Podręcznik wywiadowcy wojsk elitarnych. SAS i inne jednostki specjalne Bellona

Książki > Wojskowość / Militaria

Publikacja bogato ilustrowana czarno białymi zdjęciami, schematami, szkicami i tabelami. Przekazuje zwięzłe, krótkie informacje o charakterze instruktażowym dotyczące działań zwiadowcy na współczesnym polu walki. W książce wykorzystane zostały doświadczenia wojenne armii Stanów Zjednoczonych i innych armii NATO, między innymi w Afganistanie, Iraku i na terenie byłej Jugosławii.

Sklep: Rema.com.pl

ELITARNE JEDNOSTKI SPECJALNE WOJSKA POLSKIEGO 39

Kultura i rozrywka > Książki i Komiksy > Historia, archeologia > Militaria, broń, wojskowość

18 listopada 1942 roku kompania znalazła się w głównym ośrodku szkoleniowym komandosów - osławionym Commando Depot w Achnacarry w północnej Szkocji. Komendantem ośrodka był podpułkownik Charles Vaughan, którego komandosi nazywali `Dziedzicem na Achnacarry` lub `Rommlem Północy`. W ośrodku żołnierze przechodzili niezwykle ciężki, trzytygodniowy kurs. Zaliczenie całego programu szkolenia uprawniało do noszenia tytułu `komandosa`. Ćwiczenia prowadzono od świtu do zmroku, często również nocą. Cały obóz tonął w błocie, ale na każdy apel należało stawić się w nieskazitelnie czystym mundurze. Program kursu obejmował między innymi marszobiegi w pełnym oporządzeniu z bronią oraz zajęcia na strzelnicy. Szczególną wagę przywiązywano do treningu tak zwanej cichej roboty na nieprzyjacielskich tyłach. Ćwiczono walkę wręcz, walkę sztyletem, wspinaczkę górską i pływanie. Aby oswoić przyszłych komandosów z ogniem, większość zajęć odbywało się z użyciem ostrej amunicji. Wszystkie komendy musiały być wykonywane w biegu, nawet zbiórki na posiłek przed kuchnią. Tak forsowna zaprawa oprócz doskonalenia umiejętności bojowych miała jeszcze jeden cel. Żołnierze, którzy jej doświadczyli byli zgodni co do tego, że: `Achnacarry było przede wszystkim szkołą charakterów. Kiedy nogi odmawiały posłuszeństwa, kiedy brakowało w piersiach tchu, wzrok zachodził mgłą, a oporządzenie i broń ciążyły niezmiernie, trzeba było wielkiej siły woli, aby nie ustać, aby wytrwać do końca. Niejeden był bliski załamania i wtedy okazywało się, że Achnacarry było też szkołą koleżeństwa. Podtrzymywano się wzajemnie na duchu, silniejsi pomagali słabszym, choć sami ledwo trzymali się na nogach`.

Sklep: ksiazkitanie.pl

Elitarne Jednostki Specjalne Wojska Polskiego 1939-45 Vesper

Książki>Nauki społeczne, humanistyczne, ekonomiczne>Historia. Archeologia. Dokument>Historia poszczególnych krajów i krain>Historia Europy...

