22,30 zł

Wielkopolska i Pomorze EDIPRESSE POLSKA

Wydawnictwa naukowe i popularno-naukoweHistoria Polski 1918-1939

Kolekcja "Dwudziestolecie międzywojenne " to wyjątkowa seria 39 książek o świecie, który przeminął, ale który wart jest przypomnienia. Zapraszamy czytelników do sentymentalnej podróży, w której postaramy się przedstawić najważniejsze aspekty życia w tamtych czasach. Opowiemy o tym, jak Polacy pracowali i odpoczywali, co ich wzruszało, interesowało czy bulwersowało. W naszej serii nie zapomnimy także o poważniejszych tematach , takich jak: polityka, rozwój nauki i przemysłu oraz stosunek do mniejszości narodowych . Zatem, cytując słowa znanego szlagieru z 1935 roku, powróćmy jak za dawnych lat ...

Sklep: Booknet.net.pl

22,40 zł

Wielkopolska i Pomorze edipresse polska

Książki naukowe>Historia>Historia poszczególnych krajów i krain>Historia Europy>Historia Polski>Historia Polski 1918-1939

Kolekcja "Dwudziestolecie międzywojenne " to wyjątkowa seria 39 książek o świecie, który przeminął, ale który wart jest przypomnienia. Zapraszamy czytelników do sentymentalnej podróży, w której postaramy się przedstawić najważniejsze aspekty życia w tamtych czasach. Opowiemy o tym, jak Polacy pracowali i odpoczywali, co ich wzruszało, interesowało czy bulwersowało. W naszej serii nie zapomnimy także o poważniejszych tematach , takich jak: polityka, rozwój nauki i przemysłu oraz stosunek do mniejszości narodowych . Zatem, cytując słowa znanego szlagieru z 1935 roku, powróćmy jak za dawnych lat ......

