przy ul. Tynieckiej 10 w Krakowie. Czas od października 1938 do lutego 1941 roku to okres wytężonej nauki Karola na studiach, spotkań grupy literackiej, a także tworzenia własnej poezji. Dnia 18 lutego 1941 roku po długiej chorobie zmarł ojciec Karola. W 1942 i 1943, jako reprezentant krakowskiej społeczności akademickiej, udawał się do Częstochowy, by odnowić śluby jasnogórskie. Wojna odebrała Karolowi Wojtyle możliwość kontynuowania studiów, zaczął więc pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay. Początkowo od jesieni 1940 przez rok w kamieniołomie w Zakrzówku, a potem w oczyszczalni sody w Borku Fałęckim. W tym okresie Karol związał się też z polityczno-wojskową katolicką organizacją podziemną Unia, która starała się między innymi ochraniać zagrożonych Żydów. Jesienią roku 1941 Karol wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny, który swoje pierwsze przedstawienie wystawił 1 listopada 1941. Rozstanie Wojtyły z teatrem nastąpiło nagle w roku 1942, gdy postanowił on studiować teologię i wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie gdzie 1 listopada 1946 otrzymał święcenia kapłańskie w tym samym czasie rozpoczął w konspiracji studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie od kwietnia 1945 do sierpnia 1946 roku Karol Wojtyła pracował na uczelni jako asystent i prowadził seminaria z historii dogmatu. Kapłaństwo 16 listopada 1946 roku alumn Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie Karol Wojtyła został subdiakonem, a tydzień później diakonem. Już 1 listopada 1946 roku kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza. 2 listopada jako neoprezbiter odprawił Mszę św. prymicyjną w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu. 15 listopada Karol Wojtyła wraz z klerykiem Stanisławem Starowieyskim poprzez Paryż wyjechał do Rzymu, aby kontynuować studia na uczelni Instituto Internazionale Angelicum (obecnie Papieski Uniwersytet w Rzymie). Przez okres studiów zamieszkiwał w Kolegium Belgijskim, gdzie poznał wielu duchownych z krajów frankofońskich oraz z USA. W 1948 roku ukończył studia z dyplomem summa cum laude. Pod kierunkiem wytrawnego teologa, dominikanina Reginalda Garrigou-Lagrange'a napisał pracę doktorską pt. Zagadnienia wiary u świętego Jana od Krzyża, jednak z powodu braku funduszy na wydanie jej drukiem nie uzyskał stopnia doktorskiego. Tytuł ten został mu przyznany dopiero w Polsce. W lipcu 1948 roku, na okres 7 miesięcy Karol Wojtyła został skierowany do pracy w parafii Niegowić, gdzie spełniał zadania wikarego i katechety. Od tego momentu rozpoczął się dla młodego księdza okres wycieczek i podróży z młodzieżą po Polsce. Wolny czas zawsze starał się spędzać z chłopcami i dziewczętami na łonie natury. W marcu 1949 roku Karol Wojtyła został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Tam też założył mieszany chorał gregoriański. Nadal często wyprawiał się na wycieczki z młodzieżą. Podczas wielu wycieczek ksiądz Wojtyła starał się zmylić ówczesną milicję i dlatego zdejmował sutannę i kazał nazywać się "wujkiem". W roku 1951 po śmierci kardynała Sapiehy, Karol Wojtyła został skierowany na urlop w celu ukończenia pracy habilitacyjnej. W tym okresie dużo uwagi poświęcił także pracy publicystycznej. Pisał wiele m.in. na temat chrześcijańskiej etyki seksualizmu. Dnia 12 grudnia 1953 jego praca Ocena możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu Maxa Schelera została przyjęta jednogłośnie przez Radę Wydziału Teologicznego UJ, jednak Wojtyła nie uzyskał habilitacji z powodu odmowy Ministerstwa Oświaty. Karol Wojtyła powrócił do przerwanych obowiązków. Wykładał m.in. w seminariach diecezji: krakowskiej, katowickiej i częstochowskiej (mieściły się one wszystkie w Krakowie) oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jego wykłady obejmowały głównie teologię moralną i etykę małżeńską. Biskup i kardynał W roku 1958 Karol Wojtyła został mianowany biskupem tytularnym Ombrii, a także biskupem pomocniczym Krakowa. Konsekracji biskupiej ks. Karola Wojtyły dokonał 28 września 1958 w katedrze na Wawelu metropolita krakowski i lwowski, arcybiskup Eugeniusz Baziak. Współkonsekratorami byli biskupi Franciszek Jop i Bolesław Kominek. W 1962 roku został krajowym duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji. Na okres biskupstwa Karola Wojtyły przypadły także obrady Soboru Watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył. Już w tym okresie Karol Wojtyła bardzo dużo czasu poświęcał na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych i religijnych. W dniu 30 grudnia 1963, półtora roku po śmierci swego poprzednika, arcybiskupa Eugeniusza Baziaka, Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. Podczas konsystorza 26 czerwca 1967 został nominowany kardynałem. 29 czerwca 1967 roku otrzymał w Kaplicy Sykstyńskiej od papieża Pawła VI czerwony biret, a jego kościołem tytularnym stał się kościół św. Cezarego Męczennika na Palatynie. Na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe w roku 1978 Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. Wynik wyboru ogłoszono 16 października o 16:16. Wykładniki pontyfikatu Od 14 marca 2004 roku pontyfikat Jana Pawła II jest uznawany za najdłuższy, po pontyfikacie Świętego Piotra oraz bł. Piusa IX. Był papieżem przez 26 i pół roku (9666 dni). Długość jego pontyfikatu podkreśla także kontrast z papiestwem jego poprzednika