0x0088792e00000000

Sklep: Gigant.pl

Elitarne jednostki specjalne Wojska Polskiego 1939-45 VESPER

Poradniki, albumy, atlasy, leksykony / Militaria

18 listopada 1942 roku kompania znalazła się w głównym ośrodku szkoleniowym komandosów – osławionym Commando Depot w Achnacarry w północnej Szkocji. Komendantem ośrodka był podpułkownik Charles Vaughan, którego komandosi nazywali „Dziedzicem na Achnacarry” lub „Rommlem Północy”. W ośrodku żołnierze przechodzili niezwykle ciężki, trzytygodniowy kurs. Zaliczenie całego programu szkolenia uprawniało do noszenia tytułu „komandosa”. Ćwiczenia prowadzono od świtu do zmroku, często również nocą. Cały obóz tonął w błocie, ale na każdy apel należało stawić się w nieskazitelnie czystym mundurze. Program kursu obejmował między innymi marszobiegi w pełnym oporządzeniu z bronią oraz zajęcia na strzelnicy. Szczególną wagę przywiązywano do treningu tak zwanej cichej roboty na nieprzyjacielskich tyłach. Ćwiczono walkę wręcz, walkę sztyletem, wspinaczkę górską i pływanie. Aby oswoić przyszłych komandosów z ogniem, większość zajęć odbywało się z użyciem ostrej amunicji. Wszystkie komendy musiały być wykonywane w biegu, nawet zbiórki na posiłek przed kuchnią. Tak forsowna zaprawa oprócz doskonalenia umiejętności bojowych miała jeszcze jeden cel. Żołnierze, którzy jej doświadczyli byli zgodni co do tego, że: „Achnacarry było przede wszystkim szkołą charakterów. Kiedy nogi odmawiały posłuszeństwa, kiedy brakowało w piersiach tchu, wzrok zachodził mgłą, a oporządzenie i broń ciążyły niezmiernie, trzeba było wielkiej siły woli, aby nie ustać, aby wytrwać do końca. Niejeden był bliski załamania i wtedy okazywało się, że Achnacarry było też szkołą koleżeństwa. Podtrzymywano się wzajemnie na duchu, silniejsi pomagali słabszym, choć sami ledwo trzymali się na nogach”.

Sklep: Literacka.pl

Elitarne jednostki specjalne Wojska Polskiego 1939 Vesper

Literatura / Militaria

18 listopada 1942 roku kompania znalazła się w głównym ośrodku szkoleniowym komandosów - osławionym Commando Depot w Achnacarry w północnej Szkocji. Komendantem ośrodka był podpułkownik Charles Vaughan, którego komandosi nazywali `Dziedzicem na Achnacarry` lub `Rommlem Północy`. W ośrodku żołnierze przechodzili niezwykle ciężki, trzytygodniowy kurs. Zaliczenie całego programu szkolenia uprawniało do noszenia tytułu `komandosa`. Ćwiczenia prowadzono od świtu do zmroku, często również nocą. Cały obóz tonął w błocie, ale na każdy apel należało stawić się w nieskazitelnie czystym mundurze. Program kursu obejmował między innymi marszobiegi w pełnym oporządzeniu z bronią oraz zajęcia na strzelnicy. Szczególną wagę przywiązywano do treningu tak zwanej cichej roboty na nieprzyjacielskich tyłach. Ćwiczono walkę wręcz, walkę sztyletem, wspinaczkę górską i pływanie. Aby oswoić przyszłych komandosów z ogniem, większość zajęć odbywało się z użyciem ostrej amunicji. Wszystkie komendy musiały być wykonywane w biegu, nawet zbiórki na posiłek przed kuchnią. Tak forsowna zaprawa oprócz doskonalenia umiejętności bojowych miała jeszcze jeden cel. Żołnierze, którzy jej doświadczyli byli zgodni co do tego, że: `Achnacarry było przede wszystkim szkołą charakterów. Kiedy nogi odmawiały posłuszeństwa, kiedy brakowało w piersiach tchu, wzrok zachodził mgłą, a oporządzenie i broń ciążyły niezmiernie, trzeba było wielkiej siły woli, aby nie ustać, aby wytrwać do końca. Niejeden był bliski załamania i wtedy okazywało się, że Achnacarry było też szkołą koleżeństwa. Podtrzymywano się wzajemnie na duchu, silniejsi pomagali słabszym, choć sami ledwo trzymali się na nogach`.