Sklep: Madbooks.pl

75,00 zł

10 zł, 90 rocznica Powstania Wielkopolskiego, 2008 NBP - srebrne monety

Kategorie > Monety srebrne - 10 zł

Kolekcja: Srebrne monety o tematyce historycznej Stan zachowania monety: I (menniczy) Nominał: 10 zł Srebro: Ag 925 Techniki dodatkowe: druk rastrowy Stempel: lustrzany Średnica: 32,00 mm Waga: 14,14 g Wielkość emisji: 107.000 szt. Cena emisyjna NBP: 62 zł Data emisji monet: 22.12.2008 r. Motyw doniosły historycznie - rocznica jednego z dwóch, obok Powstania Wielkopolskiego 1806 roku, zwycięskiego powstania w dziejach Polski - uwieczniona na srebrnej monecie kolekcjonerskiej z drukiem rastrowym. Nawiązujący do chlubnej karty historii Polski element rewersu srebrnej monety kolekcjonerskiej Wielkopolski Krzyż Powstańczy Srebrna dziesięciozłotówka projektu Urszuli Walerzak, z elementem wykonanym drukiem rastrowym, posiada na rewersie zwracający uwagę stylizowany wizerunek noszonej przez powstańców wielkopolskich rozety w kolorach: białym i czerwonym z orłem w odcieniach szarości. Z prawej strony znajduje się stylizowany wizerunek popiersia Ignacego Jana Paderewskiego. W tle wybity jest fragment apelu wydanego przez dowództwo ostrowskiego okręgu wojskowego. Głównym motywem awersu jest orzeł, a pod nim - stylizowany wizerunek kolumny strzelców wielkopolskich podczas defilady. Na koniu - dowódca oddziału. "W obliczu Boga Wszechmogącego w Trójcy Świętej Jedynego ślubuję, że Polsce, Ojczyźnie mojej i sprawie całego Narodu Polskiego zawsze i wszędzie służyć będę, że kraju Ojczystego i dobra narodowego do ostatniej kropli krwi bronić będę, że Komisarzowi Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu i dowódcom, i przełożonym swoim mianowanym przez tenże Komisariat, zawsze i wszędzie posłuszny będę, że w ogóle tak zachowywać się będę, jak przystoi na mężnego i prawego żołnierza - Polaka, że po zjednoczeniu Polski złożę przysięgę żołnierską, ustanowioną przez polską zwierzchność państwową." Rota (tekst przysięgi) Powstanie wielkopolskie było zbrojnym wystąpieniem polskich mieszkańców Wielkopolski przeciwko państwu niemieckiemu. Polacy domagali się powrotu ziem zaboru pruskiego do Polski, która w tym czasie umacniała swą niepodległość. Powstanie wielkopolskie jest też ostatnim etapem tak zwanej "najdłuższej wojny nowoczesnej Europy". Wybuchło 27 grudnia 1918 roku, w reakcji na demonstracje Niemców sprzeciwiających się wizycie w Poznaniu polskiego pianisty i działacza niepodległościowego Ignacego J. Paderewskiego. Powstańcy w krótkim czasie opanowali całą Wielkopolskę z wyjątkiem północnych i południowo-wschodnich jej obrzeży. Powstanie zakończyło się 16 lutego 1919 roku rozejmem w Trewirze, który rozszerzał na front powstańczy zasady rozejmu kończącego I wojnę światową z 11 listopada 1918. Było to jedno z dwóch, obok powstania wielkopolskiego 1806 roku, zwycięskich powstań w dziejach Polski. Geneza W wyniku rozbiorów zachodnie ziemie polskie znalazły się w rękach niemieckich. Po wojnach napoleońskich część ziem Wielkopolski weszła w skład Księstwa Warszawskiego, jednak gdy Napoleon Bonaparte został pokonany, kongres wiedeński z 1815 roku przyznał Prusom Gdańsk, departament bydgoski i część kaliskiego. W ten sposób władze pruskie stworzyły tzw. Prusy Zachodnie i Wielkie Księstwo Poznańskie. Od Królestwa Kongresowego oddzielała Wielkie Księstwo rzeka Prosna. Początkowo Polacy mieli w granicach Wielkiego Księstwa Poznańskiego stosunkowo dużą autonomię. W dniu 5 maja 1815 roku król pruski, Fryderyk Wilhelm III ogłosił patent okupacyjny, w którym zagwarantował równouprawnienie języka polskiego i niemieckiego oraz dopuścił Polaków do urzędów państwowych. Okres tej w miarę dobrej sytuacji ludności polskiej nazywany był "erą pojednania". Wkrótce jednak rozpoczęło się dążenie do centralizacji władzy państwowej oraz napływ ludności niemieckiej na ziemie Wielkopolski. Zainicjowano też germanizację ludności polskiej. Wielkie Księstwo Poznańskie traktowano jak jedną z prowincji, zapominając o gwarantowanym jeszcze niedawno specjalnym statusie autonomicznym. Sytuację Polaków pogarszała jeszcze współpraca prowadzona przez państwa zaborcze - represje ogarnęły tych mieszkańców Wielkopolski, którzy wzięli udział w powstaniu listopadowym w 1830 roku, a później także w wystąpieniach rewolucyjnych podczas Wiosny Ludów i w powstaniu styczniowym w 1863 roku. W odpowiedzi na te działania premier Prus, Otto von Bismarck oświadczył, iż zobowiązania króla z 1815 roku wobec Polaków z Wielkopolski wygasły wskutek postawy, jaką zajęli Polacy w 1831, 1848 i 1863.[2] W 1867 roku Wielkie Księstwo Poznańskie przestało istnieć wraz z utworzeniem Związku Północnoniemieckiego, stając się zwykłą prowincją. Sytuacja pogorszyła się jeszcze po zjednoczeniu Niemiec. Jak pisał Antoni Czubiński: "Do 1870 roku Polacy wchodzili w skład jednego z wielu dynastycznych państw niemieckich. Z chwilą zjednoczenia weszli w skład jednolitego narodowo państwa niemieckiego, stali się zwalczaną przez większość mniejszością narodową. Procesy germanizacyjne uległy dalszemu zaostrzeniu."[3] Bismarck zwalczał kościół katolicki, polski ruch narodowy i ruch robotniczy. Jednocześnie silny rozwój przemysłowy kraju oznaczał odpływ ludności ze wsi do miast (Landflucht) i z ze wschodu na zachód (Ostflucht) - w większości zjawiska te dotyczyły ludności niemieckiej. Spotkało się to z kontrakcją rządu niemieckiego, uderzającą głównie w Polaków. Jej przejawem były np. rugi pruskie, czy powołanie Komisji Kolonizacyjnej, wykupującej ziemię w celu osadzania na niej osób narodowości niemieckiej. Aby przeciwdziałać tej działalności, Polacy organizowali się w stowarzyszeniach nie tylko oświatowych, spółdzielczych, samopomocowych, gospodarczych, ale także i politycznych. W tych ostatnich odnaleźć można było przedstawicieli wielu nurtów, ale dominowała orientacja endecka i katolicka. Legalną działalność prowadziły także stowarzyszenia sportowe i skautingowe, takie jak "Sokół" czy "Skaut", które przeprowadzały tajne szkolenia wojskowe, a nawet czasem zalecały swoim członkom wstępowanie do armii pruskiej w celu zdobywania przeszkolenia wojskowego. Polacy w owym okresie byli tak doskonale zorganizowani, że Niemcy uznali, iż posiadają oni swój własny konspiracyjny rząd, na czele którego widzieli księdza Stanisława Adamskiego. I wojna światowa Rozpoczęcie działań zbrojnych I wojny światowej spowodował wzrost nadziei Polaków na szybkie odzyskanie niepodległości. Spowodowane to było tym, iż po raz pierwszy państwa zaborcze walczyły przeciwko sobie, a nie w tym samym obozie. W czasie wojny, gdy perspektywa wkroczenia wojsk rosyjskich na tereny Wielkopolski stała się całkiem realna, część drużyn "Sokoła" i "Skauta" przeformowano w grupy "bojowo-niepodległościowe". Na ich czele stanęli Karol Rzepecki, Wincenty Wierzejewski i Stanisław Nogaj. Pomimo takich działań, w armii niemieckiej znalazło się ok. 700 tys. Polaków. W styczniu 1916 powstał Tajny Międzypartyjny Komitet Obywatelski skupiający polskich posłów do niemieckiego Reichstagu. 5 listopada 1916 roku w Warszawie ogłoszono akt obu cesarzy (niemieckiego i austro-węgierskiego), który zapowiadał utworzenie w przyszłości na terenach zabranych Rosji, samodzielnego państwa polskiego. Oświadczenie to spotkało się jednak z chłodnym przyjęciem przez Polaków z Wielkopolski - nie było w nim ani słowa o ich ziemiach. M.in. 11 listopada w Lozannie odrzucili go politycy skupieni wokół Romana Dmowskiego. Wielkopolanie przejawiali postawę niechętną Niemcom, wyczekując na odpowiedni moment do rozpoczęcia własnych działań. Jednocześnie wielu Polaków uchylało się od służby w wojsku niemieckim lub też pozorowało różne choroby, aby w ten sposób uniknąć służby lub zakończyć ją. Większość z nich wzięła później udział w powstaniu. Po zawarciu pokoju przez państwa centralne z Rosją w Brześciu nad Bugiem, polskie organizacje paramilitarne działające na terenie Wielkopolski zdelegalizowano. Ich członkowie przeszli do podziemia, a 15 lutego 1918 roku w Poznaniu założono propiłsudczykowską Polską Organizację Wojskową (POW) dla zaboru pruskiego. Na jej czele stanął Wierzejewski. W lipcu 1918 roku na terenie zaboru pruskiego powstała natomiast sieć lokalnych Komitetów Obywatelskich. W tym samym roku, 11 października, polskie organizacje działające w Rzeszy wydały wspólny komunikat opowiadający się jawnie za niepodległością: "Tylko zjednoczenie wszystkich części narodu osiadłych na ziemiach polskich w jedną całość, wyposażoną w pełnię praw państwowych, stanowić może rękojmię trwałego przymierza narodów. W tej chwili rozstrzygającej o naszej przyszłości naród cały na całym obszarze ziem polskich we wszystkich swych warstwach, wspólną opromieniony myślą, tworzy jeden wielki, zwarty a solidarny obóz narodowy. My, Polacy w dzielnicy pruskiej, stwierdzamy tę zgodę i zwartość podpisami wszystkich bez wyjątku istniejących stronnictw polskich oraz całej prasy, jako wyrazicielki opinii publicznej."