Mint of Finland

 

Opis

Kolekcja: "Wikingowie"    Emitent: Księstwo Andory Producent: Mint of Finland Stan zachowania monet: I (menniczy) Nominał: 10 dinerów (10 diners) Srebro: Ag 925 Techniki dodatkowe: monety platerowane złotem Stempel: lustrzany (proof) Średnica: 38,6 mm Waga: 33 g Wielkość emisji: 7.500 szt. ! Rok emisji: 2008 r. W zestawie: 4 srebrne monety kolekcjonerskie w kapsułach ochronnych i eleganckim etui Wyjątkowa atrakcja dla wilków morskich! Ciekawa tematycznie kolekcja o niskim nakładzie 7.500 sztuk: cztery srebrne monety platerowane złotem, poświęcone Wikingom, którzy od VII wieku na słynnych łodziach drakkarach podejmowali swoje morskie wyprawy. Zestaw monet umieszczony jest w eleganckim, drewnianym etui. The legendary Eastern Route of the Vikings The coins were issued by the Principality of Andorra, minted by Mint of Finland. The reverse side depicts the Andorran coat of arms and a Viking-themed frame. The commemorative Viking coin set includes four partially gilded silver coins designed by artist Hannu Veijalainen. The coins are called Means of Warfare (Sodankäynnin välineet), The Voyage (Merimatka), Mythology - Thor the Viking God (Mytologia – viikinkien jumala Thor) and Domestic Life - Clothing and Jewellery (Kotielämää – vaatteet ja korut). The Scandinavian Viking Age spanned from approx. 800 to 1050 AD. The Vikings explored both eastern and western regions through trade, travels and conquest. The Viking Age is an important part of Scandinavian history. The Vikings went on numerous sea voyages for trade, discovery and conquest, sailing both east and west. The voyages of the Varangians – Vikings who sailed the famed Eastern Route – passed through modern Russia and extended all the way to Constantinople. The Viking strong points along the Eastern Route evolved into important trading centres, forming the nucleus for many Slav countries. The founder of Novgorod, the Varangian King Rurik, is in fact considered the founder of Russia. The Means of Warfare Weapons were an emblem of free men, and they were an inseparable part of a festive costume. Used for both warfare and hunting, weapons were men's companions throughout their lives, and a man was often buried alongside his weapons. The most common weapons found in graves are spears, axes, seaxes, swords and shields. The Voyage The Vikings were skilled shipbuilders and sailors and excellent navigators. They travelled on ships built for both sailing and rowing. The invention of the keel made the Vikings undefeated sailors. Thanks to the keel, they could build wide, seaworthy ships with a small draught. The steering oar was attached at the rear on the right side of the ship. This is why the right side of the ship is still called starboard, based on the Swedish word styrbord (styra=to steer). The typical Viking warship was approx. 30 metres long and had 32 rowers. Mythology - Thor the Viking God The Viking mythology and religion were very diverse. Their well-known gods and concepts include the war god Odin, the thunder god Thor and the fertility goddess Freya, and Valhalla, the hall of the dead, where the valkyries or Odin's maidens led the warriors killed in battle. Thor was a very popular god among the people, since he protected the farmers against mythological giants. Thor's weapon Mjölner was an enormous hammer, which he used to kill giants. The Vikings believed that Thor used the Mjölner to cause thunderstorms. Many Vikings wore necklaces depicting a hammer. Domestic Life - Clothing and Jewellery During the Viking Age, elaborately decorated clothes were a sign of the wearer's ranks and wealth. In women's attire, jewellery played an important role. Jewellery made from bronze and – in around the 11th century, silver jewellery – were a sign of the wearer's wealth and position in society. Even on weekdays, when the best jewellery was not worn, there was no mistake as to who was the mistress of the household. Women wore keys to the house, granaries and silver chest on their waist-belts as a sign of their power. Women's jewellery and household utensils were buried with