Sklep: Numizmatyczny.pl

10 zł, Papież Jan Paweł II (1920 - 2005), 2005 NBP - srebrne monety

Kategorie > Tematyka - Papież Jan Paweł II

Kolekcja: Papież Jan Paweł II (1920-2005) Stan zachowania monety: I (menniczy) Nominał: 10 zł Srebro: Ag 925 Stempel: lustrzany Średnica: 32,00 mm Waga: 14,14 g Wielkość emisji: 170.000 szt. Cena emisyjna NBP: 46 zł Data emisji monet: 29.06.2005 r. Niezwykły człowiek Papież Jan Paweł II uwieczniony na pięknej monecie kolekcjonerskiej. Wspaniałe dzieło sztuki mincerskiej oraz bezcenna pamiątka wielkiego pontyfikatu. Duma Polaka, duma kolekcjonera. Na srebrnej monecie znajduje się wizerunek Papieża Jana Pawła II oraz chrzcielnicy z Bazyliki Mniejszej p.w. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach oraz Bazyliki św. Piotra w Rzymie. Awers: z prawej strony wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, powyżej półkolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA oraz oznaczenie roku emisji: 2005. Z lewej strony stylizowany wizerunek fragmentu chrzcielnicy z Bazyliki Mniejszej p.w. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach. Na dole z prawej strony półkolem napis: 10 ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: m/w. Rewers: z lewej strony wizerunek Papieża Jana Pawła II. Z prawej strony stylizowany wizerunek fragmentu Bazyliki św. Piotra w Rzymie oraz napis: JAN / PAWEŁ II. U góry półkolem napis: 1920-2005. Monety kolekcjonerskie i obiegowe: Papież Jan Paweł II (1920 - 2005) Obverse: at the top, along the rim, "Republic of Poland" and the year of issue. In the center, a view of the Baptistery from Minor Basilica of the Virgin Mary in Wadowice, and an image of the eagle, the state emblem of the Republic of Poland, with the Mint mark. At the bottom, the face value. Reverse: at the top, along the rim, "1920-2005". In the center, an image of Pope John Paul II in front of a stylised view of St. Peter

Sklep: Numizmatyczny.pl

Zestaw - srebrna moneta platerowana złotem Papież Jan Paweł II + ETUI, 2005 NBP - srebrne monety

Kategorie > Zestawy kolekcjonerskie

  Kolekcja: Papież Jan Paweł II (1920-2005) Stan zachowania monety: I (menniczy) Nominał: 10 zł Stop: 925/1000 Ag platerowane Au Stempel: lustrzany Średnica: 32,00 mm Waga: 14,14 g Nakład: 176.000 szt. Cena emisyjna NBP: 55 zł Data emisji: 29.06.2005 r. W zestawie: srebrna moneta kolekcjonerska platerowana złotem na rewersie, w kapsule ochronnej i eleganckim, drewnianym etui renomowanej firmy Leuchtturm Pomysł na prezent doskonały - srebrna moneta kolekcjonerska uwieczniająca Papieża Polaka - w eleganckim etui renomowanej firmy Leuchtturm. Duma każdego kolekcjonera - niezwykły człowiek, który zmienił świat i ludzkie serca - Papież Jan Paweł II - uwieczniony na pięknej, srebrnej monecie kolekcjonerskiej z rewersem platerowanym złotem. Rewers: z lewej strony wizerunek Papieża Jana Pawła II. Z prawej strony stylizowany wizerunek fragmentu Bazyliki Mniejszej p.w. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach. U góry półkolem napis: JAN PAWEŁ II, u dołu półkolem napis: 1920-2005. Awers: wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Powyżej półkolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Poniżej orła oznaczenie roku emisji: 2005. Poniżej oznaczenia roku emisji wizerunki dwóch dłoni. U dołu półkolem napis: ZŁ 10 ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: m/w. Monety kolekcjonerskie i obiegowe: Papież Jan Paweł II (1920 - 2005) Czy wiesz, że przed pontyfikatem Jana Pawła II nigdy żaden papież: 1) nie był Słowianinem, 2) nie przyjechał do Polski, 3) nie podróżował tyle po świecie, 4) nie władał tyloma językami, 5) nie był celem zamachu, 6) nie odwiedził Ziemi Świętej i Jerozolimy, 7) nie przekroczył progu meczetu, 8) nie gościł rabinów w Watykanie, 9) nie przykładał takiej wagi do kontaktów z młodzieżą. Papież Jan Paweł II Papież napisał 14 encyklik, 14 adhortacji, 11 konstytucji oraz 43 listy apostolskie. Papież Jan Paweł II mianował 232 kardynałów (w tym 9 Polaków), beatyfikował 1318 błogosławionych (w tym 154 Polaków), kanonizował 478 świętych. Ten niestrudzony Pielgrzym, docierający w najodleglejsze dla Stolicy Apostolskiej rejony świata, odbył 102 pielgrzymki zagraniczne, podczas których odwiedził 135 krajów oraz około 900 miejscowości (niektóre wielokrotnie). Najdłuższa pielgrzymka to Daleki Wschód (Bangladesz, Singapur) Fidżi, Nowa Zelandia, Australia i Seszele - 48 974 km, zaś najkrótsza pielgrzymka to San Marino - 470 km. Papież Jan Paweł II odbył 142 podróże na terenie Włoch, podczas których wygłosił 898 przemówień. Odwiedził 301 rzymskich parafii na 334 istniejące. Jego celem było dotarcie do