Kontakt
tel. (022) 7697727
Warszawa
Popularne produkty
Monety, Akcesoria numizmatyczne, PozostaĆe produkty
Popularne marki
, Mennica_gn, Leuchturm, Leuchtturm_10, Leuchtturm_20
Rekomendcja klientów
Monitorowana jako¶æ obsługi
- opinie pozytywne: 0
- opinie neutralne: 0
- opinie negatywne: 0
enumizmatyczny.pl > Oferowane produkty > Monety > Monety srebrne 1995-2017 > 2004 > 10 zĆ, 100 rocznica utworzenia Akademii Sztuk PiÄknych (ASP)
Opis
Kategoria: Numizmatyka / monety srebrne Rewers: Na sztaludze stylizowany wizerunek barwnego obrazu przedstawiajÄ cego napis: ASP. PoniĆŒej paleta z dwoma pÄdzlami. W tle z lewej strony prasa graficzna i rzeĆșba kobiety; za nimi stylizowane obrazy na sztalugach. U góry póĆkolem napis: 100-LECIE AKADEMII SZTUK PIÄKNYCH W WARSZAWIE. Awers: W centralnej czÄĆci, na tle dziedziĆca Akademii Sztuk PiÄknych w Warszawie, wizerunek orĆa ustalony dla godĆa Rzeczypospolitej Polskiej. PoniĆŒej orĆa, z prawej strony oznaczenie roku emisji: 2004. U doĆu napis: 10 ZĆ / RZECZPOSPOLITA / POLSKA. Pod lewÄ ĆapÄ orĆa znak mennicy: m/w. Projektant: Roussanka Nowakowska PomysĆ zaĆoĆŒenia SzkoĆy Sztuk PiÄknych, jak pierwotnie nazywaĆa siÄ warszawska Akademia Sztuk PiÄknych, narodziĆ siÄ w 1900 roku wĆród grupy intelektualistów, do której naleĆŒeli: dr Teodor Dunin, hrabia KrasiĆski, malarz Kazimierz Strabowski i hrabia Zamoyski. Stworzony przez nich projekt zostaĆ zatwierdzony przez zatwierdzony przez Ministra Dworu Frederiksa we wrzeĆniu 1902 roku. W 1903 roku rozpoczÄĆy siÄ prace organizacyjne. WyĆoniono wówczas skĆad grona pedagogicznego przyszĆej szkoĆy. Dyrektorem zostaĆ Kazimierz Strabowski, wykĆadowcami Ferdynand Ruszczyc, Konrad KrzyĆŒanowski i Karol Tichy. WydziaĆem rzeĆșby opiekowaÄ miaĆ siÄ Xawery Dunikowski. Dwudziestego piÄ tego lutego 1904 roku Dwór Cesarski zatwierdziĆ kadrÄ przyszĆej uczelni, której uroczyste otwarcie nastÄ piĆo 17 marca 1904 roku. Od poczÄ tku istnienia SzkoĆa napotykaĆa liczne komplikacje utrudniajÄ ce jej funkcjonowanie. Pierwszym z problemów byĆa kwestia wĆadzy. Rada Pedagogiczna oraz dyrektor szkoĆy uznawali swojÄ wyĆÄ cznÄ odpowiedzialnoĆÄ za wytyczanie kierunków ksztaĆcenia, a kwestie materialne zrzucali na barki Komitetu OpiekuĆczego. Komitet byĆ jednak ciaĆem spoĆecznym, przez co zbieraĆ siÄ rzadko, niemal wcale. Co wiÄcej, jego czĆonkowie wykazali siÄ sĆomianym zapaĆem; po tym, gdy entuzjazm opadĆ nie byli oni juĆŒ tak skĆonni uiszczaÄ skĆadek czĆonkowskich. Przez to kwestie finansowe zostaĆy niejako zrzucone na barki dyrektora i Rady, którzy nie byli w stanie tych kwestii ogarnÄ Ä. Dlatego teĆŒ niemal od samego poczÄ tku istnienia SzkoĆy towarzyszyĆy jej kĆopoty finansowe. Aby ratowaÄ budĆŒet dyrektor Stabrowski organizowaĆ loterie i wystawy, na których sprzedawano dzieĆa studentów. Ponadto uczelniÄ trapiĆy problemy lokalowe, szkoĆa nie posiadaĆa bowiem wĆasnego gmachu, a zajÄcia odbywaĆy siÄ w róĆŒnych miejscach w Warszawie. PiÄtrzÄ ce siÄ problemy finansowe powodowaĆy narastanie konfliktu pomiÄdzy RadÄ a dyrektorem, który w 1908 roku doprowadziĆ do kilku zmian w uczelni. OdszedĆ wówczas Tichy, a jego miejsce zajÄ Ć ĆlewiĆski. NastÄpnie na wniosek hrabiego