Sklep: Booksnet.pl

Jednostki elitarne II wojny światowej MUZA

Poradniki, albumy, atlasy, leksykony / Militaria

Szczegółowa charakterystyka słynnych elitarnych jednostek, takich jak 101. Dywizja Powietrznodesantowa, UDT (Underwater Demolition Team), SAS, komandosi jednostki "Brandenburg", francuska Legia Cudzoziemska, pułk "Normandie-Niemen" i wiele, wiele innych. · Ponad 120 kolorowych i czarno-białych zdjęć, grafik i map ilustrujących działania jednostek elitarnych. · Źródło wiedzy dla zainteresowanych II wojną światową i entuzjastów sił specjalnych.

Sklep: Literacka.pl

Siły specjalne w akcji. Operacje jednostek elitarnych 1991-2011 Vesper

Militaria, wojskowość

Sklep: Matras.pl

Elitarne jednostki specjalne Wojska Polskiego 1939-45 [18 szt.] - Piotr Korczyński

Książki & Multimedia > Książki

Opis - 18 listopada 1942 roku kompania znalazła się w głównym ośrodku szkoleniowym komandosów - osławionym Commando Depot w Achnacarry w północnej Szkocji. Komendantem ośrodka był podpułkownik Charles Vaughan, którego komandosi nazywali "Dziedzicem na Achnacarry" lub "Rommlem Północy". W ośrodku żołnierze przechodzili niezwykle ciężki, trzytygodniowy kurs. Zaliczenie całego programu szkolenia uprawniało do noszenia tytułu "komandosa". Ćwiczenia prowadzono od świtu do zmroku, często również nocą. Cały obóz tonął w błocie, ale na każdy apel należało stawić się w nieskazitelnie czystym mundurze. Program kursu obejmował między innymi marszobiegi w pełnym oporządzeniu z bronią oraz zajęcia na strzelnicy. Szczególną wagę przywiązywano do treningu tak zwanej cichej roboty na nieprzyjacielskich tyłach. Ćwiczono walkę wręcz, walkę sztyletem, wspinaczkę górską i pływanie. Aby oswoić przyszłych komandosów z ogniem, większość zajęć odbywało się z użyciem ostrej amunicji. Wszystkie komendy musiały być wykonywane w biegu, nawet zbiórki na posiłek przed kuchnią. Tak forsowna zaprawa oprócz doskonalenia umiejętności bojowych miała jeszcze jeden cel. Żołnierze, którzy jej doświadczyli byli zgodni co do tego, że: "Achnacarry było przede wszystkim szkołą charakterów. Kiedy nogi odmawiały posłuszeństwa, kiedy brakowało w piersiach tchu, wzrok zachodził mgłą, a oporządzenie i broń ciążyły niezmiernie, trzeba było wielkiej siły woli, aby nie ustać, aby wytrwać do końca. Niejeden był bliski załamania i wtedy okazywało się, że Achnacarry było też szkołą koleżeństwa. Podtrzymywano się wzajemnie na duchu, silniejsi pomagali słabszym, choć sami ledwo trzymali się na nogach". Nazwa - Elitarne jednostki specjalne Wojska Polskiego 1939-45 [18 szt.] Autor - Piotr Korczyński Oprawa - Twarda Wydawca - Vesper Kod ISBN - 9788377311547 Kod EAN - 9788377311547 Wydanie - 1 Rok wydania - 2013 Język - polski Format - 14.0x20.5cm Ilość stron - 248 Podatek VAT - 5% Premiera - 2013-10-09

Sklep: InBook.pl

Elitarne jednostki specjalne Wojska Polskiego 1939-45 VESPER

II Wojna ŚwiatowaHistoria wojskowości. Wojskowi, dowódcyWydawnictwa naukowe i popularno-naukoweHistoria Polski 1939-1945