wszystkich parafii. Zabrakło niewiele ... Papież Jan Paweł II to największy podróżnik wśród papieży. Podczas wszystkich pielgrzymek papież przebył ponad 1,6 miliona kilometrów, co odpowiada 40-krotnemu okrążeniu Ziemi wokół równika i czterokrotnej odległości między Ziemią, a Księżycem. Pontyfikat Jana Pawła II jest trzecim co do długości w dziejach Kościoła. Dłużej panowali tylko święty Piotr - pierwszy następca Jezusa (34 lata) i Pius IX, który został wybrany papieżem w 1846 roku w wieku 54 lat (32 lata). Jan Paweł II (łac. Ioannes Paulus II), właściwie Karol Józef Wojtyła (ur. 18 maja 1920 r. w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 r. w Watykanie) - sługa Boży Kościoła katolickiego, polski duchowny katolicki, arcybiskup krakowski, kardynał, od 16 października 1978 do 2 kwietnia 2005 - papież. Poeta i poliglota, a także aktor, dramaturg i pedagog. Jako filozof - fenomenolog, przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego. Człowiek Roku 1994 magazynu Time. Życie przed wyborem na papieża Dzieciństwo i młodość Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. Ród Wojtyłów wywodzi się z Czańca koło Kęt i Lipnika (obecnie dzielnica Bielska-Białej). Ród Kaczorowskich pochodzi z Michałowa k. Szczebrzeszyna. Karol Wojtyła ochrzczony został dnia 20 czerwca 1920 roku przez księdza Franciszka Żaka, kapelana wojskowego. Rodzicami chrzestnymi Karola Wojtyły byli Józef Kuczmierczyk, szwagier Emilii Wojtyły, i jej siostra, Maria Wiadrowska. Rodzice nadali imię Karolowi na cześć ostatniego cesarza Austrii bł. Karola Habsburga. Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Jedynym źródłem utrzymania była pensja ojca - wojskowego urzędnika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w stopniu porucznika. Matka pracowała dorywczo jako szwaczka. Edmund, brat Karola, po ukończeniu wadowickiego gimnazjum studiował medycynę w Krakowie i został lekarzem. Wojtyłowie mieli jeszcze jedno dziecko - Olgę, która zmarła po urodzeniu. W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia - Lolek. Był chłopcem bardzo utalentowanym i usportowionym. Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, a także spacery po okolicy Wadowic. W większości wycieczek towarzyszył mu ojciec. Jego matka zmarła 13 kwietnia 1929 roku, w wieku 45 lat. Trzy lata później, w 1932 r., zmarł na szkarlatynę w wieku 26 lat brat Edmund. Chorobą zaraził się od swojej pacjentki w szpitalu w Bielsku. Od września 1930 roku, po zdaniu egzaminów wstępnych, Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką. Już w tym wieku, według jego katechetów, wyróżniała go także ogromna wiara. W pierwszej klasie ks. Kazimierz Figlewicz zachęcił go do przystąpienia do kółka ministranckiego, którego stał się prezesem. Katecheta ten miał znaczny wpływ na rozwój duchowy młodego Karola Wojtyły. Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem - występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów z wadowickich gimnazjów: żeńskiego im. Michaliny Mościckiej i męskiego im. Marcina Wadowity. Studia 14 maja 1938 Karol Wojtyła zakończył naukę w gimnazjum otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, która umożliwiała podjęcie studiów na większości uczelni bez egzaminów wstępnych. Karol Wojtyła wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia rozpoczął w październiku 1938 roku. W pierwszym roku studiów Karol przeprowadził się wraz z ojcem do rodzinnego domu matki przy ul. Tynieckiej 10 w Krakowie. Czas od października 1938 do lutego 1941 roku to okres wytężonej nauki Karola na studiach, spotkań grupy literackiej, a także tworzenia własnej poezji. Dnia 18 lutego 1941 roku po długiej chorobie zmarł ojciec Karola. W 1942 i 1943, jako reprezentant krakowskiej społeczności akademickiej, udawał się do Częstochowy, by odnowić śluby jasnogórskie. Wojna odebrała Karolowi Wojtyle możliwość kontynuowania studiów, zaczął więc pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay. Początkowo od jesieni 1940 przez rok w kamieniołomie w Zakrzówku, a potem w oczyszczalni sody w Borku Fałęckim. W tym okresie Karol związał się też z polityczno-wojskową katolicką organizacją podziemną Unia, która starała się między innymi ochraniać zagrożonych Żydów. Jesienią roku 1941 Karol wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny, który swoje pierwsze przedstawienie wystawił 1 listopada 1941. Rozstanie Wojtyły z teatrem nastąpiło nagle w roku 1942, gdy postanowił on studiować teologię i wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie gdzie 1 listopada 1946 otrzymał święcenia kapłańskie w tym samym czasie rozpoczął w konspiracji studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie od kwietnia 1945 do sierpnia 1946 roku Karol Wojtyła pracował na uczelni jako asystent i prowadził seminaria z historii dogmatu. Kapłaństwo 16 listopada 1946 roku alumn Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie Karol Wojtyła został subdiakonem, a tydzień później diakonem. Już 1 listopada 1946 roku kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza. 