them. ***** Wikingowie to skandynawscy wojownicy, którzy od VIII wieku podejmowali dalekie wyprawy o charakterze kupieckim, rabunkowym lub osadniczym. W przypadku wypraw łupieżczo-handlowych mówi się o wikindze zachodniej i wikindze wschodniej. Organizatorami wypraw do krajów Europy Zachodniej byli Normanowie duńscy i norwescy (czyli właśnie wikingowie), a także mieszkańcy dzisiejszej południowej Szwecji (prowincje Bohuslän, Halland, Uppland, Skåne i Blekinge). Normanowie szwedzcy, głównie Swionowie i Goci, organizowali wyprawy do krajów położonych na wschód i południe od ich ojczyzny, docierając do Bułgarii Kamskiej, Rusi Kijowskiej, Bizancjum, a nawet Kalifatu Bagdadzkiego. Dotarli też do Ameryki (Północnej) na długo przed Kolumbem. Dopłyneli do półwyspu Labrador (wschodnie wybrzeże Kanady). Etymologia Słowo wiking pochodzi od nazwy morskich, orężnych wypraw: "viking". Słowo to początkowo łączono z staronordyjskiego vik (zatoka) lub starogermańskiego vik (osada portowa). Później zauważono jednak, że słowo to pojawiło się jeszcze w VIII wieku (przed okresem napaści wikingów na wybrzeża Anglii, Irlandii i Francji) w postaci staroangielskiego "wicingsceada" i starofrancuskiego "witsing". Od tamtej pory zaczęto łączyć nazwę wiking z tym właśnie obszarem językowym, wskazując na staroangielski "wic" oznaczający obóz handlowy. Pierwszy raz tego określenia użyto na długo przed epoką wikingów, wobec saksońskich (saskich) osadników. Ramy chronologiczne „burzy normańskiej” (epoki wikingów) * konwencjonalna - ok. 800 r. – ok. 1050 r. (pokrywa się ze stopniem chrystianizacji państw skandynawskich) * symboliczna - 8.06.793 r. – złupienie klasztoru angielskiego na wyspie Lindisfarne. 25.09.1066 r. – w bitwie pod Stamford Bridge ginie z ręki Anglosasów mierzący 210 cm wzrostu król Norwegii Harald III Hardraada (tj. Srogi, Nieobliczalny) zwany „ostatnim wikingiem”. Napady i wojny Pierwszy odnotowany napad wikingów miał miejsce w 793 roku na wybrzeżach Anglii (Lindisfarne). Początkowo ich wyprawy nie wychodziły poza obręb Morza Północnego i wysp szkockich – Orkadów, Szetlandów, Hebrydów. Około 800 roku po raz pierwszy wylądowali na Wyspach Owczych, które szybko zostały przez nich skolonizowane. W 874 roku dotarli również do Islandii. Kolejny wiek przyniósł odkrycie Grenlandii (ok. 982) i Ameryki (półwysep Labrador i Nowa Fundlandia, ok. 1000), gdzie również założyli swoje osady. Jednak walki z tubylcami i kłótnie wewnętrzne rychło spowodowały porzucenie osad w Nowym Świecie. Z biegiem lat bandy wikingów rozrosły się do pokaźnych flotylli i zwiększył się ich zasięg. Niektóre grupy, opływając Półwysep Iberyjski, dostawały się na Morze Śródziemne i grabiły wybrzeża południowej Galii i Italię. Inne grupy, wyprawiając się na wschód, penetrowały szlaki i tereny wzdłuż rzek Dźwiny i Wołchow oraz Dniepru, aż do Morza Czarnego, gdzie łupiły przybrzeżne miasta Cesarstwa Bizantyjskiego. Wołgą przepływali aż na Morze Kaspijskie. Wikingowie bogacili się jednak nie tylko łupieniem, ale również handlem. Prowadzili intratny handel z Arabami, którym za srebro z Taszkentu i Afganistanu dostarczali futra, ozdoby z metali szlachetnych i niewolników z terenów nadbałtyckich. Po fazie najazdów rabunkowych Normanowie zaczęli się osiedlać na zdobytych terenach, zwłaszcza na wyspach: Orkadach, Szetlandach, Islandii, a także w Irlandii i Brytanii oraz na półwyspie Cotentin w północnej Francji, gdzie założyli księstwo Normandii. Zamieszkali w nim wikingowie zaczęli używać języka francuskiego, a w 919 przyjęli chrześcijaństwo. Państwo wikingów w Normandii istniało przez ponad 300 lat, stając się w końcu księstwem lennym króla Francji. Dotarli także w głąb takich krajów jak Rosja, Wielka Brytania i Europy. W Anglii zdołali w IX wieku opanować niemal 80% terytorium kraju, tworząc własne królestwo, którego królem był Kanut Wielki, po czym zostali wyparci na skutek rebelii Anglów i Sasów. W XI wieku królestwo anglosaskie zostało jednak ponownie podbite przez Normanów z Normandii, którzy również wywodzili się od wikingów, a królem Anglii został ponownie wiking z pochodzenia – Wilhelm