18 listopada 1942 roku kompania znalazła się w głównym ośrodku szkoleniowym komandosów ? osławionym Commando Depot w Achnacarry w północnej Szkocji. Komendantem ośrodka był podpułkownik Charles Vaughan, którego komandosi nazywali ?Dziedzicem na Achnacarry? lub ?Rommlem Północy?. W ośrodku żołnierze przechodzili niezwykle ciężki, trzytygodniowy kurs. Zaliczenie całego programu szkolenia uprawniało do noszenia tytułu ?komandosa?. Ćwiczenia prowadzono od świtu do zmroku, często również nocą. Cały obóz tonął w błocie, ale na każdy apel należało stawić się w nieskazitelnie czystym mundurze. Program kursu obejmował między innymi marszobiegi w pełnym oporządzeniu z bronią oraz zajęcia na strzelnicy. Szczególną wagę przywiązywano do treningu tak zwanej cichej roboty na nieprzyjacielskich tyłach. Ćwiczono walkę wręcz, walkę sztyletem, wspinaczkę górską i pływanie. Aby oswoić przyszłych komandosów z ogniem, większość zajęć odbywało się z użyciem ostrej amunicji. Wszystkie komendy musiały być wykonywane w biegu, nawet zbiórki na posiłek przed kuchnią. Tak forsowna zaprawa oprócz doskonalenia umiejętności bojowych miała jeszcze jeden cel. Żołnierze, którzy jej doświadczyli byli zgodni co do tego, że: ?Achnacarry było przede wszystkim szkołą charakterów. Kiedy nogi odmawiały posłuszeństwa, kiedy brakowało w piersiach tchu, wzrok zachodził mgłą, a oporządzenie i broń ciążyły niezmiernie, trzeba było wielkiej siły woli, aby nie ustać, aby wytrwać do końca. Niejeden był bliski załamania i wtedy okazywało się, że Achnacarry było też szkołą koleżeństwa. Podtrzymywano się wzajemnie na duchu, silniejsi pomagali słabszym, choć sami ledwo trzymali się na nogach?.

Sklep: Booknet.net.pl

Siły specjalne w akcji. Operacje jednostek elitarnych 1991-2011 VESPER

Literatura faktu

Książka ta jest historią działań jednostek specjalnych od 1990 roku do chwili jej napisania. W związku z charakterem operacji specjalnym najnowsze wydarzenia są zarazem najmniej znane. Mielibyśmy powód do niepokoju, gdyby było inaczej. Nawet uzasadnienia wniosków orderowych dla żołnierzy brytyjskich jednostek specjalnych nie zawierają szczegółów i okoliczności czynu, za który odznaczenie to przyznano.Jednostki specjalne są w dzisiejszym rozumieniu tego określenia elitarną kadrą normalnie kojarzoną z konkretnym rodzajem sił zbrojnych ? wojskami lądowymi, marynarką wojenną lub lotnictwem wojskowym ? różnych państw. Każda z jednostek ma swoją odrębną historię, która w poszczególnych wypadkach, takich jak brytyjski SAS czy amerykańscy rangersi ma swój początek w trakcie II wojny światowej. Inne zostały sformowane w okresie powojennym i dzieje ich dokonań są krótsze.

Sklep: Booknet.net.pl

Elitarne jednostki specjalne Wojska Polskiego 1939-45 vesper

Historia. Archeologia>Historia poszczególnych krajów i krain>Historia Europy

18 listopada 1942 roku kompania znalazła się w głównym ośrodku szkoleniowym komandosów

Sklep: Bonusmedia

Elitarne jednostki specjalne Wojska Polskiego 1939-45 vesper

Książki naukowe>Historia>Historia poszczególnych krajów i krain>Historia Europy>Historia Polski>Historia Polski 1939-1945

18 listopada 1942 roku kompania znalazła się w głównym ośrodku szkoleniowym komandosów