2 listopada jako neoprezbiter odprawił Mszę św. prymicyjną w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu. 15 listopada Karol Wojtyła wraz z klerykiem Stanisławem Starowieyskim poprzez Paryż wyjechał do Rzymu, aby kontynuować studia na uczelni Instituto Internazionale Angelicum (obecnie Papieski Uniwersytet w Rzymie). Przez okres studiów zamieszkiwał w Kolegium Belgijskim, gdzie poznał wielu duchownych z krajów frankofońskich oraz z USA. W 1948 roku ukończył studia z dyplomem summa cum laude. Pod kierunkiem wytrawnego teologa, dominikanina Reginalda Garrigou-Lagrange'a napisał pracę doktorską pt. Zagadnienia wiary u świętego Jana od Krzyża, jednak z powodu braku funduszy na wydanie jej drukiem nie uzyskał stopnia doktorskiego. Tytuł ten został mu przyznany dopiero w Polsce. W lipcu 1948 roku, na okres 7 miesięcy Karol Wojtyła został skierowany do pracy w parafii Niegowić, gdzie spełniał zadania wikarego i katechety. Od tego momentu rozpoczął się dla młodego księdza okres wycieczek i podróży z młodzieżą po Polsce. Wolny czas zawsze starał się spędzać z chłopcami i dziewczętami na łonie natury. W marcu 1949 roku Karol Wojtyła został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Tam też założył mieszany chorał gregoriański. Nadal często wyprawiał się na wycieczki z młodzieżą. Podczas wielu wycieczek ksiądz Wojtyła starał się zmylić ówczesną milicję i dlatego zdejmował sutannę i kazał nazywać się "wujkiem". W roku 1951 po śmierci kardynała Sapiehy, Karol Wojtyła został skierowany na urlop w celu ukończenia pracy habilitacyjnej. W tym okresie dużo uwagi poświęcił także pracy publicystycznej. Pisał wiele m.in. na temat chrześcijańskiej etyki seksualizmu. Dnia 12 grudnia 1953 jego praca Ocena możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu Maxa Schelera została przyjęta jednogłośnie przez Radę Wydziału Teologicznego UJ, jednak Wojtyła nie uzyskał habilitacji z powodu odmowy Ministerstwa Oświaty. Karol Wojtyła powrócił do przerwanych obowiązków. Wykładał m.in. w seminariach diecezji: krakowskiej, katowickiej i częstochowskiej (mieściły się one wszystkie w Krakowie) oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jego wykłady obejmowały głównie teologię moralną i etykę małżeńską. Biskup i kardynał W roku 1958 Karol Wojtyła został mianowany biskupem tytularnym Ombrii, a także biskupem pomocniczym Krakowa. Konsekracji biskupiej ks. Karola Wojtyły dokonał 28 września 1958 w katedrze na Wawelu metropolita krakowski i lwowski, arcybiskup Eugeniusz Baziak. Współkonsekratorami byli biskupi Franciszek Jop i Bolesław Kominek. W 1962 roku został krajowym duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji. Na okres biskupstwa Karola Wojtyły przypadły także obrady Soboru Watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył. Już w tym okresie Karol Wojtyła bardzo dużo czasu poświęcał na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych i religijnych. W dniu 30 grudnia 1963, półtora roku po śmierci swego poprzednika, arcybiskupa Eugeniusza Baziaka, Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. Podczas konsystorza 26 czerwca 1967 został nominowany kardynałem. 29 czerwca 1967 roku otrzymał w Kaplicy Sykstyńskiej od papieża Pawła VI czerwony biret, a jego kościołem tytularnym stał się kościół św. Cezarego Męczennika na Palatynie. Na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe w roku 1978 Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. Wynik wyboru ogłoszono 16 października o 16:16. Wykładniki pontyfikatu Od 14 marca 2004 roku pontyfikat Jana Pawła II jest uznawany za najdłuższy, po pontyfikacie Świętego Piotra oraz bł. Piusa IX. Był papieżem przez 26 i pół roku (9666 dni). Długość jego pontyfikatu podkreśla także kontrast z papiestwem jego poprzednika

Sklep: Numizmatyczny.pl

2 zł, 750-lecie lokacji Krakowa, 2007 NBP - monety Nordic Gold

Kategorie > Monety Nordic Gold - 2 zł

Moneta obiegowa 2 zł - 750-lecie lokacji Krakowa, 2007 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji: 1.200.000 szt. Data emisji monet: 22.05.2007 r. To już 750 lat minęło ... Moneta obiegowa, na której ukazano ważne historyczne wydarzenie dotyczące Krakowa. Niewątpliwy HIT inwestycyjny ! Awers: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, po bokach orła oznaczenie roku emisji: 20-07, pod orłem napis: ZŁ 2 ZŁ, w otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA, poprzedzony oraz zakończony sześcioma perełkami. Pod lewą łapą orła znak mennicy. Rewers: Stylizowany wizerunek fragmentu pieczęci księcia Bolesława Wstydliwego. W otoku stylizowany napis: 750-LECIE LOKACJI KRAKOWA, zakończony krzyżykiem. Na boku: ośmiokrotnie powtórzony napis: NBP, co drugi odwrócony o 180 stopni, rozdzielony gwiazdkami. Projektant monety: Ewa Tyc-Karpińska (awers), Robert Kotowicz (rewers) Kraków (pełna nazwa formalna: Stołeczne Królewskie Miasto Kraków, w skrócie Stoł. Król. M. Kraków) - miasto w południowej Polsce, położone nad Wisłą. Trzecie pod względem liczby mieszkańców po