Zamoyskiego Stabrowski zostaĆ odwoĆany z funkcji dyrektora, mimo poparcia którego udzielili mu wspóĆpracownicy. Rada Pedagogiczna i Komitet OpiekuĆczy wybraĆy na jego miejsce StanisĆawa Lentza. Od samego poczÄ tku istnienia warszawska SzkoĆa Sztuk PiÄknych miaĆa iĆÄ innÄ drogÄ aniĆŒeli Akademie w Krakowie i Petersburgu. Jej celem miaĆo byÄ wĆÄ czenie sztuki do ĆŒycia codziennego i obok tzw. sztuk czystych nauczano równieĆŒ sztuk stosowanych. W tym celu w 1905 roku zatrudniono architekta Tomasza Pajzderskiego, który objÄ Ć pracowniÄ sztuk stosowanych, gdzie uczono ceramiki, grafiki uĆŒytkowej, tkactwa czy meblarstwa. Warszawska uczelnia, jako pierwsza tego typu szkoĆa w kraju, przyjmowaĆa takĆŒe kobiety, które chÄtnie wstÄpowaĆy do grona jej studentów. Studenci SzkoĆy mieli do wyboru trzy profile ksztaĆcenia: malarstwo, rzeĆșbÄ i sztuki stosowane. Ponadto uczelnia dbaĆa o wyjazdy plenerowe zarówno w kraju, jak i za granicÄ . Starano siÄ dbaÄ takĆŒe o ogólne ksztaĆcenie podopiecznych i w miarÄ moĆŒliwoĆci finansowych wykĆadano historiÄ sztuki, literatury filozofiÄ i inne. W 1911 roku na WybrzeĆŒu KoĆciuszkowskim rozpoczÄĆa siÄ budowa budynku szkoĆy wedĆug projektu Alfonsa Graviera, który zwyciÄĆŒyĆ w zorganizowanym w tym celu konkursie. BudowÄ „Budy na PowiĆlu”, jak nazwano budynek, zostaĆa Eugenia Kierbedziowa. Budynek ukoĆczony niemal w chwili wybuchu wojny, w czasie której mieĆciĆ siÄ w nim szpital. Próby ponownego otwarcia szkoĆy podejmowano jeszcze w trakcie wojny, dziÄki czemu szkoĆa wznowiĆa dziaĆalnoĆÄ 16 listopada 1915 roku. Na stanowisko dyrektora powróciĆ Lentz, peĆniÄ c je do swojej Ćmierci w 1920 roku. Po wznowieniu funkcjonowania nie zmieniĆ siÄ status uczelni, która nadal utrzymywaĆa siÄ z prywatnych dotacji. Kontynuowano kierunek wyznaczony jeszcze przez Strabowskiego w 1904 roku: niezmiennie obok sztuk „czystych” uczono takĆŒe w zakresie sztuk stosowanych. Nauka rozpoczynaĆa siÄ od trzyletniego kursu wstÄpnego, po czym byĆa uzupeĆniania dwuletnim okresem zajÄÄ w pracowniach mistrzowskich uzupeĆnianych wykĆadami z teorii. ZnaczÄ ce zmiany w strukturze i statucie uczelni zaszĆy w 1918 roku, po odzyskaniu niepodlegĆoĆci. PodjÄto wówczas decyzjÄ o upaĆstwowieniu szkoĆy. W 1919 roku budynek szkoĆy zostaĆ przekazany na rzecz skarbu paĆstwa a prezes Komitetu OpiekuĆczego, Franciszek Lilpop, przesĆaĆ do Ministerstwa Kultury i Sztuki list z projektem nowego statusu szkoĆy, który nadaĆby jej status Akademii. W 1920 roku szkoĆa zostaĆa zamkniÄta, aby po reorganizacji przejĆÄ w rÄce Ministerstwa Kultury. Wynikiem byĆo jednak to, ĆŒe przez lata szkoĆa nie funkcjonowaĆa. W tym czasie rzÄ d nieustannie zmieniaĆ swój skĆad, przez co nie zapadĆy ĆŒadne decyzje w sprawie SSP. Dopiero w 1922 roku rozpoczÄ Ć siÄ wybór nowego grona pedagogicznego. Uroczyste otwarcie uczelni miaĆo miejsce 11 marca 1923 roku, jej nowym dyrektorem zostaĆ Karol Tichy. TytuĆ Akademii, który zrównaĆby warszawskÄ szkoĆÄ z tÄ krakowskÄ , nadano uczelni dopiero 18 marca 1932. W wyniku wprowadzonej w 1933 roku „ustawy kagaĆcowej” uczelnia zostaĆa zmuszona do reorganizacji swoich struktur. PowstaĆ jeden wydziaĆ, na którym uczono w ramach czterech