[4] Rewolucja listopadowa 1918 roku Kiedy w Rosji zwycięstwo odniosła rewolucja październikowa, rząd radziecki podpisał separatystyczny pokój z Niemcami. Wojska niemieckie zostały przesunięte na front wschodni, ale żołnierze pozostający pod wpływem wydarzeń rewolucyjnych, często odmawiali dalszej walki. Z tego powodu, pomimo sukcesu na wschodzie, państwa centralne we wrześniu 1918 roku nie były już w stanie kontynuować dalszych działań wojennych. W październiku Rzesza Niemiecka zmieniła swój ustrój z monarchii konstytucyjnej na monarchię parlamentarną, ponieważ demokratyzacja była jednym z warunków rozmów pokojowych z krajami Ententy. W dniu 28 października zbuntowani marynarze przejęli kontrolę nad bazą wojskową w Kilonii. Potem rewolucja ogarnęła Bremę, Hamburg oraz południowe i zachodnie kraje Rzeszy. Masowo powstawały tworzone na wzór radziecki Rady Żołnierzy i Robotników. Cesarz Wilhelm II Hohenzollern poprosił o azyl w Holandii, a władzę w kraju przejął Friedrich Ebert z SPD, stając tymczasowo na czele rządu. Ebert nie chciał kontynuowania dalszych działań rewolucyjnych - wezwał więc do spokoju, pomimo poparcia udzielonego wcześniej dla Rad Żołnierzy i Robotników. Socjaldemokraci postanowili nawiązać również współpracę ze starymi elitami junkiersko-militarystycznymi, w celu poprawy bardzo trudnej sytuacji gospodarczej i międzynarodowej państwa. Członkowie SPD byli za niepodległością Polski, ale twierdzili, iż może ona zostać utworzona tylko z ziem na wschód od Wielkopolski. Z takim przeświadczeniem zwolniono z aresztu w Magdeburgu Józefa Piłsudskiego. Rewolucja ogarnęła również Wielkopolskę. Rozpoczęło się organizowanie tajnych struktur wojskowych w garnizonie poznańskim (na Cytadeli), Jarocinie i Inowrocławiu. Trwała także akcja gromadzenia broni i amunicji wykradanej z wojskowych magazynów. W Poznaniu utworzono Radę Żołnierską Cytadeli, która początkowo składała się wyłącznie z żołnierzy narodowości niemieckiej. Później utworzono Radę wszystkich żołnierzy stacjonujących w stolicy Wielkopolski, w skład której weszli także Polacy. Tymczasem do miasta napływały zrewolucjonizowani żołnierze, m.in. z Kilonii, którzy otwierali więzienia wypuszczając aresztantów, zrywali epolety oficerom, wygłaszali mowy rewolucyjne itd. Od 10 do 26 listopada 1918 miały miejsce wystąpienia przeciwko władzy pruskiej w Ostrowie Wielkopolskim. Żołnierze narodowości polskiej w armii niemieckiej opuścili koszary i uformowali tzw. 1. polski pułk piechoty i ogłosili powstanie Republiki Ostrowskiej. Zostali spacyfikowani, ale efektem ich wystąpienia był m.in. szereg ustępstw na rzecz Polaków na terenie Ostrowa Wielkopolskiego i powiatu ostrowskiego. W dniu 11 listopada 1918 r. Niemcy skapitulowały, co oznaczało koniec I wojny światowej. W tym samym czasie powołano do życia mieszaną narodowościowo Straż Obywatelską (przemianowana kilkanaście dni później na Straż Ludową), której komendantem został Julian Lange. Przejmowała ona zadania policji, wkrótce została ona zdominowana przez osoby narodowości polskiej. Ze stanowiska został usunięty nieprzychylny Polakom nadburmistrz Poznania Georg Wilms. Jednak wojskowe władze niemieckie pozwoliły na funkcjonowanie Straży w celu utrzymania pokoju w Prowincji Poznańskiej. Także pod naciskiem Polaków, na czele Rady Żołnierskiej stanął August Twachtmann. Jednocześnie funkcjonowała Rada Robotników, złożona wyłącznie z Polaków (Rada Żołnierska do 14 listopada zdominowana była przez Niemców). W dniach 10-12 listopada utworzono całą sieć rad robotników i żołnierzy w całej Wielkopolsce. Oprócz nich powstawały także komitety obywatelskie, które następnie zmieniły nazwę na rady ludowe. Były one wyrazicielami dążeń ludności polskiej. Podobne organizacje tworzyli jednak także Niemcy i Żydzi (w większości silnie zgermanizowani). Centralny Komitet Obywatelski (CKO, stojący na czele polskich komitetów obywatelskich) 12 listopada wyłonił tymczasowy Komisariat, w skład którego weszli: ks. Stanisław Adamski, Wojciech Korfanty i Adam Poszwiński. W tym samym dniu Jarogniew Drwęski został tymczasowym prezydentem Poznania. Później do CKO przyłączono szereg osób i w ten sposób powstała Tymczasowa Naczelna Rada Ludowa (NRL), na czele której stanął trzyosobowy Komisariat. Wezwał on później mieszkańców zaboru pruskiego do spokoju, pomimo rewolucji w Niemczech. W Komisariacie Adamski reprezentował Poznań, Korfanty - Śląsk, a Poszwiński - Kujawy. Dużą rolę odgrywali również tacy politycy jak Władysław Seyda, Wojciech Trąmpczyński czy Celestyn Rydlewski. Tego samego dnia doszło do "zamachu na ratusz", gdzie obradował zdominowany przez Niemców Wydział Wykonawczy Rady Robotników i Żołnierzy. Członkowie organizacji polskich mieli bardzo silny wpływ w radach robotniczych. Chcieli go uzyskać także w radach żołnierskich. Na posiedzenie Wydziału Wykonawczego wtargnęła więc grupa Polaków, których poparły demonstrujące przez ratuszem polskie bojówki. Przestraszeni groźbą użycia siły delegaci usunęli z rady 4 niemieckich socjaldemokratycznych przedstawicieli, powołując w ich miejsce Bohdana Hulewicza, Mieczysława Palucha, Henryka Śniegockiego i Zygmunta Wizę. Dzięki temu Polacy uzyskali kontrolę nad Komendą Miasta Poznania i dowództwem V Korpusu.[5] Podobne działania Polacy przedsięwzięli w Jarocinie, Pleszewie, Ostrowie i Gnieźnie. 15 listopada władze niemieckie, zaniepokojone doniesieniami o rzekomym marszu legionistów Piłsudskiego w kierunku Poznania (rozsiewanymi często przez członków POW w celu zastraszenia Niemców), postanowiły powołać do życia siły wojskowe mające bronić prowincje wschodnie przez "bolszewizmem" i "polskim buntem". W ten sposób powstały ochotnicze oddziały Heimatschutz-Ost. 17 listopada 1918 Komisariat NRL wezwał do ofiarowania pieniędzy w ramach jednorazowego "podatku narodowego". 18 listopada miały miejsce wybory do powiatowych Rad Ludowych i posłów na Sejm Dzielnicowy (1399 delegatów). Ustalono, iż jeden delegat będzie przypadał na każde 2,5 tys. uprawionych do głosowania wyborców. Prawo głosowania przyznano "każdemu Polakowi" i "każdej Polce", którzy ukończyli 20 lat. Następnego dnia do Wielopolski przybył wysłannik rządu niemieckiego, Helmut von Gerlach. Polacy przekonali go o konieczności wprowadzenia równouprawnienia osób narodowości polskiej na terenie Prowincji Poznańskiej. Wskazano także na konieczność powstrzymania napływu oddziałów Heimatschutzu, przemianowanego później na Grenzschutz-Ost. Rząd jednak zdecydował się na kontynuowanie przysyłania tych oddziałów do Wielkopolski. 20 listopada podczas exposé rządu Jędrzeja Moraczewskiego (pochodzącego z Trzemeszna w Wielkopolsce) w Warszawie padły słowa: "przyłączenie Wielkopolski będzie jednym z pierwszych naszych zadań". Wywołało to w grudniu nasilenie działań mających na celu stworzenie tajnej armii polskiej. Przedstawiciele zaboru pruskiego, z Władysławem Seydą na czele nie weszli jednak do rządu polskiego, odmawiając przyjęcia trzech tek ministerialnych - ich zdaniem, Piłsudski nie był wybrany z woli narodu, lecz państw zaborczych. Sejm Dzielnicowy Na Polski Sejm Dzielnicowy wybrano 1399 delegatów: 525 pochodziło z Wielkopolski, 262 z Pomorza Gdańskiego, 47 z Warmii i Mazur, 431 ze Śląska, a 133 reprezentowało Polaków zamieszkałych w głębi Niemiec, głównie pracujących w Westfalii. 3 grudnia 1918 Sejm Dzielnicowy rozpoczął obrady w Poznaniu, w budynku kina "Apollo" (przy ul. Piekary). Przyjęto szereg uchwał, między innymi wyrażającą wolę połączenia ziem zachodnich prowincji niemieckich z pozostałymi zaborami w zjednoczonej Polsce. Sejm wybrał także nowy skład Naczelnej Rady Ludowej (NRL), liczącej osiemdziesiąt osób, co oznaczało oficjalne jej zalegalizowanie. Przewodniczącym prezydium NRL został Bolesław Krysiewicz. Wybrano również organ wykonawczy - Komisariat Naczelnej Rady Ludowej, który tworzyli: reprezentanci Wielkopolski - ks. Stanisław Adamski i Władysław Seyda (brat Mariana Seydy), reprezentujący Śląsk - Wojciech Korfanty i Józef Rymer, reprezentujący Pomorze Gdańskie - Stefan Łaszewski i reprezentujący Kujawy - Adam Poszwiński. W celu usprawnienia działań powołano podkomisariaty w Bytomiu i Gdańsku. 5 grudnia 1918 miało miejsce zakończenie obrad Sejmu Dzielnicowego. Oficjalnie nie został rozwiązany, jego obrady tylko odroczono. 6 grudnia 1918 odbyło się natomiast pierwsze posiedzenie wybranej przez sejm NRL, w której ręce trafiła całość faktycznej władzy. NRL nie opowiedziała się za walką zbrojną, inaczej niż działające w zaborze pruskim polskie konspiracyjne organizacje wojskowe, takie jak POW (na stanowisku komendanta tej organizacji Wierzejewskiego zastąpił Mieczysław Andrzejewski). Jej członkowie potajemnie szkolili się w szeregach niemieckiej Służby Straży i Bezpieczeństwa (SSiB, Wach- und Sicherheitsdienst), powołanej do życia przez zaborcę, do której przyjmowano mniej więcej tylu samo Polaków i Niemców. W ten sposób, w oparciu o niemiecką infrastrukturę, powstawała sieć polskich oddziałów, które miały potem wziąć udział w walkach. Pokłosiem obrad sejmu było przywrócenie 11 grudnia w poznańskich szkołach nauki języka polskiego i religii w tymże języku. Odpowiadając na zorganizowanie przez Polaków obrad Sejmu Dzielnicowego, w dniach od 12 do 13 grudnia odbył się zjazd delegatów niemieckich rad ludowych. Brało w nim udział 1500 osób, a towarzyszył mu szereg niemieckich demonstracji postulujących utrzymanie ziem zachodnich w Rzeszy. Jedną z nich był przemarsz 6 tys. żołnierzy przez Poznań. Paderewski w Poznaniu Tymczasem do Wielkopolski napływały nowe oddziały Heimatschutzu, co oznaczało chęć władzy niemieckiej do siłowego rozprawienia się z zamiarami Polaków. Wysłannicy NRL w Warszawie zażądali od rządu polskiego wystosowania ultimatum względem swego niemieckiego odpowiednika. I tak, 15 grudnia 1918 rząd w Warszawie zerwał stosunki dyplomatyczne z Niemcami. Jednocześnie podjęto decyzję o konieczności wyboru przedstawicieli polskich z zaboru pruskiego na Sejm Ustawodawczy. W grudniu 1918 roku pojawiła się informacja o przyjeździe Ignacego Paderewskiego do Polski. Postanowiono zaprosić go, aby odwiedził Poznań. W tym celu do Gdańska udał się Korfanty. Znany muzyk i polityk miał przyjechać do Warszawy w celu załagodzenia sporu pomiędzy Komitetem Narodowym Polskim Dmowskiego a rządem Moraczewskiego. Paderewski postanowił jednak przed zjawieniem się w stolicy odwiedzić także Poznań. Wywołało to ogromne poruszenie pośród Polaków, którzy rozpoczęli przygotowania do uroczystego powitania gościa. Chcąc zapobiec nieuniknionym demonstracjom politycznym, Urząd Spraw Zagranicznych Rzeszy postanowił zakazać przyjazdu pianiście. Nie udało się jednak przeszkodzić przyjazdowi pociągu wiozącego Paderewskiego do Poznania. 26 grudnia 1918 muzyk przybył do stolicy Wielkopolski. Wręczenie nakazu opuszczenia miasta uniemożliwił niemieckim oficerom kordon Straży Ludowej. Następnie Paderewski udał się do Hotelu Bazar, gdzie odbył się bankiet powitalny. Po zakończeniu przyjęcia wygłosił on przemówienie, zakończone wielką owacją i manifestacją patriotyczną. Taki obrót wydarzeń wzburzył Niemców, dodatkowy gniew został wywołany wywieszeniem przez Polaków flag amerykańskich, brytyjskich i francuskich - krajów dla nich sojuszniczych, ale dla Niemców wrogich. Przebieg powstania Początek walk Walki rozpoczęły się 27 grudnia 1918 roku, kiedy to Niemcy, wzburzeni polskimi uroczystościami towarzyszącymi wizycie Paderewskiego, zorganizowali przemarsz oddziałów wojskowych przez miasto. Przebieg dalszych wydarzeń opisywał fragment komunikatu NRL:

Sklep: Numizmatyczny.pl

3,50 zł

2 zł, 90 rocznica Powstania Wielkopolskiego, 2008 NBP - monety Nordic Gold

Kategorie > Monety Nordic Gold - 2 zł

Moneta obiegowa 2 zł - 90. rocznica Powstania Wielkopolskiego, 2008 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji: 1.100.000 szt. Data emisji monet w NBP: 22.12.2008 r. Motyw doniosły historycznie - rocznica jednego z dwóch, obok Powstania Wielkopolskiego 1806 roku, zwycięskiego powstania w dziejach Polski - uwieczniona na monecie obiegowej wybitej z nordyckiego złota. Rewers monety dwuzłotowej projektu Urszuli Walerzak przedstawia stylizowany wizerunek popiersia Ignacego Jana Paderewskiego z głową opartą na dłoni. Na tle popiersia u dołu uwieczniony został stylizowany wizerunek maszerującego pododdziału powstańców wielkopolskich. Standardowy awers projektu Ewy Tyc-Karpińskiej, to wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Wielkopolski Krzyż Powstańczy Powstanie wielkopolskie było zbrojnym wystąpieniem polskich mieszkańców Wielkopolski przeciwko państwu niemieckiemu. Polacy domagali się powrotu ziem zaboru pruskiego do Polski, która w tym czasie umacniała swą niepodległość. Powstanie wielkopolskie jest też ostatnim etapem tak zwanej "najdłuższej wojny nowoczesnej Europy". Wybuchło 27 grudnia 1918 roku, w reakcji na demonstracje Niemców sprzeciwiających się wizycie w Poznaniu polskiego pianisty i działacza niepodległościowego Ignacego J. Paderewskiego. Powstańcy w krótkim czasie opanowali całą Wielkopolskę z wyjątkiem północnych i południowo-wschodnich jej obrzeży. Powstanie zakończyło się 16 lutego 1919 roku rozejmem w Trewirze, który rozszerzał na front powstańczy zasady rozejmu kończącego I wojnę światową z 11 listopada 1918. Było to jedno z dwóch, obok powstania wielkopolskiego 1806 roku, zwycięskich powstań w dziejach Polski. Geneza W wyniku rozbiorów zachodnie ziemie polskie znalazły się w rękach niemieckich. Po wojnach napoleońskich część ziem Wielkopolski weszła w skład Księstwa Warszawskiego, jednak gdy Napoleon Bonaparte został pokonany, kongres wiedeński z 1815 roku przyznał Prusom Gdańsk, departament bydgoski i część kaliskiego. W ten sposób władze pruskie stworzyły tzw. Prusy Zachodnie i Wielkie Księstwo Poznańskie. Od Królestwa Kongresowego oddzielała Wielkie Księstwo rzeka Prosna. Początkowo Polacy mieli w granicach Wielkiego Księstwa Poznańskiego stosunkowo dużą autonomię. W dniu 5 maja 1815 roku król pruski, Fryderyk Wilhelm III ogłosił patent okupacyjny, w którym zagwarantował równouprawnienie języka polskiego i niemieckiego oraz dopuścił Polaków do urzędów państwowych. Okres tej w miarę dobrej sytuacji ludności polskiej nazywany był "erą pojednania". Wkrótce jednak rozpoczęło się dążenie do centralizacji władzy państwowej oraz napływ ludności niemieckiej na ziemie Wielkopolski. Zainicjowano też germanizację ludności polskiej. Wielkie Księstwo Poznańskie traktowano jak jedną z prowincji, zapominając o gwarantowanym jeszcze niedawno specjalnym statusie autonomicznym. Sytuację Polaków pogarszała jeszcze współpraca prowadzona przez państwa zaborcze - represje ogarnęły tych mieszkańców Wielkopolski, którzy wzięli udział w powstaniu listopadowym w 1830 roku, a później także w wystąpieniach rewolucyjnych podczas Wiosny Ludów i w powstaniu styczniowym w 1863 roku. W odpowiedzi na te działania premier Prus, Otto von Bismarck oświadczył, iż zobowiązania króla z 1815 roku wobec Polaków z Wielkopolski wygasły wskutek postawy, jaką zajęli Polacy w 1831, 1848 i 1863.[2] W 1867 roku Wielkie Księstwo Poznańskie przestało istnieć wraz z utworzeniem Związku Północnoniemieckiego, stając się zwykłą prowincją. Sytuacja pogorszyła się jeszcze po zjednoczeniu Niemiec. Jak pisał Antoni Czubiński: "Do 1870 roku Polacy wchodzili w skład jednego z wielu dynastycznych państw niemieckich. Z chwilą zjednoczenia weszli w skład jednolitego narodowo państwa niemieckiego, stali się zwalczaną przez większość mniejszością narodową. Procesy germanizacyjne uległy dalszemu zaostrzeniu."[3] Bismarck zwalczał kościół katolicki, polski ruch narodowy i ruch robotniczy. Jednocześnie silny rozwój przemysłowy kraju oznaczał odpływ ludności ze wsi do miast (Landflucht) i z ze wschodu na zachód (Ostflucht) - w większości zjawiska te dotyczyły ludności niemieckiej. Spotkało się to z kontrakcją rządu niemieckiego, uderzającą głównie w Polaków. Jej przejawem były np. rugi pruskie, czy powołanie Komisji Kolonizacyjnej, wykupującej ziemię w celu osadzania na niej osób narodowości niemieckiej. Aby przeciwdziałać tej działalności, Polacy organizowali się w stowarzyszeniach nie tylko oświatowych, spółdzielczych, samopomocowych, gospodarczych, ale także i politycznych. W tych ostatnich odnaleźć można było przedstawicieli wielu nurtów, ale dominowała orientacja endecka i katolicka. Legalną działalność prowadziły także stowarzyszenia sportowe i skautingowe, takie jak "Sokół" czy "Skaut", które przeprowadzały tajne szkolenia wojskowe, a nawet czasem zalecały swoim członkom wstępowanie do armii pruskiej w celu zdobywania przeszkolenia wojskowego. Polacy w owym okresie byli tak doskonale zorganizowani, że Niemcy uznali, iż posiadają oni swój własny konspiracyjny rząd, na czele którego widzieli księdza Stanisława Adamskiego. I wojna światowa Rozpoczęcie działań zbrojnych I wojny światowej spowodował wzrost nadziei Polaków na szybkie odzyskanie niepodległości. Spowodowane to było tym, iż po raz pierwszy państwa zaborcze walczyły przeciwko sobie, a nie w tym samym obozie. W czasie wojny, gdy perspektywa wkroczenia wojsk rosyjskich na tereny Wielkopolski stała się całkiem realna, część drużyn "Sokoła" i "Skauta" przeformowano w grupy "bojowo-niepodległościowe". Na ich czele stanęli Karol Rzepecki, Wincenty Wierzejewski i Stanisław Nogaj. Pomimo takich działań, w armii niemieckiej znalazło się ok. 700 tys. Polaków. W styczniu 1916 powstał Tajny Międzypartyjny Komitet Obywatelski skupiający polskich posłów do niemieckiego Reichstagu. 5 listopada 1916 roku w Warszawie ogłoszono akt obu cesarzy (niemieckiego i austro-węgierskiego), który zapowiadał utworzenie w przyszłości na terenach zabranych Rosji, samodzielnego państwa polskiego. Oświadczenie to spotkało się jednak z chłodnym przyjęciem przez Polaków z Wielkopolski - nie było w nim ani słowa o ich ziemiach. M.in. 11 listopada w Lozannie odrzucili go politycy skupieni wokół Romana Dmowskiego. Wielkopolanie przejawiali postawę niechętną Niemcom, wyczekując na odpowiedni moment do rozpoczęcia własnych działań. Jednocześnie wielu Polaków uchylało się od służby w wojsku niemieckim lub też pozorowało różne choroby, aby w ten sposób uniknąć służby lub zakończyć ją. Większość z nich wzięła później udział w powstaniu. Po zawarciu pokoju przez państwa centralne z Rosją w Brześciu nad Bugiem, polskie organizacje paramilitarne działające na terenie Wielkopolski zdelegalizowano. Ich członkowie przeszli do podziemia, a 15 lutego 1918 roku w Poznaniu założono propiłsudczykowską Polską Organizację Wojskową (POW) dla zaboru pruskiego. Na jej czele stanął Wierzejewski. W lipcu 1918 roku na terenie zaboru pruskiego powstała natomiast sieć lokalnych Komitetów Obywatelskich. W tym samym roku, 11 października, polskie organizacje działające w Rzeszy wydały wspólny komunikat opowiadający się jawnie za niepodległością: "Tylko zjednoczenie wszystkich części narodu osiadłych na ziemiach polskich w jedną całość, wyposażoną w pełnię praw państwowych, stanowić może rękojmię trwałego przymierza narodów. W tej chwili rozstrzygającej o naszej przyszłości naród cały na całym obszarze ziem polskich we wszystkich swych warstwach, wspólną opromieniony myślą, tworzy jeden wielki, zwarty a solidarny obóz narodowy. My, Polacy w dzielnicy pruskiej, stwierdzamy tę zgodę i zwartość podpisami wszystkich bez wyjątku istniejących stronnictw polskich oraz całej prasy, jako wyrazicielki opinii publicznej."[4] Rewolucja listopadowa 1918 roku Kiedy w Rosji zwycięstwo odniosła rewolucja październikowa, rząd radziecki podpisał separatystyczny pokój z Niemcami. Wojska niemieckie zostały przesunięte na front wschodni, ale żołnierze pozostający pod wpływem wydarzeń rewolucyjnych, często odmawiali dalszej walki. Z tego powodu, pomimo sukcesu na wschodzie, państwa centralne we wrześniu 1918 roku nie były już w stanie kontynuować dalszych działań wojennych. W październiku Rzesza Niemiecka zmieniła swój ustrój z monarchii konstytucyjnej na monarchię parlamentarną, ponieważ demokratyzacja była jednym z warunków rozmów pokojowych z krajami Ententy. W dniu 28 października zbuntowani marynarze przejęli kontrolę nad bazą wojskową w Kilonii. Potem rewolucja ogarnęła Bremę, Hamburg oraz południowe i zachodnie kraje Rzeszy. Masowo powstawały tworzone na wzór radziecki Rady Żołnierzy i Robotników. Cesarz Wilhelm II Hohenzollern poprosił o azyl w Holandii, a władzę w kraju przejął Friedrich Ebert z SPD, stając tymczasowo na czele rządu. Ebert nie chciał kontynuowania dalszych działań rewolucyjnych - wezwał więc do spokoju, pomimo poparcia udzielonego wcześniej dla Rad Żołnierzy i Robotników. Socjaldemokraci postanowili nawiązać również współpracę ze starymi elitami junkiersko-militarystycznymi, w celu poprawy bardzo trudnej sytuacji gospodarczej i międzynarodowej państwa. Członkowie SPD byli za niepodległością Polski, ale twierdzili, iż może ona zostać utworzona tylko z ziem na wschód od Wielkopolski. Z takim przeświadczeniem zwolniono z aresztu w Magdeburgu Józefa Piłsudskiego. Rewolucja ogarnęła również Wielkopolskę. Rozpoczęło się organizowanie tajnych struktur wojskowych w garnizonie poznańskim (na Cytadeli), Jarocinie i Inowrocławiu. Trwała także akcja gromadzenia broni i amunicji wykradanej z