Warszawie i Łodzi, drugie pod względem powierzchni; jedno z najstarszych miast Polski, o ponad tysiącletniej historii, wysokich walorach kulturowych i architektonicznych. W przeszłości Kraków odgrywał rolę administracyjnej stolicy państwa i siedziby władców Polski. Kraków jest stolicą województwa małopolskiego oraz historycznej Małopolski. Na terenie Krakowa znajduje się siedziba główna instytucji o charakterze centralnym tj. Polskiej Akademii Umiejętności, miasto posiada również wiele placówek o znaczeniu i statusie narodowym, np. Narodowy Stary Teatr, Muzeum Narodowe, czy Biblioteka Jagiellońska. Pełni bardzo ważną funkcję administracyjną, kulturalną, edukacyjną, gospodarczą, usługową i turystyczną. Jest kluczowym węzłem drogowym i kolejowym. W pobliżu Krakowa znajduje się drugi co do wielkości w Polsce port lotniczy, o znaczeniu międzynarodowym i charakterze transatlantyckim (Balice). Etymologia nazwy Kraków Według legendy zapisanej przez Kadłubka nazwa Krakowa pochodzi od imienia księcia Kraka (Krakus lub Gracchus). Data narodzin, śmierci oraz lata panowania legendarnego władcy Polaków i założyciela Krakowa nie są znane. Według Kadłubka, którego świadectwo jest najstarsze, miał być jednym z książąt/namiestników Polaków walczących z Galami w Panonii lub Karyntii (kronikarz nie stwierdza tego wprost), po czym został wybrany królem i dał początek zorganizowanemu państwu polskiemu. Jak głosi legenda - po powrocie na ziemie polskie został królem. Miał dwóch synów i jedną córkę. Jego synowie mieli zabić groźnego Smoka Wawelskiego, a jeden z nich przez zawiść zabił brata. Inna legenda podaje, że sam Krak był pogromcą smoka. Córka miała na imię Wanda i stała się bohaterką innej legendy. Z opisem pogrzebu Kraka łączy się wzmianka o założeniu Krakowa. Podanie o Kraku przypomina nieco podanie o czeskim Kroku, a motyw walki ze smokiem został prawdopodobnie zaczerpnięty z legendy o świętym Jerzym. Choć zaliczana do najstarszych podań polskich, legenda zawiera ślady wydarzeń VII i VIII-wiecznych. Po śmierci Kraka usypano mu kopiec, gdzie według legend jest zasypany. Mieszkańcy Krakowa nosili ziemię w rękawach, stąd kopiec nazwano Rękawką. Historia Krakowa Najstarszy ośrodek osadniczy znajdował się m.in. na obronnym Wzgórzu Wawelskim. Był to prawdopodobnie jeden z najważniejszych grodów w plemiennym państwie Wiślan. Być może ziemie Wiślan znajdowały się przez pewien czas pod władaniem Państwa Wielkomorawskiego. W X w. Kraków wchodził w skład państwa pierwszych Przemyślidów. Ok. 990 roku znalazł się w granicach państwa piastowskiego. Pierwsza znana pisemna wzmianka o Krakowie (jako ważnym grodzie handlowym) pochodzi z relacji Ibrahima ibn Jakuba z ok. 966 r. Nad Wisłą obok Wawelu, na niewielkim wzgórzu z jurajskiego białego kamienia, według legendy stała niegdyś świątynia pogańska, na miejscu której zbudowano następnie kościół romański pw. św. Michała Archanioła. Co najmniej od 1000 roku w Krakowie znajdowała się siedziba biskupstwa, a za panowania Kazimierza Odnowiciela Kraków stał się główną siedzibą książęcą. W okresie rozbicia dzielnicowego Kraków był siedzibą księcia seniora, z czasem jednak książęta krakowscy stracili faktyczne zwierzchnictwo nad innymi władcami piastowskimi. W 1241 miasto zostało zniszczone podczas najazdu tatarskiego. Mogło to zadecydować o niepowodzeniu pierwszej lokacji Krakowa, która najprawdopodobniej miała miejsce na początku XIII w. Rozpoczęto odbudowę Krakowa, a książę Bolesław Wstydliwy, jego matka Grzymisława i żona św. Kinga w dniu 5 czerwca 1257 r. nadali miastu lokację na prawie magdeburskim. Wtedy też powstał charakterystyczny szachownicowy układ miasta, w który wpasowano zachowane elementy wcześniejsze (ul. Grodzka, kościół Mariacki). Pomiędzy Krakowem a Wawelem istniała osada Okół, dawne podgrodzie, która została wcielona do Krakowa przez króla Władysława Łokietka po buncie wójta Alberta. W 1320 r. w katedrze wawelskiej miała miejsce koronacja Władysława Łokietka, kończąca symbolicznie okres rozbicia dzielnicowego. Odtąd, aż do 1734, Kraków był miejscem koronacji królów Polski. W XIV wieku na przedmieściach Krakowa powstały dwa kolejne miasta: na południu Kazimierz (1335 r.) i na północy Kleparz (1366 r.). Będąc w XV i XVI w. stolicą jednego z mocarstw europejskich, Kraków rozwijał się pod każdym względem - architektonicznym, handlowym, rzemieślniczym, kulturalnym, naukowym. Kompleks zamkowy na Wawelu przebudowano i rozbudowano w stylu renesansowym. Odnowiono powstały w roku 1364 uniwersytet. Zbudowany został również Barbakan. W czasach Zygmunta Augusta Kraków liczył około 30 tys. Mieszkańców. Po unii polsko-litewskiej i powstaniu Rzeczypospolitej Obojga Narodów Kraków znalazł się na uboczu wielkiego państwa. Sejmy i elekcje nowych monarchów odbywały się w Warszawie, położonej mniej więcej w połowie drogi między stolicami Korony i Litwy. Od 1596 r., rozpoczął się proces wyjazdu dworu królewskiego Zygmunta III Wazy z Krakowa do Warszawy, zakończony ok. 1611 r. Nie zaistniał jednakże taki fakt, który