specjalizacji: malarstwa, rzeĆșby, grafiki i sztuk dekoracyjnych. Pomimo tych zmian starano siÄ zachowaÄ równowagÄ miÄdzy sztukami „czystymi” a stosowanymi. Wybuch II wojny Ćwiatowej zakoĆczyĆ dĆugi okres rozwoju Akademii. Reaktywowano jÄ w marcu 1945 roku, kiedy to rektorem komisarycznym zostaĆ StanisĆawa Ostoja-Chrostowski. Po dwóch kolejnych latach Akademia otrzymaĆa budynek przy Krakowskim PrzedmieĆciu 5. Odnowiona uczelnia posiadaĆa trzy wydziaĆy: malarstwo, rzeĆșbÄ i grafikÄ. Zachowano jednak ciÄ gĆoĆÄ tradycji i w nowym grafiku pojawiĆy siÄ specjalizacje z ceramiki, tkactwa, architektury wnÄtrz, scenografii i konserwacji zabytków. W 1950 roku ASP poĆÄ czono z WyĆŒszÄ SzkoĆÄ Sztuk Plastycznych im. Kamila Cypriana Norwida. PowstaĆÄ z tego poĆÄ czenia szkoĆÄ nazwano AkademiÄ Sztuk Plastycznych. W kolejnym roku wybrano nowego rektora uczelni, Mariana Wnuka, który dokonaĆ jej reorganizacji strukturalnej. Zmiany dotknÄĆy takĆŒe kadrÄ pedagogicznÄ , z której odeszĆo wielu dotychczasowych wykĆadowców. PrzeĆomem w historii Akademii byĆa wystawa w warszawskim „Arsenale” z 1955 roku. MĆodzi artyĆci z caĆej Polski wystawili wówczas prace, które jawnie sprzeciwiaĆy siÄ oficjalnej doktrynie socrealizmu, nawiÄ zujÄ c choÄby do niedawnych przeĆŒyÄ wojennych. W tej samej dekadzie narodziĆa siÄ tzw. „szkoĆa plakatu polskiego”, której czĆonkowie zasĆynÄli dziÄki swoim projektom plakatów filmowych. Do „szkoĆy” naleĆŒeli absolwenci warszawskiej Akademii, tacy jak Eryk LipiĆski, Józef Mroszczak, Franciszek Starowieyski czy teĆŒ Maciej Urbaniec. W 1965 roku Jan Dobkowski i Jerzy „Jurry” ZieliĆski, studenci malarstwa, stworzyli grupÄ „Neo-Neo-Neo”, którzy w ramach tradycji kolorystycznej szukali nowych form wyrazu. W 1980 roku powstaĆa „Gruppa”, do której naleĆŒeli m.in. PaweĆ Kowalewski i Marek Sobczyk. „Gruppa” nawiÄ zywaĆa w swej twórczoĆci do nurtu tzw. nowej ekspresji, który rozwinÄ Ć siÄ na Zachodzie na przeĆomie lat siedemdziesiÄ tych i osiemdziesiÄ tych. Obecnie Akademia Sztuk PiÄknych w Warszawie skĆada siÄ z szeĆciu wydziaĆów. SÄ to: WydziaĆ Malarstwa, WydziaĆ RzeĆșby, WydziaĆ Grafiki, WydziaĆ Konserwacji i Restauracji DzieĆ Sztuki, WydziaĆ Architektury WnÄtrz oraz Wzornictwa PrzemysĆowego. SpoĆród licznego grona ostatnich absolwentów warszawskiej ASP do najbardziej znanych naleĆŒÄ : PaweĆ Althamer, Józef Robakowski, PrzemysĆaw Kwiek, Zofia Kulik, MirosĆaw BaĆka, Katarzyna Kozyra, Bogna Burska, Krzysztof Wodiczko. TwórczoĆÄ absolwentów Akademii od lat wpĆywa na ksztaĆt sztuki zarówno w Polsce, jak i za granicÄ . ĆšródĆa: Ksawery Piwocki, Historia Akademii Sztuk PiÄknych w Warszawie, 1904-1964, WrocĆaw-Warszawa-Kraków 1965.
Sklepy z 10 zĆ, 100 rocznica utworzenia Akademii Sztuk PiÄknych (ASP)
Sposoby płatno¶ci
- Płatno¶æ przy odbiorze
- Przelew bankowy
- Karta kredytowa
Dostawa towaru
- WskaŒnik dostêpno¶ci towaru
- Šledzenie stanu zamówienia
- Poczta Polska
- Przesyłka kurierska
Powiêksz zdjêcie
Cena: 49,00 zł
wysyłka b/d
Sprzedawca
Przedsiêbiorstwo handlowo usługowe enumizmatyczny.pl
ul. Mrówcza 243 (IV piêtro)
04-697 Warszawa
Kontakt
Tel.: (022) 7697727,
505 420060
Adres www
data aktualizacji oferty: 02.12.2018 | zgło¶ bł±d