Sklep: Madbooks.pl

Befehlspanzer. Tank Power vol. CL 409 Militaria

Literatura / Militaria

W okresie II wojny światowej niemieckie jednostki pancerne i artylerii samobieżnej (szturmowej) były uzbrojone w specjalne wozy dowodzenia wyposażone w dodatkowe radiostacje przeznaczone do nawiązania łączności ze sztabem jednostki wyższego szczebla lub współdziałania z artylerią i lotnictwem. Były to seryjne czołgi ze zredukowanym uzbrojeniem lub specjalnie skonstruowane wozy dowodzenia tzw. Befehlspanzer lub Befehlswagen. W jednostkach artylerii znajdowały się tez czołgi przystosowane do prowadzenia obserwacji ognia artyleryjskiego i wykonywania pomiarów, były to Pnazerbeobachtungswagen.W niniejszym opracowaniu zostaną omówione wozy dowodzenia Kleiner Panzerbefehlswagen Sd Kfz 265, wersje dowódcze seryjnych czołgów lekkich PzKpfw II, PzKpfw 35(t), PzKpfw 38(t), PzKpfw 38H(f), PzKpfw 35R(f), PzKpfw 35S(f), dział samobieżnych Semovente M-13/40/41/42 i innych pojazdów. Oczywiście zostaną też zamieszczone informacje o wozach obserwacyjnych artylerii zabudowanych na podwoziach czołgów np. PzKpfw II.

Sklep: Booksnet.pl

Befehlspanzer. Tank Power vol. CL 409 MILITARIA

Poradniki, albumy, atlasy, leksykony / Militaria

W okresie II wojny światowej niemieckie jednostki pancerne i artylerii samobieżnej (szturmowej) były uzbrojone w specjalne wozy dowodzenia wyposażone w dodatkowe radiostacje przeznaczone do nawiązania łączności ze sztabem jednostki wyższego szczebla lub współdziałania z artylerią i lotnictwem. Były to seryjne czołgi ze zredukowanym uzbrojeniem lub specjalnie skonstruowane wozy dowodzenia tzw. Befehlspanzer lub Befehlswagen. W jednostkach artylerii znajdowały się tez czołgi przystosowane do prowadzenia obserwacji ognia artyleryjskiego i wykonywania pomiarów, były to Pnazerbeobachtungswagen. W niniejszym opracowaniu zostaną omówione wozy dowodzenia Kleiner Panzerbefehlswagen Sd Kfz 265, wersje dowódcze seryjnych czołgów lekkich PzKpfw II, PzKpfw 35(t), PzKpfw 38(t), PzKpfw 38H(f), PzKpfw 35R(f), PzKpfw 35S(f), dział samobieżnych Semovente M-13/40/41/42 i innych pojazdów. Oczywiście zostaną też zamieszczone informacje o wozach obserwacyjnych artylerii zabudowanych na podwoziach czołgów np. PzKpfw II.

Sklep: Literacka.pl

PzKpfw IV vol. III. Tank Power vol. CXX 374 MILITARIA

Poradniki, albumy, atlasy, leksykony / Militaria

`Czołg średni PzKpfw IV Sd Kfz 161 był podstawowym wozem bojowym niemieckich jednostek pancernych w okresie II wojny światowej. Był produkowany od 1936 roku do ostatnich dni II wojny światowej. Powstało dziewięć podstawowych wersji produkcyjnych czołgu, Ausfuhrung A, B, C, D, E, F, G, H i J różniących się grubością opancerzenia i uzbrojeniem. Na podwozie czołgu PzKpfw IV skonstruowano także produkowane seryjnie działa szturmowe Sturmgeschutz IV i Sturmpanzer IV oraz działa samobieżne (działa pancerne). Jagdpanzer IV i Panzer IV/70 (V) i (A). Obok wymienionych wozów bojowych na podwoziu czołgu PzKpfw IV skonstruowano i produkowano liczne pojazdy specjalne np: czołgi mostowe Bruckenleger IV, wozy ewakuacyjne Bergepanzer IV, amfibie Panzerfahre. W opracowaniu zostaną także omówione prototypy dział samobieżnych wykonanych z wykorzystaniem podwozia czołgu PzKpfw IV.` ze wstępu

Sklep: Literacka.pl