nazwać byłoby można formalno prawnym "przeniesieniem stolicy". Katedra na Wawelu pozostał miejscem koronacyjnym, oraz pochówku królów Polski. Kraków pozostał stołecznym i królewskim miastem, niezależnie od osoby króla. Nawet w czasach późniejszych, sułtan turecki Kara Mustafa, pisał w korespondencji do ściśle związanego z Wilanowem Jana III Sobieskiego: "zniszczę Twój Kraków ...". Wraz z upadkiem Rzeczypospolitej rozpoczął się upadek Krakowa. Zniszczenia wojenne mocno nadszarpnęły pozycję miasta i zahamowały jego rozwój. Po raz pierwszy Kraków został zniszczony przez obce wojska w 1655, podczas "potopu szwedzkiego" (przedmieścia ucierpiały jednak mocno już w 1587, podczas próby zdobycia miasta przez arcyksięcia Maksymiliana Habsburga). W XVIII w. był zdobywany przez wojska pruskie, szwedzkie, austriackie i rosyjskie. 24 marca 1794 na rynku krakowskim przysięgę Narodowi złożył naczelnik Tadeusz Kościuszko rozpoczynając tym samym powstanie. Po III rozbiorze Polski Kraków zajęli Austriacy. W latach 1809-1815 należał do Księstwa Warszawskiego jako stolica departamentu. W latach 1815-1846 był stolicą niewielkiej powierzchniowo, formalnie niepodległej Rzeczypospolitej Krakowskiej. Wolne Miasto Kraków wraz z Okręgiem, Krakowem jako stolicą, było ostatnim wyrazem formalnej niepodległości, dotyczącym polskiej państwowości do czasu wskrzeszenia Polski stanowiącej byt samoistny, w 1918 r. W okresie Rzeczypospolitej Krakowskiej, rozpoczęła się gruntowna modernizacja i przebudowa miasta, które wciąż tkwiło w średniowiecznym układzie urbanistycznym. Zburzono większość murów miejskich, zasypano fosę na miejscu której powstał park nazwany Plantami. Po "rewolucji krakowskiej" czyli zbrojnym powstaniu przeciwko zaborcom, w 1846 ponownie został zajęty przez Austrię, w której granicach pozostawał aż do 1918. W 1850 wielki pożar zniszczył ok. 10% powierzchni miasta. W dwudziestoleciu międzywojennym, tuż po odzyskaniu niepodległości, polskie władze centralne, uznały wawelski zamek, za gmach reprezentacyjny Rzeczypospolitej do użytku Naczelnika Państwa, a następnie dla Prezydenta RP. Uchwałą zaś Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 1921 r., krakowski zespół urbanistyczny na Wawelu, stał się jedną z oficjalnych Rezydencji Prezydenta Polski. Do dzisiaj, zachował się apartament Prezydenta RP Ignacego Mościckiego. Okupant niemiecki, zajął miasto już sześć dni po rozpoczęciu wojny. W czasie okupacji hitlerowskiej (1939-1945) stolica Generalnego Gubernatorstwa. Kraków był jedynym większym miastem, który nie zanotował spadku ludności, a w 1945 roku był miastem, gdzie mieszkało najwięcej mieszkańców. Niestety okupant niemiecki wywiózł do Niemiec wiele dzieł sztuki, z których wiele nie powróciło do kraju. O ile przed wojną ludność żydowska stanowiła 25% wszystkich mieszkańców, to po wojnie stanowili niewiele ponad 2%. Kraków odniósł też niewielkie straty podczas bombardowania miasta przez lotnictwo Armii Czerwonej. Wkroczenie do miasta sił sowieckich, nie było wyzwoleniem - okazało się ponowną okupacją, tym razem o "kolorze czerwonym". W okresie powojennym silny rozwój terytorialny i ludnościowy miasta, m.in. w 1951 przyłączono do Krakowa Nową Hutę, która nigdy nie posiadała samodzielnego statusu miejskiego. Nowa Huta nie miała nigdy oddzielnego ratusza i swoich radnych, chociaż do dzisiaj, jednym z historycznych miejsc w tej Dzielnicy, jest Plac Ratuszowy, gdzie w zamysłach budowniczych "socjalistycznego miasta" instytucja takowa miała zostać wzniesiona. Kraków został uprzemysłowiony. Efektem tego było zanieczyszczenie powietrza, jednak w porównaniu z regionem śląskim niezbyt duże. Na przełomie tysiącleci, w 2000, gród Kraka uzyskał tytuł "Europejskiej Stolicy Kultury". Dzisiaj, Kraków jest jednym z najpopularniejszych miejsc na świecie. W 2006 r., był w "piątce" najbardziej popularnych miast Europy, w 2007 r. uzyskał miano "najmodniejszego miasta świata" - wg amerykańskiej agencji internetowej Orbitz, wyznaczającej trendy w światowej turystyce. Pomimo swojej coraz większej kosmopolityczności, pozostaje nadal depozytariuszem polskiego godła. Jako jedyne miasto w Polsce, ma prawo używać w herbie, godła Państwa Polskiego. Taka możliwość, wg. symboliki heraldycznej, przysługuje jedynie miastom stołecznym. Atrakcje turystyczne Krakowa Kraków jest jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych w Polsce. Jest również jednym z ważnych ośrodków turystycznych, kulturalnych i zabytkowych w Europie. Kraków posiada ok. 3 500 obiektów architektury zabytkowej, prawnie uznanych i wpisanych do rejestru zabytków, w tym 1000 o najwyższych walorach artystycznych. Ruchomych dóbr kultury (poza muzeami), a więc w domach prywatnych, w kościołach, klasztorach - jest ok. 500 tys. W Krakowie warto zobaczyć i zwiedzić: Wzgórze Wawelskie: katedra na Wawelu, Zamek Królewski na Wawelu, Wawel Zaginiony, Smocza Jama. Rynek krakowski: kościół Mariacki i kościół św. Wojciecha, Sukiennice, Ratusz, kamienice, pomnik Adama Mickiewicza. Planty: Barbakan, Brama