Zdobywca, który stał się założycielem dynastii normańskiej, władającej Anglią przez ponad 300 lat. Sukcesy odnosili dzięki dużej mobilności, jaką dawały im ich łodzie (zwane drakkarami), oraz zwartej formacji zwanej murem tarcz. Posługiwali się jednoręcznymi mieczami, toporami, włóczniami, okrągłymi drewnianymi tarczami o obitych metalem bokach. Prawa dzielnicowe z końca ery wikingów w wypadku pospolitego ruszenia nakazywały w Szwecji każdemu uczestnikowi być uzbrojonym w miecz, tarczę, hełm oraz włócznię, trzeba było mieć także jedną kolczugę, łuk i dwa tuziny strzał na ławkę wioślarską. W Norwegii należało mieć trzy tuziny strzał na ławkę wioślarską, a zamiast miecza można było mieć topór, w Danii natomiast łuk mógł być zastąpiony kuszą, lecz jeśli samemu nie było się dobrym strzelcem, trzeba było mieć kogoś do jej obsługi. Główną siłą była piechota, rzadko stosowano konnicę. Podczas bitew morskich związywano burty statków i przystępowano do abordażu, walczono aż załoga jednego statku nie zostanie całkiem pokonana. Pochłaniało to znacznie więcej ofiar niż bitwy lądowe. Handel Wikingowie byli wytrawnymi kupcami, podróżowali daleko poza Skandynawię w celach handlowych. Towarami, które mogli zaoferować mieszkańcom innych krain były: drewno, żelazo (niezbędne do wyrabiania narzędzi oraz broni), skóry fok i wielorybów, futra zwierząt, kły i kości morsów (przydatne rzeźbiarzom). Swoje towary wikingowie przewozili na znaczne odległości za pomocą statków handlowych. Własne dobra wikingowie wymieniali na miejscowe towary. Z Wysp Brytyjskich wikińscy kupcy przywozili srebro, pszenicę i odzież; z krajów śródziemnomorskich - wino, ceramikę, złoto i sól. Żeglowali przez Bałtyk i dalej rzekami przez Ruś, aż do Konstantynopola i Jerozolimy. Z dalekich krain sprowadzali egzotyczne towary, takie jak przyprawy czy jedwab. Do ważniejszych ośrodków handlowych wikingów należały m.in.: Birka (Szwecja), Hedeby (Dania), Truso (ziemie Prusów), Ryga (Łotwa), Wolin (Pomorze), Kaupang (Norwegia), Jorvik (Anglia) i Dublin (Irlandia). Łodzie Ich ekspansja była możliwa głównie dzięki rozwojowi technik budowy statków – płaskodennych łodzi wiosłowych, wyposażonych w prostokątne żagle, tzw. drakkarów (przybrzeżnych szybkich łodzi bojowych) i knorrów, czy knar (pełnomorskich statków dalekiego zasięgu o niezwykle wysokiej jak na owe czasy dzielności morskiej), a także wynalezieniu techniki żeglowania na wiatr, całkowicie nieznanej w południowej Europie. Warto jeszcze dodać, że oprócz knar wikingowie używali jeszcze byrdingi, na których żeglowali w celach handlowych do głównych portów bałtyckich: duńskiego Haithabu, szwedzkiej Birki, słowiańskiego Wolina i Jomsborga, pruskiego Truso. Umożliwiło to nie tylko dalekie wyprawy morskie, ale również wpływanie rzekami w głąb atakowanego terytorium. Warto jednak zaznaczyć, że oprócz prowadzenia wypraw czysto łupieżczych, wikingowie często też osiedlali się w nowych miejscach na stałe, zakładając zwykle swoje własne miasta portowe. Dotyczy to szczególnie Anglii środkowej i północnej, Bretanii, Irlandii (gdzie założyli m.in. Dublin) oraz południowej Rosji i Ukrainy (gdzie założyli Kijów). Ich wyprawy przyczyniły się także do kolonizacji nowych lądów oraz eksploracji mórz. Wikingowie, którzy zdołali utworzyć swoje własne państwa, zostali później wchłonięci przez okoliczną ludność. Ciekawostki W okresie międzywojennym w historiografii niemieckiej pojawiła się hipoteza, jakoby Mieszko I nosił imię Dagone wywodzące się od skandynawskiego Dagr. Tym samym miał on być wikingiem, który przejął władze w państwie Polan. Teoria ta udowadniała niezdolność Słowian do utworzenia własnego państwa. Nie miała ona jednak żadnych logicznych podstaw i rychło upadła śmiercią naturalną razem z ustrojem, który ją wyhodował. źródło: Principality of Andorra / Mint of Finland / Wikipedia

Sklepy z 10 dinarów x 4, Kolekcja Wikingowie, 2008

Sposoby płatności

• Płatność przy odbiorze
• Przelew bankowy

Dostawa towaru

• Wskaźnik dostępności towaru
• Poczta Polska
• Przesyłka kurierska [GLS]

Ostatnie opinie klientów sklepu

Zobacz wszystkie opinie klientów