wojskowych magazynów. W Poznaniu utworzono Radę Żołnierską Cytadeli, która początkowo składała się wyłącznie z żołnierzy narodowości niemieckiej. Później utworzono Radę wszystkich żołnierzy stacjonujących w stolicy Wielkopolski, w skład której weszli także Polacy. Tymczasem do miasta napływały zrewolucjonizowani żołnierze, m.in. z Kilonii, którzy otwierali więzienia wypuszczając aresztantów, zrywali epolety oficerom, wygłaszali mowy rewolucyjne itd. Od 10 do 26 listopada 1918 miały miejsce wystąpienia przeciwko władzy pruskiej w Ostrowie Wielkopolskim. Żołnierze narodowości polskiej w armii niemieckiej opuścili koszary i uformowali tzw. 1. polski pułk piechoty i ogłosili powstanie Republiki Ostrowskiej. Zostali spacyfikowani, ale efektem ich wystąpienia był m.in. szereg ustępstw na rzecz Polaków na terenie Ostrowa Wielkopolskiego i powiatu ostrowskiego. W dniu 11 listopada 1918 r. Niemcy skapitulowały, co oznaczało koniec I wojny światowej. W tym samym czasie powołano do życia mieszaną narodowościowo Straż Obywatelską (przemianowana kilkanaście dni później na Straż Ludową), której komendantem został Julian Lange. Przejmowała ona zadania policji, wkrótce została ona zdominowana przez osoby narodowości polskiej. Ze stanowiska został usunięty nieprzychylny Polakom nadburmistrz Poznania Georg Wilms. Jednak wojskowe władze niemieckie pozwoliły na funkcjonowanie Straży w celu utrzymania pokoju w Prowincji Poznańskiej. Także pod naciskiem Polaków, na czele Rady Żołnierskiej stanął August Twachtmann. Jednocześnie funkcjonowała Rada Robotników, złożona wyłącznie z Polaków (Rada Żołnierska do 14 listopada zdominowana była przez Niemców). W dniach 10-12 listopada utworzono całą sieć rad robotników i żołnierzy w całej Wielkopolsce. Oprócz nich powstawały także komitety obywatelskie, które następnie zmieniły nazwę na rady ludowe. Były one wyrazicielami dążeń ludności polskiej. Podobne organizacje tworzyli jednak także Niemcy i Żydzi (w większości silnie zgermanizowani). Centralny Komitet Obywatelski (CKO, stojący na czele polskich komitetów obywatelskich) 12 listopada wyłonił tymczasowy Komisariat, w skład którego weszli: ks. Stanisław Adamski, Wojciech Korfanty i Adam Poszwiński. W tym samym dniu Jarogniew Drwęski został tymczasowym prezydentem Poznania. Później do CKO przyłączono szereg osób i w ten sposób powstała Tymczasowa Naczelna Rada Ludowa (NRL), na czele której stanął trzyosobowy Komisariat. Wezwał on później mieszkańców zaboru pruskiego do spokoju, pomimo rewolucji w Niemczech. W Komisariacie Adamski reprezentował Poznań, Korfanty - Śląsk, a Poszwiński - Kujawy. Dużą rolę odgrywali również tacy politycy jak Władysław Seyda, Wojciech Trąmpczyński czy Celestyn Rydlewski. Tego samego dnia doszło do "zamachu na ratusz", gdzie obradował zdominowany przez Niemców Wydział Wykonawczy Rady Robotników i Żołnierzy. Członkowie organizacji polskich mieli bardzo silny wpływ w radach robotniczych. Chcieli go uzyskać także w radach żołnierskich. Na posiedzenie Wydziału Wykonawczego wtargnęła więc grupa Polaków, których poparły demonstrujące przez ratuszem polskie bojówki. Przestraszeni groźbą użycia siły delegaci usunęli z rady 4 niemieckich socjaldemokratycznych przedstawicieli, powołując w ich miejsce Bohdana Hulewicza, Mieczysława Palucha, Henryka Śniegockiego i Zygmunta Wizę. Dzięki temu Polacy uzyskali kontrolę nad Komendą Miasta Poznania i dowództwem V Korpusu.[5] Podobne działania Polacy przedsięwzięli w Jarocinie, Pleszewie, Ostrowie i Gnieźnie. 15 listopada władze niemieckie, zaniepokojone doniesieniami o rzekomym marszu legionistów Piłsudskiego w kierunku Poznania (rozsiewanymi często przez członków POW w celu zastraszenia Niemców), postanowiły powołać do życia siły wojskowe mające bronić prowincje wschodnie przez "bolszewizmem" i "polskim buntem". W ten sposób powstały ochotnicze oddziały Heimatschutz-Ost. 17 listopada 1918 Komisariat NRL wezwał do ofiarowania pieniędzy w ramach jednorazowego "podatku narodowego". 18 listopada miały miejsce wybory do powiatowych Rad Ludowych i posłów na Sejm Dzielnicowy (1399 delegatów). Ustalono, iż jeden delegat będzie przypadał na każde 2,5 tys. uprawionych do głosowania wyborców. Prawo głosowania przyznano "każdemu Polakowi" i "każdej Polce", którzy ukończyli 20 lat. Następnego dnia do Wielopolski przybył wysłannik rządu niemieckiego, Helmut von Gerlach. Polacy przekonali go o konieczności wprowadzenia równouprawnienia osób narodowości polskiej na terenie Prowincji Poznańskiej. Wskazano także na konieczność powstrzymania napływu oddziałów Heimatschutzu, przemianowanego później na Grenzschutz-Ost. Rząd jednak zdecydował się na kontynuowanie przysyłania tych oddziałów do Wielkopolski. 20 listopada podczas exposé rządu Jędrzeja Moraczewskiego (pochodzącego z Trzemeszna w Wielkopolsce) w Warszawie padły słowa: "przyłączenie Wielkopolski będzie jednym z pierwszych naszych zadań". Wywołało to w grudniu nasilenie działań mających na celu stworzenie tajnej armii polskiej. Przedstawiciele zaboru pruskiego, z Władysławem Seydą na czele nie weszli jednak do rządu polskiego, odmawiając przyjęcia trzech tek ministerialnych - ich zdaniem, Piłsudski nie był wybrany z woli narodu, lecz państw zaborczych. Sejm Dzielnicowy Na Polski Sejm Dzielnicowy wybrano 1399 delegatów: 525 pochodziło z Wielkopolski, 262 z Pomorza Gdańskiego, 47 z Warmii i Mazur, 431 ze Śląska, a 133 reprezentowało Polaków zamieszkałych w głębi Niemiec, głównie pracujących w Westfalii. 3 grudnia 1918 Sejm Dzielnicowy rozpoczął obrady w Poznaniu, w budynku kina "Apollo" (przy ul. Piekary). Przyjęto szereg uchwał, między innymi wyrażającą wolę połączenia ziem zachodnich prowincji niemieckich z pozostałymi zaborami w zjednoczonej Polsce. Sejm wybrał także nowy skład Naczelnej Rady Ludowej (NRL), liczącej osiemdziesiąt osób, co oznaczało oficjalne jej zalegalizowanie. Przewodniczącym prezydium NRL został Bolesław Krysiewicz. Wybrano również organ wykonawczy - Komisariat Naczelnej Rady Ludowej, który tworzyli: reprezentanci Wielkopolski - ks. Stanisław Adamski i Władysław Seyda (brat Mariana Seydy), reprezentujący Śląsk - Wojciech Korfanty i Józef Rymer, reprezentujący Pomorze Gdańskie - Stefan Łaszewski i reprezentujący Kujawy - Adam Poszwiński. W celu usprawnienia działań powołano podkomisariaty w Bytomiu i Gdańsku. 5 grudnia 1918 miało miejsce zakończenie obrad Sejmu Dzielnicowego. Oficjalnie nie został rozwiązany, jego obrady tylko odroczono. 6 grudnia 1918 odbyło się natomiast pierwsze posiedzenie wybranej przez sejm NRL, w której ręce trafiła całość faktycznej władzy. NRL nie opowiedziała się za walką zbrojną, inaczej niż działające w zaborze pruskim polskie konspiracyjne organizacje wojskowe, takie jak POW (na stanowisku komendanta tej organizacji Wierzejewskiego zastąpił Mieczysław Andrzejewski). Jej członkowie potajemnie szkolili się w szeregach niemieckiej Służby Straży i Bezpieczeństwa (SSiB, Wach- und Sicherheitsdienst), powołanej do życia przez zaborcę, do której przyjmowano mniej więcej tylu samo Polaków i Niemców. W ten sposób, w oparciu o niemiecką infrastrukturę, powstawała sieć polskich oddziałów, które miały potem wziąć udział w walkach. Pokłosiem obrad sejmu było przywrócenie 11 grudnia w poznańskich szkołach nauki języka polskiego i religii w tymże języku. Odpowiadając na zorganizowanie przez Polaków obrad Sejmu Dzielnicowego, w dniach od 12 do 13 grudnia odbył się zjazd delegatów niemieckich rad ludowych. Brało w nim udział 1500 osób, a towarzyszył mu szereg niemieckich demonstracji postulujących utrzymanie ziem zachodnich w Rzeszy. Jedną z nich był przemarsz 6 tys. żołnierzy przez Poznań. Paderewski w Poznaniu Tymczasem do Wielkopolski napływały nowe oddziały Heimatschutzu, co oznaczało chęć władzy niemieckiej do siłowego rozprawienia się z zamiarami Polaków. Wysłannicy NRL w Warszawie zażądali od rządu polskiego wystosowania ultimatum względem swego niemieckiego odpowiednika. I tak, 15 grudnia 1918 rząd w Warszawie zerwał stosunki dyplomatyczne z Niemcami. Jednocześnie podjęto decyzję o konieczności wyboru przedstawicieli polskich z zaboru pruskiego na Sejm Ustawodawczy. W grudniu 1918 roku pojawiła się informacja o przyjeździe Ignacego Paderewskiego do Polski. Postanowiono zaprosić go, aby odwiedził Poznań. W tym celu do Gdańska udał się Korfanty. Znany muzyk i polityk miał przyjechać do Warszawy w celu załagodzenia sporu pomiędzy Komitetem Narodowym Polskim Dmowskiego a rządem Moraczewskiego. Paderewski postanowił jednak przed zjawieniem się w stolicy odwiedzić także Poznań. Wywołało to ogromne poruszenie pośród Polaków, którzy rozpoczęli przygotowania do uroczystego powitania gościa. Chcąc zapobiec nieuniknionym demonstracjom politycznym, Urząd Spraw Zagranicznych Rzeszy postanowił zakazać przyjazdu pianiście. Nie udało się jednak przeszkodzić przyjazdowi pociągu wiozącego Paderewskiego do Poznania. 26 grudnia 1918 muzyk przybył do stolicy Wielkopolski. Wręczenie nakazu opuszczenia miasta uniemożliwił niemieckim oficerom kordon Straży Ludowej. Następnie Paderewski udał się do Hotelu Bazar, gdzie odbył się bankiet powitalny. Po zakończeniu przyjęcia wygłosił on przemówienie, zakończone wielką owacją i manifestacją patriotyczną. Taki obrót wydarzeń wzburzył Niemców, dodatkowy gniew został wywołany wywieszeniem przez Polaków flag amerykańskich, brytyjskich i francuskich - krajów dla nich sojuszniczych, ale dla Niemców wrogich. Przebieg powstania Początek walk Walki rozpoczęły się 27 grudnia 1918 roku, kiedy to Niemcy, wzburzeni polskimi uroczystościami towarzyszącymi wizycie Paderewskiego, zorganizowali przemarsz oddziałów wojskowych przez miasto. Przebieg dalszych wydarzeń opisywał fragment komunikatu NRL:

Sklep: Numizmatyczny.pl

69,00 zł

10 zł, 90 rocznica Powstania Wielkopolskiego

Monety / Monety srebrne 1995-2017 / 2008

Kategoria: numizmatyka / polskie monety  Rewers monety: Z lewej strony stylizowany wizerunek noszonej przezpowstańców wielkopolskich rozety w kolorach: białym i czerwonym z orłem w zróĹźnicowanych odcieniach szarości. Z prawej strony stylizowany wizerunek popiersia Ignacego Jana Paderewskiego. W tle fragment apelu wydanego przez dowództwo ostrowskiego okręgu wojskowego. U góry napis: 90. ROCZNICA. U dołu napis: POWSTANIA / WIELKOPOLSKIEGO.  Awers monety: U góry wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, po bokach orła oznaczenie roku emisji: 20-08. Pod orłem stylizowany wizerunek kolumny strzelców wielkopolskich podczas defilady. Na koniu dowódca oddziału. W otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. U dołu napis: 10 ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: M/W.  Projektant monety: Urszula Walerzak  Polacy mieszkający na terytorium Wielkiego Księstwa Poznańskiego, utworzonego po Kongresie wiedeńskim w 1815 roku, cieszyli się stosunkowo dużą autonomią. Mogli bowiem sprawować urzędy publiczne, a język był równy językowi niemieckiemu. W następnych latach, po scentralizowaniu władzy, napływie ludności niemieckiej, prześladowaniach powstańców 1831 roku, wreszcie po zjednoczeniu Niemiec, sytuacja Polaków w Wielkopolsce uległa znacznemu pogorszeniu. Polacy stali się zwalczaną mniejszością narodową, a procesy germanizacyjne ulegały ciągłemu zaostrzaniu.  Aby przeciwdziałać germanizacji Polacy organizowali się w stowarzyszeniach oświatowych, spółdzielczych, samopomocowych, gospodarczych, i politycznych. Legalnie funkcjonowały równieĹź stowarzyszenia skautingowe, takie jak "Sokół" czy "Skaut", które prowadziły tajne szkolenia wojskowe.  Nadzieje Polaków na odzyskanie niepodległości wzrosły po wybuchu I wojny światowej, w której państwa zaborcze stanęły naprzeciwko siebie. Im bliĹźej było zakończenia wojny, tym nasilały się działania mające na celu pokonanie zaborcy pruskiego.  Po dojściu do władzy w 1928 roku bolszewicy podpisali rozejm z Niemcami i Austro-Węgrami. Następnie siły niemieckie poniosły klęskę w II bitwie pod Marną. Po tej przegranej oraz wejściu wojsk amerykańskich wojska niemieckie przeszły do odwrotu. W paĹşdzierniku Rzesza Niemiecka zmieniła swój ustrój z monarchii konstytucyjnej na monarchię parlamentarną, poniewaĹź demokratyzacja była jednym z warunków rozmów pokojowych z krajami Ententy. Jedenastego listopada 1918 roku Niemcy skapitulowały.  Gdy Niemcy otrząsnęły się z wojennej klęski i kapitulacji rozpoczęły dążenia do odzyskania dawnej kontroli nad Wielkopolską. Wydawało się, Ĺźe nie ma szans na ustępstwa z ich strony, dlatego teĹź Polacy przygotowywali się do walki. Jedenastego listopada dała o sobie znać StraĹź Obywatelska (póĹşniej: Ludowa), po czym 13 listopada przeprowadzono pierwszą zbrojną manifestację - tzw. "zamach na ratusz". W grudniu gromadzono zapasy Ĺźywności oraz przejmowanej od Niemców broni i amunicji.  Dwudziestego szóstego grudnia, mimo zakazu ze strony władz pruskich, do Poznania przybył Ignacy Paderewski, dając w ten sposób sygnał, Ĺźe Polska jest zainteresowana odzyskaniem Wielkopolski. StraĹź Ludowa szczelnie otoczyła Hotel Bazar, w którym się zatrzymał, uniemoĹźliwiając władzom pruskim wręczenia mu nakazu opuszczenia miasta. Była to pierwsza tak jawna manifestacja wymierzona w Niemców. Ponadto na czas przyjazdu Paderewskiego miasto udekorowano flagami polskimi i transparentami, na których znajdowały się słowa poparcia dla wrogich Niemcom państw Ententy. Następnego dnia, podczas niemieckiej kontr-manifestacji zrywano polskie flagi. Niemcy prowokowali kolejne zaczepki, w wyniku których w róĹźnych częściach miasta wybuchały spontaniczne walki, prowadzone bez zgody Naczelnej Rady.  Pierwszy etap walk trwał mniej więcej do 6 stycznia. W pierwszej fazie powstania brakowało doświadczonych dowódców. Oprócz majora Taczaka braki w dowództwie uzupełnili, przybyli z Warszawy, m.in. rotmistrz Zacny, czy kapitan Stanisław Nilski-Łapiński oraz oficerowie doświadczeni w polskich kampanii w armii niemieckiej. Dwudziestego ósmego grudnia komisariat NRL mianował majora Taczaka naczelnym dowódcą powstania. Do tego czasu powstańcy zdołali zdobyć najwaĹźniejsze budynki w centrum miasta. Dwudziestego ósmego grudnia udało się opanować cytadelę Grollmana oraz fortyfikacje. Powstańcy praktycznie zdobyli miasto i tego samego dnia zaczęli rozbrajać oddziały niemieckie.  Sukcesem polskich oddziałów były takĹźe walki na prowincji, gdzie powiaty same wyzwalały się spod niemieckiej kontroli. Szóstego stycznia powstanie dotarło poza granice Wielkopolski, a mianowicie na Pomorze i Kaszuby. Większość miejscowości Niemcy oddali niemalĹźe bez walki. Niemniej, dochodziło takĹźe do regularnych bitew, m.in. o ChodzieĹź, Inowrocław czy pod Zdziechową, gdzie zatrzymano Niemców dążących do zdobycia Gniezna. Oprócz powstańców, patriotyzmem, a takĹźe zrozumieniem wykazali się zwykli mieszkańcy wspierający walczących poprzez zbiórki pieniędzy i Ĺźywności.  Drugi etap powstania przyniósł wiele zmian, powstały trzy fronty: wzdłuĹź Noteci, Obry, na granicy ze Śląskiem. Na początku stycznia Niemcy skoncentrowali swoje siły. WyposaĹźeni w ciężki sprzęt rozpoczęli kontratak ze strony Bydgoszczy. Ósmego stycznia Komitet Naczelnej Władzy Ludowej oficjalnie przejął władzę administracyjna nad przejętymi obszarami. Zmiany po stronie polskie dotyczyły takĹźe organizacji wojskowej. Kontrolowany obszar podzielono na siedem wojskowych okręgów. Rozpoczęła się takĹźe organizacja regularnej armii, której dowodzącym został generał Dowbor-Mościcki. Do 1918 roku armia Mościckiego liczyła 92 tysiące Ĺźołnierzy.  Podczas drugiego etapu powstania udało się zdobyć kolejne miejscowości: Kąkolewo, Rydzynę. Szubin i okolice. Czternastego stycznia powstańcy wystąpili do Paderewskiego pośrednictwo w pertraktowaniu rozejmu, ale juĹź 16 stycznia Niemcy rozpoczęli kontrofensywę i stało się jasnym, Ĺźe rozejmu nie będzie. Rozpoczęto więc pobór do powstańczego wojska.  Trzeci etap był bardzo trudny dla strony polskiej, poniewaĹź zreorganizowani Niemcy byli świetnie uzbrojeni. Na szczęście powstańcom udało się odnieść zwycięstwo na wszystkich frontach, w tym w bitwach o Rawicz czy teĹź Miejską Górkę. W lutym pod Kopanicą powstrzymano kolejny niemiecki atak.  Wkrótce do powstańców uśmiechnął się los, który przyniósł korzystne rozstrzygnięcia na arenie międzynarodowej. Czternastego lutego Niemcy rozpoczęły z aliantami negocjacje na temat przedłuĹźenia rozejmu. Warunkiem postawionym przez aliantów, a dokładnie przez francuskiego generała Focha, było włączenie wojsk powstańczych do sił zbrojnych Ententy.  Rozejm podpisano 16 lutego w Trewirze. Niemcy nie pogodzili się jednak z takim stanem rzeczy. Wciąż starali się prowokować kolejne starcia, lecz bezskutecznie.  Aby wykazać jedność Wielkopolski z Polską, Armia Wielkopolska została oddana pod dowództwo Piłsudskiego.  Niepodległość Polski przypieczętował traktat wersalski. Jego postanowienia weszły w Ĺźycie 10 stycznia 1920 roku.

Sklep: enumizmatyczny.pl

112,50 zł

PRADZIEJE WIELKOPOLSKI Od epoki kamienia do średniowiecza Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej...

Archeologia. Pradzieje

Wspaniale zilustrowana książka stanowi próbę przystępnego przedstawienia tego, czym jest i jak tworzyła się historyczna Wielkopolska. Poprzednie prace na ten temat, z czasem stały się do pewnego stopnia przestarzałe. Powstał stąd pomysł opracowania, odpowiadającego obecnemu stanowi wiedzy. Jest ono dziełem zbiorowym dziewięciu autorów, z których każdy jest specjalistą w swojej dziedzinie. Rozwój nauk pomocniczych dla archeologii, pozwolił położyć większy nacisk na zagadnienie roli środowiska pierwotnego, w którym wypadło żyć naszym poprzednikom. Starano się także, obok opisów życia codziennego w poszczególnych okresach, przedstawić w sposób historyczny ciągłość i dynamikę rozwoju kultur pradziejowych i najwcześniejszej historii Wielkopolski. Nowością jest także rozdział poświęcony historii i rozwojowi badań archeologicznych, których początki na interesującym nas terenie sięgają XVI w.  Spis treści: - J.Kaczmarek, ...rodzą się w ziemi garnki same z siebie...  - S.Kurnatowski, Jak powstawała Wielkopolska - M.Kobusiewicz, Pierwsi mieszkańcy Wielkopolski  - J.Kabaciński, Łowcy - zbieracze epoki polodowcowej  - L.Czerniak, Najstarsze społeczności rolnicze. Nowa epoka  - J.Ostoja-Zagórski, Społeczności epoki brązu i żelaza  - H.Mamzer, U schyłku starożytności - Z.Kurnatowska, Początki i rozwój państwa - W.Dzieduszycki, Kruszwica - piastowska domena nad Gopłem. Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:

Sklep: Booknet.net.pl

6000,00 zł

Koronowani Królowie Polski - Wacław II (1271-1305) - zestaw złoty, 2008 Mennica Polska: Numizmatyka