Floriańska, baszty: Pasamoników, Stolarska, Ciesielska, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych "Pałac Sztuki". Ulice: Floriańska, Grodzka, Bracka, Kanonicza, Mikołajska, Karmelicka. Synagogi Krakowa: Tempel, Wysoka, Wolfa Bociana (Poppera) z 1620, Stara w Krakowie, Izaaka, Kupa, synagoga i cmentarz Remuh. Kopce: Kościuszki, Krakusa, Piłsudskiego, Wandy. Zabytki krakowskie godne uwagi (wg stylów): Kraków romański: kościoły: św. Wojciecha, św. Andrzeja, Najświętszego Salwatora w Krakowie, krypta św. Leonarda w katedrze wawelskiej. Kraków gotycki: Barbakan, brama Floriańska, kościoły: Mariacki, św. Marka, św. Krzyża, św. Idziego, św. Barbary, kościół i klasztor Dominikanów, kościół i klasztor Franciszkanów, katedra na Wawelu, wieża ratuszowa, Collegium Maius, fortyfikacje miejskie Krakowa. Kraków renesansowy: kaplica Zygmuntowska na Wawelu, willa Decjusza w Woli Justowskiej, prałatówka kościoła Mariackiego. Kraków barokowy: kościoły: Misjonarzy na Stradomiu, Bernardynów na Stradomiu, św. Piotra i Pawła, św. Marcina, św. Mikołaja, Przemienienia Pańskiego (oo. Pijarów), św. Józefa w Krakowie (ul. Poselska), św. Floriana, Karmelitów na Piasku, św. Anny, Zwiastowania NP Marii (oo. Kapucynów), kościół i klasztor Paulinów (na Skałce). Kraków XIX-wieczny: Cmentarz Rakowicki (zał. 1803), Krypta Zasłużonych na Skałce, kamienice Teodora Talowskiego, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych "Pałac Sztuki". Kultura Krakowa Kraków, jest jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych w Polsce, powszechnie uważanym za stolicę kulturalną kraju. Jest również jednym z ważnych ośrodków turystycznych, kulturalnych i zabytkowych w Europie. Obszar zabytkowego Starego Miasta oraz Kazimierza wpisano w 1978 r. na pierwszą listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO. W roku 2000 Kraków został wybrany na jedno z europejskich miast kultury. W 2005 Kraków odwiedziło ponad 7 milionów turystów, o milion więcej niż w roku poprzednim. W Krakowie znajduje się wiele instytucji kulturalnych o istotnym znaczeniu dla życia kulturalnego w Polsce. Imprezy kulturalne w Krakowie to m. in.: Festiwal Kultury Żydowskiej, Festiwal Sacrum-Profanum, Międzynarodowy Festiwal Teatrów Alternatywnych, Wianki świętojańskie, Sylwester na krakowskim rynku, Żywa Szopka przy Franciszkańskiej, Emaus, Rękawka, Juwenalia, Lajkonik, Wybory "króla kurkowego", Parada smoków, Festiwal Shanties, Noc Muzeów, Studencki Festiwal Informatyczny. Sztuka Krakowa Sztuka Krakowa zajmuje od wieków czołową pozycję wśród polskich zjawisk artystycznych, reprezentowanych w tym mieście zarówno przez zachowane architektoniczne zespoły zabytkowe i obiekty o dużej wartości, jak i stosunkowo bogate zbiory muzealne i kościelne, wśród których znajdują się wybitne dzieła sztuki o dużym znaczeniu dla kultury europejskiej (ołtarz W. Stwosza, kolekcja arrasów wawelskich, obrazy cenionych artystów, m.in. L. da Vinci i Rembrandta). Rozkwit sztuki w Krakowie uwarunkowany był uprzywilejowaną pozycją grodu, a następnie miasta jako ośrodka handlowego, siedziby księcia seniora i wreszcie stolicy rozległego państwa. Zabytkowy układ urbanistyczny Krakowa Plan zabudowy starego Krakowa - obecnie śródmieście w obrębie Plant - zaliczony został do zabytków grupy "0", najwyższej skali międzynarodowej. Aktem, który zapoczątkował powstanie tego zabytkowego zespołu był przywilej lokacyjny, wydany dla Krakowa w 1257 roku przez księcia Bolesława Wstydliwego, jego matkę Grzymisławę i żonę Kunegundę. Zapewne wkrótce potem przystąpiono do rozplanowania miasta. Przed średniowiecznymi urbanistami stanęło wówczas niełatwe zadanie - należało połączyć w jeden zwarty organizm miejski rozrzucone szeroko a rozwijające się na długo przed lokacją osady, a także uwzględnić stojące już monumentalnie budowle i prowadzące do nich ulice. W rezultacie kilkuletnich zapewne prac powstał zdumiewający dziś swoją dojrzałością plan miasta o logicznym i harmonijnym układzie przestrzennym, którego centrum stanowi ogromny rynek o wymiarach 200 x 200 metrów. Z boków tego placu wybiegają zasadniczo po trzy ulice, które łącząc się pod kątem prostym z przecznicami tworzą typowy dla miast zakładanych w średniowieczu układ szachownicy. Widoczne na planie nieregularności i krzywizny niektórych ulic wynikły z konieczności liczenia się z przedlokacyjną zabudową. Plan urbanistyczny Krakowa był tak doskonały, że nie wymagał zmian przez kilka następnych stuleci i dzięki temu zachował się do naszych czasów, pełniąc dziś funkcję centrum współczesnego miasta. Począwszy od XIII wieku Kraków otaczał się wałami i murami obronnymi, a w ich obrębie wznoszono kamienice, kościoły i pałace. Każde stulecie pozostawiło tu ślad w postaci wspaniałych pomników architektury, wzbudzających nasz podziw i świadczących o wysokiej kulturze pokoleń, które je pozostawiły. Ciekawostki dotyczące Krakowa: * Nazwę "Kraków" (Krakow) nosi także kilka innych miejscowości na świecie (miejscowości o nazwie Krakow znajdują się także m. in. w stanach Missouri, Nebraska, Wisconsin i Michigan w USA oraz w Meklemburgii-Pomorzu Przednim w Niemczech. * Po Krakowie jeździła zaczarowana dorożka. Zaczarowana Dorożka, to wiersz K.I. Gałczyńskiego, opublikowany w tomie wierszy i poematów w 1948 roku. Wiersz, dedykowany żonie Natalii, utrzymany jest w tonie nastrojowego liryzmu i żartobliwej groteski. Odtwarza podróż zaczarowaną dorożką przez nocny Kraków. Pierwowzorem zaczarowanej dorożki był fiakier nr 13 (inne źródła podają nr 6) Jan Kaczara. Gałczyński, przebywając w Krakowie w latach 1946-1948, lubił korzystać z tego środka lokomocji, najczęściej właśnie z dorożki Kaczary, znanego z tego, że często mówił wierszem. Zaczarowany dorożkarz, któremu wiersz Gałczyńskiego przyniósł dużą popularność, zmarł w 1980 roku. Tą samą dorożką do 1985 roku ze złotym napisem "Zaczarowana Dorożka" jeździł syn Jana Kaczary. Po wypadku komunikacyjnym (zderzenie z wartburgiem) nie powróciła już na ulice Krakowa. * Ulice Krakowa - obecnie jest ich blisko dwa tysiące. Za najstarszą ulicę w Krakowie uznaje się ulicę Kanoniczą dochodzącą pod Wawel. * W Krakowie znajduje się najstarszy polski uniwersytet - Uniwersytet Jagielloński. Założony został w 1364 r. przez Kazimierza Wielkiego. * Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie to najstarsza wyższa uczelnia artystyczna w Polsce. Założona w roku 1818 pod nazwą: Szkoła Rysunku i Malarstwa (funkcjonowała w ramach Oddziału Literatury Uniwersytetu Jagiellońskiego). * W Krakowie istnieje 11 dużych teatrów oraz szereg mniejszych, często wystawiających swoje sztuki w małych nastrojowych piwniczkach. Znajduje się tu także pierwszy polski teatr stały, publiczny i zawodowy, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, jeden z najstarszych w Polsce. * W Krakowie znajduje się ponad 30 muzeów, z których najważniejsze są Państwowe Zbiory Sztuki w Zamku Królewskim na Wawelu, Muzeum Narodowe z dużą kolekcją malarstwa polskiego i światowego oraz Muzeum Książąt Czartoryskich ze słynnym obrazem Leonarda da Vinci Dama z gronostajem. * Juwenalia - jak w innych miastach także w Krakowie odbywa się coroczne święto studentów, które przypada na okres maja (czasem początek czerwca) i trwa od kilku do kilkunastu dni. Najważniejszymi elementami święta są pochody studenckie i klucz do bram miasta (gdzie miasto dziękuje studentom za ich obecność). Temu świętu towarzyszą liczne koncerty, występy i zabawy. * Śmiało można powiedzieć, iż Kraków jest kolebką polskiego sportu. To tutaj w 1889 roku prof. dr Henryk Jordan założył Park Zabaw i Gier, gdzie tutejsza młodzież mogła swobodnie poznawać i uprawiać sport. Oprócz tego w 1869 roku wprowadzono w Galicji (w tym również w Krakowie) wychowanie fizyczne do szkół. * Na terenie Krakowa znajdują się dwa uzdrowiska. * W Krakowie jest około 40 parków. * Kraków to teren, na którym znajduje się wiele cennych gatunków fauny i flory. W Krakowie znajduje się 5 rezerwatów przyrody (Bielańskie Skałki, Bonarka, Panieńskie Skały, Skałki Przegorzalskie, Skołczanka). * W Krakowie znajduje się około 192 pomników przyrody, większość z nich to drzewa. "Źródło Świętojańskie" w Tyńcu oraz głaz narzutowy przy ulicy Spółdzielców są jednymi z najważniejszych pomników przyrody w gminie Kraków. Ciekawostki numizmatyczne dotyczące Krakowa: I-IV w. - Kraków nawiązał kontakty z kupcami rzymskimi, o czym świadczą wykopaliska z tego okresu (m. in. monety rzymskie). 1076 r. - powołano mennicę państwową w Krakowie. 1367 r. - król Kazimierz Wielki przeprowadził reformę monetarną, wprowadzając do obiegu grosz krakowski - srebrną monetę polską, wzorowaną na groszu praskim zarówno co do wartości jak i typologii. Na awersie widniała korona i napis w podwójnym otoku: KAZIMIRVS PRIMUS DEI GRATIA REX POLONIE. Rewers zdobił piękny orzeł otoczony napisem GROSSI CRACOVIENSSES. W praktyce grosz krakowski był bity ze względów prestiżowych. Bardzo krótko i w małych ilościach, gdyż jego emisja była nieopłacalna. Aby utrzymać podobną zawartość srebra (a więc i wartość) jak w groszu praskim, pozyskiwano surowiec ze srebrnego złomu, który był drogi. Obecnie grosz krakowski jest bardzo cenną monetą numizmatyczną. 1494 r. - w murze Collegium Maius odkryto skarb: monety, pierścienie i inne kosztowności. 1685 r. - zamknięto mennicę na Wawelu. 1765 r. - mandat królewski o przeniesieniu z Wawelu do Warszawy archiwum koronnego, tzw. Archiwum Skarbca Koronnego. Do roku 1768, po raz drugi, na Wawelu działa mennica. W okresie tzw. Rzeczpospolitej Krakowskiej (Wolne Miasto Kraków (1815-1846) - Kraków długo nie miał własnej waluty, gdyż znajdował się w unii walutowej z Królestwem Polskim. W obrocie były pieniądze sąsiadów i monety z czasów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Dopiero w 1835 r., w związku z usunięciem wizerunku orła białego z monet kongresówki, rozpoczęto bicie własnych, tzw. złotówek krakowskich. 1833 r. - Zgromadzenie Reprezentantów podjęło decyzje o wprowadzeniu do obiegu monety krajowej. źródło: wikipedia - wolna encyklopedia

Sklep: Numizmatyczny.pl