Kategorie > Zestawy kolekcjonerskie

Koronowani Królowie Polski - Wacław II (1271-1305) Złoto: Au 900 Stempel: lustrzany Średnica: 2 x 21,00 mm Waga: 2 x 8 g (popiersie i półpostać Wacława II) Opakowanie: estetyczne, drewniane etui koloru mahoniowego Data emisji: 15.05.2008 r. Zestaw nr 1 Ponadczasowy portret majestatycznego monarchy i kuszący blask szlachetnego kruszcu. Historia, która pozostawiła ślad w złocie na wieki. Hit inwestycyjny wybity w złocie i rarytas numizmatyczny o limitowanym nakładzie tylko 100 kompletów. Złoto to niekwestionowane uosobienie bogactwa, stabilności i bezpieczeństwa. Tym trafniejsze staje się bowiem powiedzenie "Im gorsze czasy, tym mocniej świeci się złoto". Ten cenny złoty numizmat to pewna i udana inwestycja, która zachwyci każdego perspektywą rosnących z każdym dniem zysków! W skład jednego kompletu wchodzą: * dwa złote numizmaty z numerem certyfikatu wybitym na rancie każdego z numizmatów, * certyfikat autentyczności Mennicy Polskiej S.A. z hologramem i numerem seryjnym, * estetyczne, drewniane etui koloru mahoniowego.   Projekt nawiązuje do serii monet

Sklep: Numizmatyczny.pl

118,00 zł

Koronowani Królowie Polski - Wacław II (1271-1305) - blister numizmatyka, 2008 Mennica Polska: Numizmatyka

Kategorie > Promocje

Koronowani Królowie Polski - Wacław II (1271-1305) Kontynuacja popularnej serii "Poczet Królów i Książąt Polskich". Cztery numizmaty w eleganckim blistrze z wizerunkiem popiersia i półpostaci Wacława II, wybite w niskim nakładzie - tylko 1000 sztuk. Data emisji: 15.05.2008 r. Stop: mosiądz złocony, 2 x mosiądz srebrzony, mosiądz Stempel: lustrzany - 3 pierwsze numizmaty, stempel zwykły - ostatni numizmat Średnica: 21,00 mm, 2 x 32,00 mm, 27,00 mm Nakład limitowany: 1000 kompletów Projekt nawiązuje do serii monet

Sklep: Numizmatyczny.pl

32,63 zł

Pakiet map Polski w etui - .

Książki & Multimedia > Książki

Opis - Zestaw 6 map samochodowych Polski w skali 1:270 000 Małopolska, Podkarpacie, ziemia kielecka i Roztocze Pomorze, Kujawy, Podlasie, północne Mazowsze Pomorze, Kujawy, półnicna Wielkopolska Wielkopolska i Kujawy, ziemia lubuska Mazowsze, Polesie i ziemia lubuska Dolny i Górny Śląsk, południowa Wielkopolska Nazwa - Pakiet map Polski w etui Autor - . Oprawa - Plastikowa Wydawca - COMPASS Kod ISBN - 9788361444060 Kod EAN - 9788361444060 Rok wydania - 2009 Język - polski Format - 15.0x25.5cm Ilość elementów - 7 Podatek VAT - 8%

Sklep: InBook.pl

47,07 zł

Przewodnik po metafizyce - Sebastian Tomasz Kołodziejczyk (red.)

Książki & Multimedia > Książki

Opis - Przewodniki po filozofii to pierwsza w Polsce seria książkowa, której celem jest zdanie sprawy z aktualnego stanu badań naukowych w zakresie wszystkich dyscyplin filozoficznych. Każda pozycja w serii jest zbiorem esejów autorstwa czołowych polskich znawców przedmiotu reprezentujących różne ośrodki akademickie. Adresatami serii są zarówno wykładowcy i studenci filozofii, jak i szersze grono miłośników filozofii, stąd obok dbałości o merytoryczną jakość tekstów, redaktorom serii przyświeca troska o ich jasność i przystępność. Oprócz uporządkowanej prezentacji najważniejszych wątków toczonych dziś filozoficznych debat Czytelnik otrzymuje obszerne wskazówki bibliograficzne, z uwzględnieniem najnowszych publikacji na dany temat.Redaktorzy serii: Sebastian Tomasz Kołodziejczyk & Janusz SalamonPrzewodnik po metafizyce to zbiór artykułów prezentujących najnowsze stany badań nad bogatą problematyką metafizyczną we współczesnej filozofii. Niewątpliwą zaletą Przewodnika jest to, że jego Autorzy przekonująco pokazują, iż wiele problemów tradycyjnej filozofii zostało w wieku XX i XXI podjętych i opracowanych na nowo, głównie dzięki temu, że filozofia analityczna potrafiła przezwyciężyć swoje antymetafizyczne nastawienie. Dodatkowo Autorzy umiejętnie łączą tradycję kontynentalną z analityczną, by w ten sposób zaznaczyć unikalną wartość metafizyki jako dyscypliny uniwersalnej.Redaktor tomu: Sebastian Tomasz KołodziejczykKsiążka, którą łaskawy Czytelnik obecnie otrzymuje, jest świadectwem zainteresowań metafizycznych młodszego pokolenia filozofów polskich. Ich inspiracje są różne, łączy ich jednak fascynacja problematyką metafizyczną i rzetelność w jej podejmowaniu. Dzięki różnorodności propozycji książka stanowi dobry przegląd tego, co dziś w filozofii, także polskiej, się dzieje. Przewodniczący Rady Naukowej Serii: Władysław Stróżewski Nazwa - Przewodnik po metafizyce Autor - Sebastian Tomasz Kołodziejczyk (red.) Oprawa - Miękka Wydawca - WAM Kod ISBN - 9788375057485 Kod EAN - 9788375057485 Rok wydania - 2011 Język - polski Seria wydawnicza - Przewodniki po filozofii Format - 15.5x23.0cm Ilość stron - 636 Podatek VAT - 5%

Sklep: InBook.pl

1550,00 zł

100 zł, Poczet królów i książąt polskich: Przemysł II (1295-1296), 2004 NBP - złote monety

Kategorie > Monety złote - 100 zł i inne nominały

Kolekcja: złote monety o tematyce historycznej Seria: Poczet kr—óló—w i ksiˆążąt polskich Stan zachowania monety: I (menniczy) Nominał: 100 zł Stop: 900/1000 Au Stempel: lustrzany Średnica: 21,00 mm Waga: 8,00 g Wielkość emisji: 3400 szt. Data emisji monet: 20.02.2004 r. Projektant awersu: Ewa Tyc-Karpińska Projektant rewersu: Robert Kotowicz Złoto - trafna inwestycja o tysiącletniej tradycji, wysokim poziomie bezpieczeństwa oraz stabilności. Awers: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, po bokach orła oznaczenie roku emisji: 2004, pod orłem napis: ZŁ 100 ZŁ, w otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Pod lewą łapą orła znak mennicy: M/W. Rewers: Popiersie Przemysła II, w otoku data panowania 1295-1296. Przemysł II (1257-1296), syn Przemysła I i Elżbiety, córki Henryka Pobożnego, urodził się już po śmierci ojca. Wychowywał go stryj, książę wielkopolski Bolesław Pobożny. Lata panowania: książę krakowski od 1290, król Polski 1295 do 1296. Przemysł II (1257-1296), popierany przez arcybiskupa Jakuba Świnkę dążył do zjednoczenia ziem polskich. W1277 objął księstwo poznańskie po śmierci Bolesława Pobożnego. W 1279 uzyskał władzę w całej Wielkopolsce. Na mocy układu w Kępnie (1282) z Mściwojem II przejął po jego śmierci (1294) Pomorze Gdańskie. Na podstawie testamentu Henryka IV Probusa objął na krótko władzę w dzielnicy krakowskiej (1290-1291). Utrzymywał dobre stosunki z książętami Pomorza Zachodniego (1287 zawarł sojusz z Bogusławem IV). Z końcem XIII w. został najpotężniejszym księciem piastowskim. W 1295 koronował się na króla Polski w Gnieźnie. W 1296 z inspiracji margrabiów brandenburskich i przy współudziale możnowładców wielkopolskich Nałęczów i Zarębów zamordowany w Rogoźnie.

Sklep: Numizmatyczny.pl

8,60 zł

W mojej małej ojczyźnie 6 Mazowsze i Podlasie PWN Wydawnictwo Szkolne

Szkoła podstawowaGeografiaHistoria Polski

Podręcznik adresowany jest do uczniów klasy VI szkoły podstawowej. Podręcznik jest przeznaczony do nauczania edukacji regionalnej. Składa się z siedmiu tomów: - Dolny Śląsk- Górny Śląsk - Małopolska - Mazowsze i Podlasie - Pomorze - Warmia, Mazury i Suwalszyzna - Wielkopolska. Propozycje zawarte w każdym z nich umożliwiają odkrywanie regionu, a wraz z nim piękna renesansowych, barokowych i klasycystycznych zabytków, dostarczają szerokiej wiedzy o przeszłości regionu w latach zaboru oraz na temat wybitnych postaci przełomu XIX i XX wieku, miejsc pamięci narodowej i miejscowej gwary. Podręcznik zamyka prezentacja wybranego szlaku turystycznego. Rozdziały poświęcone kulturze materialnej i duchowej "małej ojczyzny" można wykorzystać przy omawianiu dziejów lokalnych i regionalnych na lekcji historii i społeczeństwa. Atutem publikacji jest prosty i przystępny język, ciekawy sposób narracji, bogaty zestaw fotografii, map i rysunków, a także pytania i zadania dla ucznia, umieszczone na końcu każdego rozdziału. Seria podręczników "W mojej małej ojczyźnie. Edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regonie" zyskała już uznanie bardzo wielu nauczycieli i uczniów. W skład serii wchodzą podręczniki dla klasy IV, V i VI. Autorzy podręczników omawiają w ich ważne zagadnienia regionalne, począwszy od ochrony przyrody, poprzez miejsca historyczne i pamięci narodowej w regionie, kulturę ludową, gwarę, dawne zwyczaje i legendy, aż po najważniejsze odkrycia archeologiczne, zabytki architektury i miejsca kultu religijnego. Cechą wyróżniającą podręczniki tej serii jest piękna szata graficzna.

Sklep: Booknet.net.pl

40,00 zł

Sądownictwo niemieckie i jego rola w polityce IPN

Historia

Maximilian Becker podjął się przygotowania monografii prezentującej syntetycznie organizację i działalność niemieckich sądów na ziemiach polskich wcielonych do Rzeszy (Pomorze Gdańskie, Wielkopolska, Kujawy, Ziemia Łódzka, Górny Śląsk i północne Mazowsze). Autor skupił się na tych przejawach działalności sądownictwa, które wiązały się z germanizacją ziem polskich wcielonych do Rzeszy: dyskryminacją Polaków i Żydów, represjami politycznymi, wywłaszczaniami i rozwiązywaniem małżeństw polsko-niemieckich. Sądownictwo niemieckie na ziemiach wcielonych do Rzeszy, chociaż niewątpliwie odgrywało poważną rolę w terroryzowaniu miejscowej ludności, nie było najważniejszym filarem okupacyjnego aparatu represji - który bez wątpienia stanowiła policja - w tym osławione Gestapo. W swojej monografii Becker prezentuje również skomplikowane relacje między sądownictwem a policją, zarówno współpracę, jak i konflikty kompetencyjne i rywalizację. Ważnym elementem pracy jest ukazanie różnic pomiędzy orzecznictwem poszczególnych sądów oraz przedstawienie sylwetek sędziów - ich pochodzenia, kwalifikacji i losów po 1945 r.

Sklep: ksiegarnia-marki.pl

16,14 zł

Walka odnieś zwycięstwo w najważniejszej bitwie - Craig Groeschel

Książki & Multimedia > Książki

Opis - Autor książki, pastor Craig Groeschel pomoże ci odkryć kim naprawdę jesteś, a jesteś silnym mężczyzną o sercu wojownika. Z bożą pomocą odnajdziesz siłę do walki w bitwach, które musisz zwyciężyć, w bitwach, które decydują o kondycji twojego serca, o jakości twojego małżeństwa i o kondycji zdrowia duchowego tych, których najbardziej kochasz. Nazwa - Walka odnieś zwycięstwo w najważniejszej bitwie Oryginalny tytuł - Fight Autor - Craig Groeschel Oprawa - Miękka Wydawca - Szaron Kod ISBN - 9788363271541 Kod EAN - 9788363271541 Rok wydania - 2015 Język - polski Tłumacz - Kraus Piątek Martyna Format - 14.5x20.5cm Ilość stron - 170 Podatek VAT - 5%

Sklep: InBook.pl

53,90 zł

Pałace i dwory Nowy wymiar Carta Blanca

Europa > Polska

Najpiękniejsze pałace i dwory na kilkuset niepowtarzalnych fotografiach.   Zobacz więcej:   Spis treści: Pałace i dwory w Polsce - 6 Wstęp - 8 Pomorze, Warmia i Mazury - 14 Pałac w Stuchowie - 16 Dwór w Świerznie - 18 Pałac w Krokowej - 20 Pałac w Rzucewie - 22 Pałac w Gdańsku-Oliwie - 24 Dwór w Będominie - 26 Pałace w Ostromecku - 30 Pałac w Jabłonowie Pomorskim - 32 Dwór w Szafarni - 34 Pałac w Sorkwitach - 36 INNE PAŁACE I DWORY - 38 Pałac w Przelewicach - 38 Pałac w Wejherowie - 40 Pałac w Drogoszach - 41 Pałac w Łężanach - 42 Podlasie - 44 Pałac w Białymstoku - 46 Pałac w Choroszczy - 50 Pałac w Ciechanowcu - 54 Dwór w Woli Okrzejskiej - 58 Pałac w Radzyniu Podlaskim - 62 Dwór w Romanowie - 64 INNE PAŁACE I DWORY - 66 Pałac w Kocku - 66 Pałac w Czemiernikach - 67 Wielkopolska - 68 Pałac Działyńskich w Poznaniu - 70 Pałac Mielżyńskich w Poznaniu - 72 Pałac w Rogalinie - 74 Pałac w Pawłowicach - 80 Zamek w Rydzynie - 82 Zamek w Kórniku - 86 Dwór w Koszutach - 90 Pałac w Czerniejewie - 94 Pałac w Lubostroniu - 98 Pałac w Ciążeniu - 100 Pałac w Śmiełowie - 102 Pałac w Dobrzycy - 104 Pałac w Lewkowie - 108 Pałac w Antoninie - 112 INNE PAŁACE I DWORY - 114 Pałac w Kobylnikach - 114 Pałac w Racocie - 115 Pałac w Rokosowie - 116 Pałac w Winnej Górze - 117 Dwór w Koninie-Gosławicach - 118 Dwór w Russowie - 119 Mazowsze i ziemia łódzka -120 Pałac w Opinogórze Górnej - 122 Łazienki Królewskie z Belwederem w Warszawie - 126 Pałac w Warszawie-Wilanowie - 130 Dwór w Żelazowej Woli - 136 Pałac w Nieborowie i park w Arkadii - 140 Pałac w Walewicach - 146 Pałac Izraela Poznańskiego w Łodzi - 148 Dwór w Warce-Winiarach - 154 Pałac w Otwocku Wielkim - 158 Dwór w Czarnolesie - 160 INNE PAŁACE I DWORY - 162 Pałac w Jabłonnie - 162 Pałac Pod Blachą w Warszawie - 163 Pałac biskupów krakowskich w Warszawie  - 164 Pałac prymasowski w Warszawie - 166 Pałac Branickich w Warszawie - 168 Pałac Paca-Radziwiłłów w Warszawie - 170 Pałac Krasińskich w Warszawie - 171 Pałac Teppera-Dückerta w Warszawie - 172 Pałac Przebendowskich w Warszawie - 174 Pałac Ministra Skarbu w Warszawie - 176 Pałac Mniszchów w Warszawie - 178 Pałac Blanka w Warszawie - 179 Pałac Jabłonowskich w Warszawie - 180 Pałac Lubomirskich w Warszawie - 182 Pałac Namiestnikowski w Warszawie - 183 Pałac Tyszkiewiczów w Warszawie - 184 Pałac Uruskich w Warszawie - 186 Pałac Czapskich w Warszawie - 188 Pałac Kazimierzowski w Warszawie - 189 Pałac Staszica w Warszawie - 190 Pałac Konstantego Zamoyskiego w Warszawie - 191 Pałac Ostrogskich w Warszawie - 192 Pałac Królikarnia w Warszawie - 194 Dwór w Sulejówku -  196 Pałac w Starejwsi - 198 Pałac w Siedlcach - 199 Willa w Podkowie Leśnej-Stawisku - 200 Pałac w Radziejowicach - 202 Dwór w Petrykozach - 204 Pałac w Małej Wsi - 205 Pałac w Skierniewicach - 206 Pałac Herbsta w Łodzi - 207 Pałac Karola Scheiblera w Łodzi - 208 Pałac Biedermannów w Łodzi - 212 Pałac Schweikertów w Łodzi - 213 Pałac Karola Poznańskiego w Łodzi - 214 Pałac Maurycego Poznańskiego w Łodzi - 215 Pałac w Sannikach - 216 Pałac w Poddębicach - 217 Dwór w Tubądzinie - 218 Pałac w Białaczowie - 220 Dwór w Przysusze - 221 Pałac w Orońsku - 222 Pałac w Jabłoni - 224 Pałac w Dęblinie - 225 Śląsk - 226 Park Mużakowski - 228 Pałac w Żaganiu - 230 Pałac w Kamieńcu Ząbkowickim - 234 Pałac w Mosznej - 236 Dwór w Ożarowie - 240 Pałac w Będzinie-Gzichowie - 244 Pałac w Tychach-Promnicach - 246 Pałac w Pszczynie - 250 INNE PAŁACE I DWORY - 256 Pałac w Łomnicy - 256 Pałac w Wojanowie - 257 Pałac w Mysłakowicach - 258 Pałac we Wrocławiu - 259 Pałac w Krobielowicach - 260 Pałac w Kraskowie - 262 Pałac w Krzyżowej - 264 Pałac w Bożkowie - 266 Pałac w Kamieniu Śląskim - 270 Pałac w Żyrowie - 271 Pałac w Pławniowicach - 272 Pałac w Koszęcinie - 274 Pałac w Brynku - 276 Pałac w Nakle - 278 Pałac w Świerklańcu - 280 Pałac w Złotym Potoku - 281 Pałac w Sosnowcu-Środulce - 282 Pałac w Żywcu - 284 Małopolska - 286 Pałac Pod Baranami w Krakowie - 288 Pałac Biskupi w Krakowie  - 290 Pałac w Kurozwękach - 292 Dwór w Oblęgorku - 296 Dwór w Janowcu - 298 Pałac w Puławach - 300 Pałac w Kozłówce - 304 Zamek w Łańcucie - 310 INNE PAŁACE I DWORY - 314 Pałac w Kielcach - 314 Dwór w Nagłowicach - 316 Zamek w Książu Wielkim - 317 Dwór w Młoszowie - 318 Pałac w Krzeszowicach - 320 Pałac w Balicach - 321 Dwór w Krakowie-Krzesławicach  - 322 Dwór w Krakowie-Bronowicach - 324 Willa Decjusza w Krakowie - 325 Pałac biskupa Erazma Ciołka w Krakowie - 326 Pałac Wielopolskich w Krakowie - 328 Pałac w Paszkówce - 330 Pałac w Igołomi - 332 Dwór w Nowym Wiśniczu - 334 Dwór w Łopusznej - 336 Dwór w Szymbarku - 337 Pałac w Dukli - 338 Pałac w Przeworsku - 340 Pałac w Sieniawie - 342 Pałac w Lubartowie - 343 Pałac w Nałęczowie - 344 Dwór w Hrubieszowie - 346 Słowniczek terminów - 248 Autorzy fotografii - 352

Sklep: ArtTravel.pl

szukaj w Kangoo prolibri wielkopolska i pomorze 440506

Sklepy zlokalizowane w miastach: Warszawa, Kraków, Łódź, Wrocław, Poznań, Gdańsk, Szczecin, Bydgoszcz, Lublin, Katowice

1. Sklepy z prolibri pl wielkopolska i pomorze 440506

2. Szukaj na wszystkich stronach serwisu

t1=0.091, t2=0, t3=0, t4=0.012, t=0.091